เมื่อทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงลุกขึ้นก่อกบฏ เกิดอะไรขึ้นที่อินโดนีเซีย - What's happening in Indonesia?
ไม่ต้องกังวล จะไม่มีความวุ่นวายเกิดขึ้น จงเชื่อมั่นในรัฐบาลที่ยิ่งใหญ่ของเรา ดูสิแม้แต่ประธานาธิบดีของพวกเราก็อยู่ในอารมณ์ที่จะดูการละเล่นปันจักสีลัต (Pencak Silat)
แต่ต่อมาตำรวจก็ใช้มุกเก่าๆ คือ ใช้แก๊สน้ำตาสลายการชุมนุมนักศึกษา ทำให้เกิดความตึงเครียดในเขตมหาวิทยาลัยบันดุง ประเทศอินโดนีเซีย
ตำรวจยิงแก๊สน้ำตาใกล้กับมหาวิทยาลัยบันดุงสองแห่ง เมืองหลวงของจังหวัดชวาตะวันตก ประเทศอินโดนีเซีย
เนื่องจาก นักศึกษากล่าวหาว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโจมตีนักศึกษาและมหาวิทยาลัย ซึ่งยังคงทำให้เกิดความตึงเครียดในอินโดนีเซีย
เย็นวันหนึ่งในช่วงปลายเดือนสิงหาคม อาฟาน คูร์เนียวัน คนขับรถจักรยานยนต์วัย 21 ปี กำลังเดินลุยไปตามถนนในกรุงจาการ์ตาตามปกติ
โทรศัพท์ของเขาสั่นเตือนไป-มา ด้วยคำสั่งซื้ออาหารใหม่ๆ ที่คอยเตือนถึงอนาคตอันสดใสของเขาอยู่เสมอ แต่ก็เป็นภาระอันหนักอึ้งเช่นเดียวกัน
เขาไม่รู้เลยว่าเขากำลังจะถูกพัดพาเข้าสู่วังวนที่จะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของผู้คนนับไม่ถ้วนและสั่นคลอนไปทั่วทั้งประเทศ
ณ ตอนนั้น ท้องถนนในกรุงจาการ์ตาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
ประชาชนต่างโกรธแค้นกับเงินช่วยเหลือค่าที่อยู่อาศัยที่สูงลิ่ว ซึ่งรัฐสภาอนุมัติให้กับสมาชิกสภานิติบัญญัติ แบบเต็มๆ
เงินช่วยเหลือจำนวนมหาศาล 3,075 ดอลลาร์สหรัฐต่อเดือนนี้
เทียบเท่ากับ ค่าจ้าง 10 เดือนสำหรับชนชั้นแรงงานในจาการ์ตา และรายได้จำนวน 20 เดือนสำหรับผู้อยู่อาศัยในพื้นที่ยากจน
ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้ ทั้งราคาสินค้าที่พุ่งสูงขึ้น ภาษีที่สูงขึ้น และอัตราการว่างงานที่พุ่งสูงขึ้น
ความโลภของสมาชิกสภานิติบัญญัติก็กลับยิ่งโหมกระพือไฟให้ประชาชน
การประท้วงปะทุขึ้นจากทุกมุมถนน ผู้คนเรียกร้องให้ลดเงินเดือนสมาชิกสภานิติบัญญัติและกล่าวหาว่าพวกเขาเป็นชนชั้นราชการชั้นนำที่ฉ้อฉล
ขณะที่กำลังส่งอาหาร คูร์เนียวันได้พบกับตำรวจปราบจลาจลที่กำลังสลายการชุมนุม
ท่ามกลางความโกลาหล รถตำรวจหุ้มเกราะพุ่งเข้าใส่เขาอย่างจัง ทันใดนั้นเขาก็ถูกชนล้มลง ล้อรถบดขยี้เขาอย่างไม่ปรานี ชีวิตของเขาต้องจบลงในวินาทีนั้น
เขาเป็นเพียงหนึ่งในคนธรรมดาๆคนนึง และอีกนับไม่ถ้วนที่กำลังดิ้นรนหาเลี้ยงชีพในประเทศอันกว้างใหญ่นี้
เขาต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ดิ้นรนหาเลี้ยงชีพด้วยการส่งอาหารและขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างด้วยงานสุจริต
เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะตกเป็นเหยื่อของความวุ่นวายทางสังคมเช่นนี้
วิดีโอการเสียชีวิตของเขาแพร่กระจายอย่างรวดเร็วบนโซเชียลมีเดีย ก่อไฟลุกโชน การประท้วงลุกลามกลายเป็นจลาจลอย่างรวดเร็ว
ก่อให้เกิดความโกรธแค้นไปทั่วประเทศ
ปัจจุบัน ในอินโดนีเซีย ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนแผ่กว้างราวกับหุบเหวที่กว้างใหญ่ แบ่งแยกสังคม
