สัตว์สังคม..
เรื่องสิงสาราสัตว์ ทั้งหลาย มันมีตัวมายาสมมุติ ต่างๆมากมาย มันก็ต่างมีอารมณ์ มีพฤติกรรม กิริยากายวาจาใจ ต่างๆ แสดงออกมา ให้ตาเราดู ให้หูเราได้ ยิน ..ลึกลงไปให้มีสติสัมปชัญญะ รู้เท่าทันในมายาที่ตาที่หูสัมผัส .ต้องระมัดระวังตาหู .ให้ดีๆ
.ยิ่งเป็นมดตัวน้อยๆ (น่ารันทด) มีมดน้อยตัว หนึ่งเวลามันทำอะไร ผิดพลาด ก็จะโดนเค้าดุ เค้าก็คือสัตว์ใหญ่ เจ้าอารมณ์ เพราะเวรกรรมมันมาก มีนิสัยชอบรังแกสัตว์ตัวน้อย ชอบให้คนยกย่อง สรรเสริญ..ไอ้มดตัวน้อยมันก็ เอามือปิดหน้า แลบลิ้น เอานิ่ว แตะน้ำลาย มาป้ายลูกตา ทำร้องห่มร้องไห้ น่าสงสาร (น่าสมเพช) .พอมันเล่นละครสำเร็จ มันก็ร่าเริงสดใส .
ในการที่เรียนจบมาใหม่ๆ สมัยก่อนมันไม่มีเรื่องราว อะไรมากมาย . มีหนังสือคู่มือ การทำงาน เล่มนิดเดียว ..พอผ่านมาหลายปี โอ้ว..มันก็มีเพิ่มเติมขึ้นมา เป็นเล่มใหญ่ ..มีคนนั้นคนนี้ มาช่วยแนะนำ ช่วยเขียนเพิ่มเติมขึ้น มีการจัดอบรม ต้องเสียเงินทอง ต้องมีการบ่น การเขียน เคลม การแก้ไข ตรวจสอบ ..
เราโชคดี ตอนเป็นมดตัวเล็ก พี่ที่ทำงาน ก็ช่วยแนะนำ อยู่กับ ช่วยเหลือกันไป เหมือนว่า ลงเรือลำเดียวกัน ต่างคน ต่างทำหน้าที่ รับผิดชอบหน้าที่ของตนเอง แล้วก็อยู่ในหมู่คนไม่มากเรื่อง เรื่องอิจฉาตาร้อน ชิงดีชิงเด่น ทะเยอทะยาน มันไม่ค่อยมี ยามว่าง ก็นั่งคุยกันได้ เรื่องงานวางไว้ก่อน เมื่อเป็นเวลาพักผ่อน ..ก็สนุกสนาน ผ่อนคลาย เรื่องมดตัวน้อย ก็ไม่ได้เอามาใส่ใจ
เมื่อหมดเวลางาน เราก็ไม่ได้เป็นมดงาน ไม่ได้แบกเรื่องงาน กลับมาบ้านด้วย เราก็หมั่นทบทวนตัวเอง..เรามาเพียงจิตมาอาศัยโลกชั่วขณะหนึ่ง เราก็เรียนรู้จักจิตที่มาอาศัย นั่นเค้าหลงใหลทำอะไรกัน ..สิ่งที่เค้าหมกมุ่นหา ..เค้าได้อะไรไปกับจิต
ส่วนเราก็แบ่งเวลาว่างจากงาน มาทำความเข้าใจ เรื่องจิตเรามาอาศัย แล้วก็ต้องจากไป เมื่อมีเวลาว่าง เราก็ไม่ไปเอาเรื่องราวอารมณ์สิงสาราสัตว์มาใส่ไจ หาดมันหลงเข้ามาในใจ เราก็พยายาม ปัดมันทิ้งไป จะได้ไม่มาทับถมจิตเราเอง ..ให้กายหนักจิตหนัด เป็นมดตัวนิดเดียว ไปเอาเรื่องนั่นเรื่องนี้ มาแบกมันไม่ไหวหรอก ..ต้องหมั่นตรวจสอบ จิตน้อยๆ ให้บ่อย . กายจะได้ไม่เสียหาย จิตก็ไม่เสียหาย ไปตามอารมณ์ตัวกระทำของสิงสาราสัตว์ .. หากออกจากสถานที่ เยี่ยงนี้ได้ กายก็เบา จิตก็เบามีความสุข เหมือนว่า ไปหารวงรัง ที่ดีกว่า
เมื่อยังหารวงรังที่ดีกว่า ไม่ได้ ก็ต้องมีสติสัมปชัญญะ รู้เท่าทัน รู้จักตัวเอง .รักษาจิตตัวเอง ไม่ลื่นใหลไปกับมายา ที่สิ่งสาราสัตว์ เค้าเค้าแสดงพฤติกรรมสัญชาตญาณออกมา เราก็ให้รู้จักเท่าทัน ..ในมายา สงบเสงี่ยมเจียมตัวเจียมตน ..ระมัดระวัง อารมณ์ในกายตนเอง ที่เป็นศัตรูที่แท้จริงของจิตที่อาศัยกาย ..ชั่วขณะหนึ่ง ดีชั่ว .ก็อยู่ตัวเราเองรู้เท่าทันอารมณ์มายา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
