เคยได้ยินได้ฟังมาว่า เรื่องราวทั้งหลายในโลก ล้วนเป็นอารมณ์ ทีอุปโลกน์ หลอกจิตให้ยึดถือ ใช้กาวาจาใจ หลงใหล อยากได้ ยินดี ..โดยที่เราไม่รู้ตัวว่า สิ่งได้นั้นมีแต่กรรม เราก็มองไม่ออก เงินทอง ทรัพย์สิน บ้านช่อง มองไม่ออกเรื่องการคล้องเวรกรรม เราก็ไม่รู้ตัวว่า อะไรนั้น ดึงลูกตา ให้ไปมอง ดึงหูเราให้ไปฟังเสียงนั้นเสียงนี้ แล้วก็ยึด เข้ามา ในคำว่ายึด เข้ามา มันก็เป็นอารมณ์แรุงแต่งเรื่เงราวต่างๆมากมายกายกอง เหมือนเอากองขยะเข้ามาทับถมที่กาย แล้วเราก็ไม่เคยขนออก ก็อยู่นาน หลายปี กายมันก็หนัก เพิ่มพูนขึ้น
คราวนี้ กายมันอยู่นาน มันก็ต้อวหาน้ำเลือดน้ำหนอง ผู้มีกรรม มาเสริม ธาตุในกาย มันก็มีกรรมอยู่ เป็นเนื้อกรรม อีกทั้งมีเรื่องตัวกินเลือดกินเนื้อเข้ามากัดกินน้ำเลือดน้ำหนองเอร็ดอร่อยในกายที่อาศัย มันก็เหมือนต้นแก่ ที่ก็มีมดมาไต่ มีหนอนแมลงชอนไชในต้นไม้ นานไปบางที่ มันก็ค่อยเหี่ยวเฉา ยืนต้นตาย
เรื่องการศึกษาธรรม เต้าศึกษาให้จิต มีสติ มีปัญญา รู้จักอารมณ์ รู้จักกรรม แล้วก็ลดละ อารมณ์ ลดละ ขนเอาสิ่งขนมายึดมาถือออกไป เพื่อที่จะให้กายเบา จิตเบา บ้างก็ว่า ให้ปล่อยวาง ..มันปล่อยวางอย่างไร ..เรื่องการปลายวาง มันก็ต้องฝึก เหมือนเงินทอง หามายึด เราก็หยิบออกจากกระเป๋า ..ให้เป็นทาน เป็นบุญเกิดขึ้น ทำแล้วก็ตัดขาด ไม่ใช่ของเรา
เรื่องการทำบุญ ก็ตีองเรียนรู้ว่า ทำอย่างไร จึงเกิดบุญขึ้นมาได้ เพราะเรื่องนี้ มีความสำคัญต่อจิตที่จะวันหนึ่งต้องออกจากกายนี้ไป พออายุมาขึ้น สะสมกรรมมามาก ..ก็ควร ศึกษาเรื่องการทำบุญ แล้วก็สร้างบุญกุศลขึ้นมา ให้กายนั้นเป็นกายบุญ กายบุญนั้น ก็ไม่ค่อยมีเรื่องราว ความเจ็บป่วยหรือกรรม มาเบียดเบียน
มีคนแก่คนหนึ่ง อายุเก้าสิบหก ก็ยังแข็งแรง ชอบทำบุญ สวดมนต์ เดินจงกรมได้ นั่งสมาธิได้ ทำเป็นนิจสิน ทุกวัน สวดมนต์เช้าเย็น ปฏิบัติธรรม. คนแก่คนนี้ แก่ก็ไม่เรียนหนังสืออะไรมาก มีอาชีพทำนา หนังสือธรรมอะไรแก่ก็ไม่อ่าน มือถือก็เล่นไม่เป็น . แก่ก็สวดมนต์ ปฏิบัติธรรม .กายก็มีบุญ จิตอาศัยกายที่เป็นบุญ ก็มีความสุข
เรื่องที่ควรเอามาฝึกหัด เรื่องกิริยาของพระ รอยทั้งสี่ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า .. พระปู่ชีวกโกมารภัจจ์ ท่านบอกว่า ยาที่ดีที่สุด..คือ ยาเม็ดสี่ขนาดขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า คือ รอย ยืน เดิน นั่ง นอน ไม่มีอารมณ์นึกคิดมาปรุงแต่ง ไม่มีอารมณ์กรรม .มีอารมณ์นึกคิดขึ้นมา นั่นคือ กรรม ..เผลอไปยึด ทั่งกายทั้งจิต ก็เป็นกรรม นั่นจึงเป็นเรื่องที่ควรฝึกหัด .ที่ไปสู่คำว่า กายนิ่ง จิตนิ่ง ..เมื่อทำกายนิ่งจิตนิ่งได้ ..สิ่งที่จะได้ ก็เรื่องของปัญญาธรรม
หมายเหตุ ..เราก็หลงเรียกชื่อ ว่าปู่ชีวกโกมารภัจจ์ ก็สงสัยว่า ท่านทำไม ท่านอยู่ใกล้พระพุทธเจ้า ทำไมทำไม่ถึง พระอรหันต์ ..ก็เพิ่งมามาทบทวน ทำความเข้าในสิ่งที่ท่านเคยบอก ..แล้วก็มีพระมาบอกว่า องค์ปู่โกมารภัจจ์ ท่านเป็นพระอรหันต์ มีคนเอาชื่อท่าน มาอ้างทำตนเป็นร่างทรง ..จู่ก็ตายไปแล้ว ..นีก็สร้างกรรมโดยไม่รู้ตัวเลย จิตออกจากร่าง ต้องไปทุกข์ยาวนาน นับชาติเกิดไม่ได้ เป็นอสงไขย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