องค์กรพัฒนาเอกชน Oxfam เคยเผยแพร่รายงานที่ระบุว่า
ความมั่งคั่งของบุคคลที่ร่ำรวยที่สุด 4 คนของอินโดนีเซียรวมกันนั้นสูงกว่าความมั่งคั่งของคนยากจนที่สุด ถึง 100 ล้านคน(เออ... เที่ยวไปรู้ของเขานะองค์กรนี้)
ในอดีต อินโดนีเซียเป็นหนึ่งในประเทศที่มีความเหลื่อมล้ำทางความมั่งคั่งสูงที่สุดในโลกมาอย่างยาวนาน
แต่ริมถนนด้านหนึ่งของจาการ์ตากลับมีอาคารสำนักงานหรูหราสูงตระหง่านและชุมชนที่อยู่อาศัยระดับไฮเอนด์
ล้อมรอบด้วยต้นไม้เขียวขจีและมีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด
นั่นเป็นเพียงไม่กี่ก้าว ที่ถัดมาคือสลัมสังกะสีที่แออัด
ครอบครัวต่างๆ เบียดเสียดกันอยู่ในห้องเล็กๆ ที่มีแสงสลัวๆ ในสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ ขณะที่เด็กๆ เล่นกันบนถนนที่เต็มไปด้วยน้ำเสีย
ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่ที่นี่ทำงานที่ได้รับค่าจ้างต่ำ และยากลำบากที่สุด
ยกตัวอย่างเช่นคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่ผมเคยเอ่ยนามนั่นสิ พวกเขามีจำนวนมากและเป็นงานที่พบเห็นได้ทั่วไปในเมือง
การจราจรในจาการ์ตาคับคั่งมากจนมอเตอร์ไซค์รับจ้าง(Ojek)กลายเป็นตัวเลือกยอดนิยมสำหรับการเดินทางระยะสั้น
คนขับเหล่านี้ออกเดินทางก่อนรุ่งสางทุกวัน เพื่อรอรับผู้โดยสารตามสี่แยกและป้ายรถเมล์
ผิวของพวกเขาถูกแดดเผาจนไหม้เกรียม เสื้อผ้าก็เก่าและฝุ่นจับ
การเดินทางเพียงครั้งเดียวอาจได้เงินเพียงไม่กี่พันรูเปียห์ หลังจากหักค่าเชื้อเพลิงและค่าสึกหรอของรถยนต์แล้ว การทำงานหนักทั้งวันแทบไม่พอเลี้ยงครอบครัวได้
แม้ในฤดูฝน ถนนจะลื่น ธุรกิจยิ่งแย่ลงไปอีก และผู้ขับขี่มักเสี่ยงต่อการเจ็บป่วย
พวกเขาเป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของกลุ่มผู้มีรายได้น้อยจำนวนมาก
ส่วน คนงานโรงงานก็ทำงานในสภาพแวดล้อมที่ร้อนอบอ้าวและเสียงดัง ทำงานหนักกว่าสิบชั่วโมงต่อวันเพื่อค่าแรงอันน้อยนิด
พ่อค้าแม่ขาย ริมถนนที่หวาดกลัวการถูกไล่จากตำรวจ มักจะต่อรองราคาสินค้ากับลูกค้าเพียงไม่กี่เซ็นต์
ในทางตรงกันข้าม คนรวยในอินโดนีเซียอาศัยอยู่ในห้างสรรพสินค้าหรูของจาการ์ตา เต็มไปด้วยสินค้าหรูหรา คนรวยขับรถหรู สวมเสื้อผ้าแบรนด์เนม และใช้จ่ายฟุ่มเฟือย
คนรวยในอินโดนีเซียมีเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว วิลล่าหรู และความมั่งคั่งของพวกเขานั้นเหนือจินตนาการ
ในช่วงของตระกูลซูฮาร์โต
จะเห็นได้ว่า ตระกูลซูฮาร์โตได้ผูกขาดทรัพยากรของรัฐและร่ำรวยขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีเหตุผล ...ประเมินว่าความมั่งคั่งของพวกเขาอยู่ที่
2 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ และอาจสูงถึง 1 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ
ที่ผมกล่าวมา ก็คือ ความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างคนรวยและคนจนนี้มีอยู่ในสังคมอินโดนีเซียมาช้านาน
เปรียบเสมือนมะเร็งร้ายที่กัดกร่อนความยุติธรรมและความมั่นคงทางสังคมอย่างร้ายแรง
และการทุจริตคอร์รัปชันเป็นเงามืดที่ครอบงำสังคมอินโดนีเซียมาอย่างยาวนานและยากจะแก้ไข
