20 ส.ค. เวลา 10:42

ตอนที่ 2 — พบรักครั้งใหม่กับชายต่างชาติ

ชีวิตของจุ๋มยังคงหมุนวนอยู่กับตารางเดิม—ตื่นเช้า รีบส่งลูกไปโรงเรียน นั่งรถเมล์เบียดผู้คนไปทำงาน จัดเอกสาร นับบิล รับโทรศัพท์ลูกค้า จนถึงเย็นก็กลับมาเข้าครัว ทำกับข้าว กอดลูกเข้านอน แล้วจบวันไปแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่ในวันหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนเป็นวันธรรมดาในสายฝน ฟ้าได้พาเรื่องราวใหม่เข้ามาในชีวิตของเธอ
มันเริ่มจากเช้าวันที่รถเมล์สายประจำเสียกลางทาง จุ๋มจึงต้องยืนตากฝนรอรถอีกคันที่ป้ายริมถนน เธอพยายามกางร่มเก่าที่แทบไม่กันน้ำได้แล้ว สายฝนโปรยลงบนรองเท้าผ้าใบจนชุ่ม ในขณะที่เธอกำลังส่ายหน้ากับโชคร้ายเล็กๆ น้อยๆ ของวันนั้น ก็มีชายร่างสูง ผิวขาวจัด สวมเสื้อกันฝนสีกรมเข้ม ยื่นร่มอีกคันมาให้
“ฝนตกแรงนะครับ… คุณโอเคหรือเปล่า?” เขาพูดด้วยสำเนียงไทยที่ติดขัดนิดหน่อย แต่รอยยิ้มอ่อนโยนในดวงตาทำให้หัวใจของจุ๋มอบอุ่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
เขาชื่อ “ไมเคิล” เป็นชาวต่างชาติที่มาทำงานอาสาสมัครในประเทศไทย ช่วงแรกพวกเขาคุยกันแค่สั้นๆ เรื่องการเดินทาง แต่ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน เขาจะทักทายด้วยความสุภาพ อดไม่ได้ที่จะถามสารทุกข์สุกดิบ จนวันหนึ่ง เขาเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณดูเหนื่อยนะ เล่าให้ผมฟังได้ไหม?”
นานแล้วที่จุ๋มไม่เคยมีใครถามด้วยความใส่ใจจริงๆ แบบนี้…
เธอลังเล แต่สุดท้ายก็เล่าเรื่องราวชีวิต การเป็นแม่หม้าย การทำงานหาเงินคนเดียว การเลี้ยงลูก และความกลัวที่จะผิดหวังในความรักอีกครั้ง ไมเคิลนั่งฟังเงียบๆ ไม่พูดแทรก ไม่แสดงท่าทีสงสารเกินเหตุ เพียงแต่ยิ้มบางๆ แล้วบอกว่า
“คุณเก่งมากนะ ผมไม่รู้ว่าถ้าเป็นผม จะทำได้ไหม”
คำนั้นทำให้หัวใจที่เคยแข็งแกร่งเพราะบาดแผลเก่า อ่อนลงชั่วขณะ
หลายเดือนผ่านไป ไมเคิลเริ่มกลายเป็นคนใกล้ชิด ทั้งกับเธอและลูกชาย เขามักแวะมาซื้อของเล็กๆ น้อยๆ ให้เด็กน้อย หรือช่วยสอนภาษาอังกฤษง่ายๆ หลังเลิกเรียน เขาไม่ได้ทำอะไรหวือหวา แต่ทุกการกระทำนั้นค่อยๆ เติมเต็มความว่างเปล่าในใจเธอ
คืนหนึ่ง หลังจากพาลูกชายเข้านอน จุ๋มกับไมเคิลนั่งคุยกันตรงระเบียงห้องเช่า เสียงฝนตกเบาๆ คลออยู่ข้างนอก เขาหันมาถามด้วยเสียงจริงใจว่า
“คุณอยากเริ่มต้นใหม่อีกครั้งไหม… ที่ต่างประเทศกับผม? ผมสัญญาว่าจะดูแลคุณกับลูกเหมือนครอบครัวของผมเอง”
หัวใจของจุ๋มเต้นแรง เธอรู้สึกเหมือนโลกที่เคยปิดตาย กำลังเปิดประตูบานใหม่ให้ เธอเห็นภาพอนาคต—บ้านหลังเล็กในเมืองที่ไม่เคยรู้จัก ครอบครัวที่สมบูรณ์ มีทั้งเสียงหัวเราะของลูก และไหล่ให้พักพิงเมื่อเหนื่อยล้า
แต่ลึกๆ เธอก็ยังถามตัวเอง…
“ฉันควรเชื่อไหม? หลังจากเคยผิดหวังมาแล้วครั้งหนึ่ง ฉันควรฝากชีวิตไว้กับใครอีกไหม? หรือควรปิดใจอยู่กับความจริงว่า ไม่มีใครรักเราได้จริงๆ นอกจากลูก?”
หลายคืนที่เธอครุ่นคิด สุดท้าย ความหวังเล็กๆ ที่เก็บไว้ในใจมาตลอดก็ค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น จนกลายเป็นความกล้า จุ๋มตัดสินใจคว้าโอกาสนั้น เธอตอบตกลงด้วยน้ำเสียงสั่นไหว แต่มั่นใจว่าอยากลองอีกครั้ง
และนั่น… คือก้าวแรกที่เปลี่ยนเส้นทางชีวิตของเธอทั้งหมด
ชีวิตคนเราทุกคนล้วนโหยหาความรักและความเข้าใจ ไม่ว่าจะผิดหวังมาแล้วกี่ครั้ง ความหวังเล็กๆ ก็ยังทำให้เรากล้าที่จะลองอีกครั้ง — และการตัดสินใจครั้งนี้ จะนำไปสู่ทั้งความสุขและบททดสอบที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตจุ๋ม
โปรดติดตามต่อไป ❤️❤️
โดย
เรื่องเล่าจากแดนไกล
โฆษณา