The Darjeeling Limited (2007) : รางรถไฟของหัวใจที่แตกสลาย ทริปเดินทางไกลเพื่อกลับมาพบกันอีกครั้ง
“เขาบอกว่ารถไฟหลงทางน่ะ”
“รถไฟจะหลงทางได้ไง? มันวิ่งตามรางของมันหนิ...”
ชีวิตในบางทีก็คล้ายคลึงกับรถไฟ มันวิ่งไปตามรางที่ถูกวางเอาไว้ แต่บางครั้งรถไฟนั้นเองก็ยังสามารถเลี้ยวผิดทางได้... ชีวิตก็เช่นกัน
เรื่องราวของสามพี่น้อง ประกอบไปด้วย Jack Whitman น้องคนสุดท้องที่ฝันอยากจะเป็นนักเขียน ซึ่งมาพร้อมกับอารมณ์อ่อนไหวเปราะบาง
Peter Whitman ลูกคนกลาง ที่กำลังตีตัวออกห่าง Alice แฟนสาว ซึ่งกำลังตั้งท้องลูกของเขา ทั้งที่ตัวเขาเองก็ยังไม่แน่ใจในความพร้อมที่จะเป็นพ่อคนนัก
และ Francis พี่คนโตจอมเจ้ากี้เจ้าการ เต็มไปด้วยกฎด้วยเกณฑ์ และเป็นคนริเริ่มทริปสมานสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องนี้ เพื่อหวังให้สามพี่น้องกลับมาสนิทสนมกันได้อีกครั้งหนึ่ง ทั้งสามขึ้นรถไฟร่วมเดินทางในประเทศอินเดีย ออกแสวงบุญตามสถานที่ต่างๆ และที่สำคัญคือเดินทางเข้าไปสำรวจรอยร้าวของความสัมพันธ์ที่พวกเขามีต่อกัน
จากการที่ไม่ได้พบหน้ากันเป็นเวลาแรมปีหลังจากงานศพของพ่อ ทำให้พวกเขาห่างเหินจากความสัมพันธ์แบบฉันพี่น้องและต่างไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน ซึ่งหลังจากงานศพของพ่อ ทั้งสามก็ต่างแยกทางกันไปใช้ชีวิตของแต่ละคน ซึ่งแต่ละคนต่างใช้ชีวิตอย่างล่องลอยและสับสน
Jack ผู้ผิดหวังกับความรัก พยายามเขียนหนังสือซึ่งก็มักเขียนเรื่องราววนเวียนกับชีวิตของตัวเขาเอง แต่ก็ไม่อยากที่จะยอมรับนัก แม้แต่ Peter ที่ได้อ่าน เป็นต้องร้องไห้ออกมาเพราะเขาเองก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดและความเว้าแหว่งต่อความสัมพันธ์ที่พี่น้องมีร่วมกัน
Peter ซึ่งต้องการที่จะเลิกกับ Alice เพราะสูญเสียความเชื่อมั่นใจต่อสถาบันครอบครัว แต่เธอก็ดันมาท้องเสียได้สิ ทำให้เขาตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
และ Francis ที่พึ่งผ่านประสบการณ์เฉียดตาย สิ่งแรกที่เขานึกถึงเมื่อฟื้นขึ้น คือความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องที่แตกหักแหลกสลาย ซึ่งเขาต้องการซ่อมมันและสมานความสัมพันธ์ที่หมางเมินของสามพี่น้องอีกครั้งให้ได้
'บาดแผลที่มีรูปร่างเหมือนครอบครัว'
การเผชิญหน้ากันของสามพี่น้องเต็มไปด้วยบรรยากาศไม่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน แต่รถไฟและโชคชะตา ต่างพาพวกเขาออกเดินทาง จนได้พบกับเหตุการณ์ต่างๆมากมาย ความตรึงเครียดที่มีต่อกันเริ่มหย่อนลง พวกเขาเริ่มเปิดใจต่อกัน ยอมรับกันและกัน ปมในใจที่ซุกซ่อนเอาไว้ถูกคลายลง และได้เรียนรู้สิ่งต่างๆระหว่างทางมากมาย
แม้มันอาจไม่ใช่อย่างที่ทั้งสามหวังไว้ แต่รถไฟก็ยังเลี้ยวผิดที่ผิดทางได้ จนพวกเขาเกือบที่จะล้มเลิกและเดินทางกลับ แต่ด้วยความรู้สึกค้างคาใจที่มีต่อแม่ ที่ไม่ได้ไปร่วมงานศพของพ่อ ซึ่งเป็นสิ่งที่สามพี่น้องยากที่จะเข้าใจ ก็ทำให้พวกเขาเดินทางตามหาแม่จนพบในที่สุด
“ทำไมแม่ไปงานศพพ่อ?”
“ก็เพราะแม่ไม่อยากไป”
บางครั้งเรื่องบางเรื่องมันก็ไม่มีเหตุผล คำตอบของผู้เป็นแม่เป็นเหมือนลมที่เป่าพัดควันเทียนให้ดับวูบลงตรงหน้าพวกเขา ความเจ็บปวดของทั้งสามพี่น้องก็ยังไม่ได้ถูกเยียวยาแต่อย่างใด หากแต่หัวใจเริ่มที่จะผสานหลอมรวมกัน “บางทีเราอาจแสดงความรู้สึกได้ดีกว่า หากเราไม่พูดอะไรเลย”
สุดท้ายแล้วพวกเขาต่างก็ได้เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับความเจ็บปวด การเผชิญหน้ากับความผิดหวังและยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น ยังไงชีวิตก็ยังคงต้องเดินต่อไป บรรดากระเป๋าสีส้มใบใหญ่ สัมภาระที่พวกเขาแบกกระเตงไปทั่วตลอดการเดินทาง ทั้งทีแทบไม่เห็นเลยว่าพวกเขาจะใช้อะไรในบรรดากระเป๋าเหล่านั้น เปรียบเสมือนอดีตที่แสนเจ็บปวด แต่ก็ไม่สามารถทิ้งมันลงไปได้ ตอนนี้พวกเขาโยนมันทิ้งได้แล้ว และพร้อมที่จะจับรถไฟขบวนต่อไป อินเดียหาใช่จุดหมาย หากแต่เป็นความเข้าใจต่างหาก...
หากใครชื่นชอบบทความเช่นนี้ สามารถติดตามอ่านบทความอื่นๆได้ที่ Page : Velvet on Ground ทั้งใน Facebook และ Istagram ได้เลยนะครับ
ขอให้ทุกคนเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับความเจ็บปวดและก้าวต่อไปให้ได้นะ 😊
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