คณะกรรมการปราบปรามการทุจริตแห่งอินโดนีเซีย (Indonesia Corruption Deradication Commission) ได้ระบุว่า
สมาชิกรัฐสภานี่แหละ
เป็นต้นเหตุหลักของการทุจริตคอร์รัปชันที่แพร่หลายในอินโดนีเซีย
การทุจริตคอร์รัปชันแพร่หลายไปทั่ว ตั้งแต่เจ้าหน้าที่รัฐ
ไปจนถึงระบบตุลาการ
เช่น ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2567
คดีคอร์รัปชันของอดีตเจ้าหน้าที่ศาลฎีกาอินโดนีเซีย ซารอฟ ริการ์ ก็ได้สร้างความตกตะลึงไปทั่วประเทศ
เจ้าหน้าที่สืบสวนยึด เงินสด มูลค่า 920,000 ล้านรูเปียห์ (ประมาณ 2 ล้านบาท) และทองคำ 51 กิโลกรัมจากบ้านพักของเขาในกรุงจาการ์ตา
นี่เป็นแค่ส่วนต่างในเสี้ยวนึงใน ระหว่างปี 2555 ถึง 2565
ที่ซารอฟฟ์ทำหน้าที่เป็นตัวกลางในการช่วยให้ผู้ต้องสงสัยพ้นผิดในหลายคดี
และรับสินบนจำนวนมาก
แต่คดีที่ผมเอามากล่าวอ้างนี้เป็นเพียงส่วนเล็กน้อยเท่านั้น
การทุจริตในระบบยุติธรรมได้บั่นทอนความเชื่อมั่นของประชาชนต่อความเป็นธรรมของกฎหมาย
แม้แต่ก่อนหน้านี้ มิรันดา อดีตรองประธานอาวุโสธนาคารกลางอินโดนีเซีย ก็ได้ติดสินบนสมาชิกสภานิติบัญญัติหลายคน
เพื่อพยายามชิงตำแหน่งรองประธานธนาคารกลาง
หรือไม่ก็อีกตัวอย่าง เช่นกรณีของ โรนัลด์ ทานูร์ ในเดือนตุลาคม 2566
ไอ้โรนัลด์ ได้ขับรถชนแฟนสาวเสียชีวิตในลานจอดรถของสโมสร ภาพจากกล้องวงจรปิดบันทึกเหตุการณ์ได้อย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตาม หลังจากการพิจารณาคดีนานกว่า 6 เดือน(ห่ะ!!!) ศาลแขวงสุราบายาตัดสินว่าโรนัลด์
ไม่มีความผิด
ผู้พิพากษาระบุว่าแฟนสาวของเขาเสียชีวิตจากการดื่มสุราเกินขนาด และโรนัลด์ได้ให้ความช่วยเหลือเธอ(โดยการชนเนี่ยนะ... ไอ้อุปกรณ์การเกษตร)
คำตัดสินดังกล่าวก่อให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวาง
ภายใต้แรงกดดันจากสาธารณชน กดดันให้คณะกรรมการปราบปรามการทุจริตแห่งอินโดนีเซีย (DRC) ได้เริ่มการสอบสวน
และในที่สุดก็ได้เปิดโปงการทุจริตที่ต่อเนื่องกันเป็นสายป่าน.... ซึ่งรวมถึงข้อกล่าวหาที่ว่าผู้พิพากษาหลายคนรับสินบน
นั่นคือ ซารอฟฟ์ เป็นคนกลางที่อำนวยความสะดวกในการรับสินบนเหล่านี้
กรณีเช่นนี้เผยให้เห็นว่าคนรวยและผู้ทรงอิทธิพลสามารถหลบหนีโทษทางกฎหมายได้อย่างง่ายดาย
ในขณะที่ประชาชนทั่วไปต้องเผชิญกับความอยุติธรรมและการขาดช่องทางในการเยียวยา
จากดัชนีการรับรู้การทุจริตที่เผยแพร่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
อินโดนีเซียอยู่ในอันดับที่ 115 จาก 180 ประเทศและภูมิภาคทั่วโลก ด้วยคะแนนเพียง 34 จาก 100 ทำให้เป็นหนึ่งในประเทศที่มีปัญหาการทุจริตที่รุนแรงที่สุด
อดีตประธานาธิบดีโจโก วิโดโด ของอินโดนีเซีย เคยคร่ำครวญว่าเจ้าหน้าที่อินโดนีเซียจำนวนมากถูกจำคุกในข้อหาคอร์รัปชัน
แต่การคอร์รัปชันยังคงดำเนินต่อไปและมีความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ ฮาาาา (หวายคงมีไม่พอพระเจ้าข้าาาาาาาา)
และการเสียชีวิตของกูร์เนียวันจึงกลายเป็นประกายสุดท้ายที่จุดชนวนความโกรธแค้นของสาธารณชน
ต่อมาในเช้าวันที่ 29 สิงหาคม 2568 รถจักรยานยนต์ 5,000 คันได้ล้อมกองบัญชาการตำรวจจาการ์ตา
