23 ก.ค. เวลา 07:11 • ความคิดเห็น
จิตที่เกิดมาอาศัยกายมนุษย์ มีพ่อแม่ เป็นมนุษย์ เค้าเกิดกันมาตามยุคสมัย ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ ให้มาใช้กายมนุษย์ ชั่วระยะ เวลาหนึ่ง แล้วกายเคลื่อนที่ออกจากกายมนุษย์นี้ไป จิตเมื่อออกจากกาย ..ก็ไม่มีกายมนุษย์ ไม่มีอายตนะ ตาหูจมูกลิ้นกายใจ เหลือแต่จิต .. เค้านี้ ในการเรียนรู้จัก ที่ไม่ใช่ความเชื่อ แต่มันเป็นเรื่องราวที่ประจักเกิดขึ้น แก่จิต เป็นปัจจัยตังอันหนึ่ง ที่เค้าว่า รู้จักได้เฉพาะตน..ที่เค้าก็มีอาศัยสร้างบุญกุศลบารมี ปฏิบัติธรรมขึ้นมา
เรื่องราวทำนอง เค้าก็เรียนรู้ สอบถามกัน พูดคุยกันในวงแคบๆ ที่ มีการปฏิบัติธรรม ตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เค้าใช้คำว่า มะโนทะศึกษา ที่มันเป็นเรื่องราวที่เป็นนามธรรม เหมือนคล้าย เรื่องราวของอารมณ์ ที่ก็ไม่มีตัวตน จับต้องไม่ได้ แต่จิตนั้นก็ใช้กายไปตามอารมณ์..ที่เกิดขึ้น ..ยับยั้งไม่ได้เลย .
แล้วสิ่งที่เราไม่รู้จักได้ .ก็เรื่องราวของธาตุทั้งสี่ ที่มีการบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่เราใช้กายตามอารมณ์ตั้งแต่เกิดจนตาย ก็มีการบันทึกว่าใช้กายทำอะไรบ้าง ..แล้วสิ่งที่บันทึก ก็เป็นหลักฐาน ที่ได้กายนี้มา ใช้ทำสิ่งที่เป็นคุณแก่จิตให้เบาบางจากอารมณ์โลภโกรธหลง หรือ ว่า เพิ่มพูนให้มากขึ้น.
เมื่อกายมีบุญกุศลบารมี กายเป็นบุญเกิดขึ้น จิตที่ล่องลอย เป็นโอปปาติกะ เค้ามีแต่จิต เค้ามองเห็นจิต ดวงไหน มีแสงสว่างของบุญกุศล เค้าก็มาขอส่วนบุญ ในการมาขอส่วนบุญ บางที่เค้าก็แสดงรูปที่เป็นนามธรรม ให้ดู ว่า เค้าเป็นอย่างไร บางคนก็เป็นนามธรรม อยู่มานาน ในสถานที่นั้น อยู่มาเป็นเวลาสถานที่นั้น ก็สี่ห้าวัน ถ้าเวลาทางโลก ก็สี่ห้าร้อยปี
คราวนี้กลับมาคำว่า บุญ นั้นเป็นอย่างไร บุญนั้น เป็นแสงรัตนะ สีเหลือง แผ่กระจาย เกิดขึ้น เมื่อมีการสร้างบุญกุศล เรื่องการทำบุญ ทำอย่างไรจึงเกิดเป็นบุญ เกิดแสงรัตนะ กระจายไปสู่จิตที่เป็นนามธรรม ให้เค้าได้ผ่อนคลายทุกข์
กลับมาที่ว่า คนยุคนี้ จิตมาอาศัยในรูปคน จิตนั่นมา จากสถานที่ต่างๆ แตกต่างกันด้วย นิสัยสันดาน ที่สะสมมา คนยุคนี้ จิตเค้ามาจากอบายภูมิกันมาก .เค้าเกิดมามั่งหา มุ่งเสพ ในสิ่งที่เรียกว่า กามาวจร ที่โคจร อยู่รอบวิญญาณทั้งหก
หูตาจมูกลิ้นกายใจ ที่อารมณ์ต่างๆ เกิดขึ้น .เค้าก็หลงใหล อารมณ์ในวิญญาณเหล่านั้น ไม่อาจจะเรียนรู้ ที่มาอาศัยกาย เพื่อที่จะแก้ไข จิตของตัวเอง ไปสู่สถานที่ดีๆได้ ไปสู่คำว่า กายบุญ ..กายของเทพยดาอินทร์พรหม เมื่อไม่สร้่างบุญกุศลขึ้นมา มันก็มีแต่กายที่มีแต่กรรม ก็อยู่กับกายกรรม แต่ก็ไม่รู้จักกรรม เหมือนหมู่สัตว์ทั้งหลาย ที่เกิดมากินนอนในสังขารกรรม แล้วสังขารนั้นก็ เจ็บป่วย แก่ตามไป เหมือนหมู่สัตว์ทั้งหลาย ที่เกิดมาอาศัย รูปนั้นรูปนี้ ที่มีอยู่ในโลก
โฆษณา