บุญ(ที่)รอด
กาลครั้งหนึ่ง ลุงเคยบวชอยู่วัดนอกเมือง ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแค่จะสงบจิตใจ ทำบุญสักเดือนนึง พอใกล้จะสึก ก็ได้เจอกับ “เจ้าสี่ขา” ตัวหนึ่ง
มันเป็นลูกหมาตัวเล็ก ๆ สีขาวนวล มีคนเอามาปล่อยไว้ในวัด มาพร้อมกับพี่น้องอีกตัว
คืนนั้นฝนตกปรอย ๆ มีเสียงหมาใหญ่คำรามลั่นวัด ลุงกับพระชาวเขมร ชื่อพระวิบูลย์ เดินกางร่มไปดู ปรากฏว่าเห็นเจ้าหมาตัวเล็กสองตัว ตัวหนึ่งนอนแน่นิ่ง โดนกัดจนเลือดโชก อีกตัวหนึ่งคอยวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ เหมือนห่วงกัน
ลุงเลยอุ้มเจ้าตัวที่เจ็บมาก ๆ มาทำแผลและหายามาทาให้
เช้าก็ป้อนน่ำข้าวและนม
ในที่สุดมันก็หาย วิ่งเล่นไปทั่วกุฏิ
บุญรอด
ลุงตั้งชื่อให้ว่า “บุญรอด”
เพราะมันมีบุญ จึงรอดตายมาได้ส่วนพี่ของมันหายไป คงมีใครเอาไปเลี้ยงเพราะสุขภาพดีกว่า
บุญรอดโตมากับข้าวก้นบาตร กับยาถ่ายพยาธิที่ลุงกรอกให้มันเอง ขำก็ขำ เวลาเห็นมันถ่ายออกมาเป็นพยาธิกอง ๆ แต่มันก็วิ่งเล่นอย่างมีความสุขทุกวัน
ลุงเลี้ยงมันจนวันลาสิกขา ตั้งใจไว้ว่า จะฝากไว้ให้คนแถวนั้นเลี้ยงต่อ
หมาเครื่องบิน
ในที่สุดก็อดใจไม่ได้ สุดท้ายเลยเอามันกลับบ้านทางเครื่องบิน
โดยหากรงกระต่ายมาใส่ บุญรอด
บุญรอดรู้อยู่มาก คลานเข้ากรงเมื่อเรียกให้เข้า แล้วก็หิ้วกรงกระต่ายแต่ข้างในคือน้องหมาขึ้นเครื่องบินจากสงขลามากรุงเทพฯ เมืองฟ้าอมร ด้วยกัน
ป้าพาของลุงกับลูกชายมารอรับที่สนามบิน มาต้อนรับสมาชิกใหม่กันทั้งครอบครัว ก็เพราะอยากเห็นเจ้าหมาตัวน้อยที่ชื่อบุญรอดนี่แหละ
หมาโรงพยาบาล
เนื่องจากตอนนั้นบ้านของลุงอยู่ในโรงพยาบาล เป็นบ้านพักข้าราชการหลังเล็ก ๆ มีพื้นที่จำกัด ไม่มีรั้ว
ลุงเกรงใจเพื่อนบ้านจึงจับมันใส่ตระกร้า หิ้วไปที่ทำงาน ไป ๆ กลับ ๆ พาไปเลี้ยงที่อื่นในตอนกลางวันนั่นเอง
หมาตะกร้า
พี่เนตรน้อยผู้เป็นทั้งผู้จัดการร้านกาแฟและแม่บ้านจำเป็น ต้องกลายมาเป็น พี่เลร้ยงน้องหมาตะกร้า ไปโดยปริยาย
พี่เนตรน้อยทำแบบนี้
เช้าอุ้มเจ้าบุญรอดลงตะกร้า พาไปร้านกาแฟด้วยทุกเช้า
ค่ำก็พากลับบ้าน เจ้าหมาตะกร้าได้นั่งรถไปกลับแบบสุภาพชน
จนใคร ๆ ก็รู้จักมันว่า “บุญรอดหมาตะกร้า”
จนกระทั่งลุงสร้างบ้านใหม่ มีสนามหญ้า คราวนี้เจ้าบุญรอดวิ่งฉี่ วิ่งอึทั่วบ้านอย่างมีความสุข เหมือนปักธงประกาศเขตแดนว่า “ที่นี่บ้านข้า!”
แม้จะเหนื่อยใจแต่เราก็ยังรักมันเหมือนเดิม
วันหนึ่งลุงไปเจอหมาตัวเมียหน้าคล้ายกันมาก เลยรับมาเลี้ยงคู่กัน ชื่อว่า “บุญร่วม” หวังจะให้เป็นคู่ใจกัน สุดท้ายกลายเป็น “คู่กัด” กัดกันทุกวัน จนเกือบปีถึงจะยอมเลิกศึกกันเอง เจ้าบุญรอดนอนโซฟา บุญร่วมนอนโรงรถ
..ต่างคนต่างอยู่..
..ต่างหมาต่างพัก..ว่างั้นเหอะ
เวลาผ่านไปราว ๆ 3-4 ปี
บุญรอดป่วย ผอมลง ไม่กินข้าว เพลียมาก
สุดท้ายตรวจเจอว่าเป็นโรคไต หมอบอกให้พามาแอดมิทไว้สักสองสามวัน..
ลุงตั้งใจจะไปรับกลับบ้านวันพุธ แต่ก็ไม่ทัน มันจากไปก่อน..
สวนของบุญรอด
พอลูกชายลุงรู้ข่าว เขาถามหาเจ้าบุญรอดทุกวันจนลุงนอนไม่หลับ ส่วนบุญร่วมก็วิ่งหาเพื่อน
เห่ารอบบ้าน
ตอนที่ไปรับร่างบุญรอดกลับมา ลุงใจสลายเลยนะ ..😭..
มันไม่ใช่แค่หมา แต่มันคือเพื่อน
❤️
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