ขบวนรถที่หนาแน่นราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกรากสีดำได้ระบายความโกรธแค้นของสาธารณชน
นักศึกษาเข้าร่วมการเดินขบวน ถือป้ายและตะโกนคำขวัญ เรียกร้องให้รัฐบาลอธิบาย และเรียกร้อง
ความยุติธรรมและความเป็นธรรมในสังคม
เมื่อเวลาผ่านไป การเดินขบวนก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นหลายหมื่นคน
ผู้ประท้วงบางคนรู้สึกสิ้นหวัง ทำลายป้ายจราจรและโครงสร้างพื้นฐาน ทำให้การจราจรในเมืองเป็นอัมพาต
แต่การประท้วงไม่ได้จำกัดอยู่แค่จาการ์ตาอีกต่อไป มันแพร่กระจายไปยังเมืองต่างๆ เช่น โซโล เซอมารัง บันดุง โบกอร์ ยอกยาการ์ตา สุราบายา และมากัสซาร์ อย่างรวดเร็ว
ที่มากัสซาร์ อาคารรัฐสภาถูกวางเพลิง ทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 3 ราย และบาดเจ็บอีกจำนวนมาก
ในเขตชานเมืองจาการ์ตา บ้านพักของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังมุลยานีถูกบุกรุกและทำลายอย่างรุนแรง
การประท้วงลุกลามไปสู่การวางเพลิงขนาดใหญ่
การทำร้ายร่างกาย และการปล้นสะดม ส่งผลกระทบต่อความสงบเรียบร้อยของสังคมทั่วอินโดนีเซียอย่างมาก
จนประธานาธิบดีปราโบโวของอินโดนีเซีย ได้เข้าพบและแสดงความเสียใจต่อสาธารณชน ณ สุสานของนายกูร์เนีย
วัน บูอัน ประธานรัฐสภา ก็ได้กล่าวขอโทษต่อสาธารณชนและแสดงความเสียใจในนามของรัฐสภา
และควบคุมตัว เจ้าหน้าที่ตำรวจ 7 นายที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ เพื่อสอบสวน
ล่าสุดด้วยไม่รู้จะทำอะไรได้ไปมากกว่านี้อีก
โดยรัฐบาลอินโดนีเซียประกาศเพิกถอนสิทธิประโยชน์และสิทธิพิเศษหลายประการสำหรับสมาชิกรัฐสภา เพื่อพยายามระงับความโกรธของประชาชน
อย่างไรก็ตาม มาตรการเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่สามารถระงับความโกรธของประชาชนได้อย่างเต็มที่
การประท้วงยังคงดำเนินต่อไป โดยประชาชนเรียกร้องไม่เพียงแต่การลงโทษอย่างรุนแรงต่อเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เกี่ยวข้องเท่านั้น
แต่ยังเรียกร้องแนวทางแก้ไขปัญหาพื้นฐานที่หยั่งรากลึก เช่น ความเหลื่อมล้ำทางรายได้และการทุจริตคอร์รัปชัน
และความไม่สงบทางสังคมนี้ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อชีวิตของประชาชนทั่วไป
ร้านค้าปิดตัวลง โรงงานหยุดดำเนินการ และเศรษฐกิจซบเซา ผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่บนขอบเหวแห่งความยากจนต้องเผชิญกับความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กว่า
ภาพลักษณ์ระหว่างประเทศของอินโดนีเซียได้รับความเสียหาย และความเชื่อมั่นของนักลงทุนต่างชาติก็ถูกบั่นทอน
ร่องรอยของการประท้วงยังคงปรากฏให้เห็นทั่วไปบนท้องถนนในกรุงจาการ์ตา
สถานีขนส่งที่ถูกไฟไหม้ กระจกแตกและรถยนต์ที่ถูกไฟไหม้เกลื่อนถนน และสภาพภายนอกสถานีตำรวจที่ไหม้เกรียม
ล้วนเป็นเครื่องเตือนใจถึงพายุที่สถานที่แห่งนี้เพิ่งเผชิญมา
ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนที่กว้างขึ้นจะยิ่งทำให้ความตึงเครียดทางสังคมทวีความรุนแรงขึ้น และท้ายที่สุดจะนำไปสู่ความไม่มั่นคงทางสังคมในอนาคต...
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
