เราจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร?
หลายคนบอกว่าปัญหาระหว่างคนกับช้างมันยาก
เพราะธรรมชาติก็ไม่พูด
ช้างก็ไม่เขียนหนังสือ
ชาวบ้านก็ไม่ได้จบรัฐศาสตร์
ข้าราชการก็มี KPI
บริษัทก็มีผู้ถือหุ้น
NGOs ก็มีทุนสนับสนุน
แล้วมันจะอยู่ร่วมกันได้ยังไง?
คำตอบคือ…"ไม่ได้" ถ้าเรายังคิดแบบเดิม
อยู่ร่วมกันได้ไหม?
ได้...แต่ต้อง อยู่กันอย่างเท่ากัน
เท่ากันในสิทธิ
เท่ากันในการตัดสินใจ
เท่ากันในความสำคัญของชีวิต
เพราะทุกฝ่ายต้องการแค่ “มีที่ยืน” ในโลกที่ไม่เหยียบกัน
แล้วต้องทำยังไง?
เราต้อง “รื้อ” ก่อน “สร้าง”
ไม่ใช่แค่แก้กฎหมาย
แต่ต้อง รื้อโครงสร้างอำนาจ
รื้อการวางแผนจากส่วนกลาง
รื้อระบบคิดที่มองว่าชาวบ้านคือผู้รับนโยบาย
รื้อความเชื่อว่าธรรมชาติควรถูกควบคุม
รื้อ CSR ที่ไว้โชว์หน้าหุ้น ไม่ใช่หน้าเด็กในหมู่บ้าน
เราต้อง “ยอมรับว่าไม่มีใครเก่งคนเดียว”
รัฐไม่รู้จักป่าเท่าชาวบ้าน
NGOs ไม่รู้จักความหิวเท่าคนที่ไร่ถูกเหยียบ
เอกชนไม่รู้จักเส้นทางช้าง
และนักวิชาการก็ไม่เคยนอนเวรตี 3
เราต้องสร้าง พื้นที่กลาง ที่มีความยุติธรรมเป็นฐาน
1. ตั้ง “ศูนย์ยุติธรรมสิ่งแวดล้อมท้องถิ่น” (Environmental Justice Center – EJC)
ที่ไม่ใช่แค่รับแจ้งเหตุ แต่มีอำนาจเสนอแนวทางไกล่เกลี่ย ฟ้องคดี เยียวยา และร่วมวางแผนเชิงพื้นที่
2. ออกแบบ “ผังร่วมอยู่” ระหว่างคน-ช้าง-ทุน-รัฐ แบบมีข้อมูลจริง ผ่านกระบวนการมีส่วนร่วมที่แท้จริง
3. ยกระดับ “ผู้เฝ้าช้าง” เป็นอาชีพใหม่ที่รัฐจ้างจริงจัง มีสวัสดิการ มีเทคโนโลยี มีความภูมิใจ
ฝันของเราไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่เหมือน UN
ขอแค่บ้านหลังหนึ่งที่เด็กจะเล่นได้โดยไม่ต้องกลัวช้าง
ไร่ที่ปลูกพอเลี้ยงครอบครัวได้ โดยไม่ต้องเฝ้ายาม
ป่าที่ช้างจะเดินผ่านโดยไม่เจอรั้วไฟฟ้าทุกสิบเมตร
และเสียงของทุกคนจะถูกนับจริง ๆ
ไม่ใช่แค่ในเวที แต่ในนโยบาย
เพราะเราไม่ต้องการโลกที่ “คนอยู่ได้” แต่ช้างตาย
หรือ “ช้างรอด” แต่คนอยู่ไม่ได้
เราต้องการโลกที่ อยู่ร่วมกันได้อย่างมีเกียรติ
และนั่น...ไม่ใช่ยูโทเปีย
แต่มันคือ “งานหนัก” ที่เราทุกคนต้องลงมือทำ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
