จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด
ผมท่องประโยคนั้นซ้ำๆ ในใจเหมือนยันต์ "สัดส่วนแทบไม่มีเลย ที่ชายแท้จะมาชอบผู้ชายด้วยกัน" มันเป็นเหมือนคำสาปที่คอยตอกย้ำว่าผมกำลังฝันกลางวัน เป็นกำแพงที่ผมสร้างขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวดที่อาจจะเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิม แต่ในใจลึกๆ มันเหมือน LGBTQ+ หลายคนที่มีความปรารถนาสูงสุด คือการได้ลองสัมผัสชายแท้สักครั้ง...และผมก็ไม่ได้ต่างจากใคร
ช่วงนั้นชีวิตผมเหมือนกับกำลังจมลงในหลุมดำ ทั้งเรื่องเงิน เรื่องความรักที่เพิ่งจะพังทลาย ความคิดที่ว่า "ถ้าเขาอยากเล่นด้วย ทำไมเราจะไม่สนองล่ะ" จึงผุดขึ้นมาในหัว มันไม่ใช่แค่ความอยาก แต่เป็นความอ่อนแอที่หาที่พักพิง
แล้วเขาก็มา... ชายหนุ่มในชุดดำสนิท ร่างกายเต็มไปด้วยรอยสักที่ชวนให้จินตนาการถึงเรื่องราวมากมายที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้าเหล่านั้น เขาขี่มอเตอร์ไซค์คันใหญ่มาจอดหน้าบ้าน ถือถุงสีขาวใบโตมาให้ ผมไม่รู้เลยว่าถุงใบนั้นคือของขวัญที่แลกมาด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสในอนาคต
ความสัมพันธ์ของเราก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆ เขา ทั้งการคุยกันที่ถูกคอ การแตะเนื้อต้องตัวกันอย่างเป็นธรรมชาติ เขาดูเหมือนจะเล่นด้วยอย่างเต็มใจและสร้างความหวังให้ผมอย่างแนบเนียนจนผมหลงเชื่อหมดใจ
ในคืนปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อน หลังจากที่เราดื่มจนเมาได้ที่ เขาก็มานอนอยู่ข้างๆ ผม ในความมืดมิดนั้น ผมไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร แต่ผมยังไม่พร้อมที่จะปล่อยใจไปกับเขา ผมกลัวที่จะถูกทิ้งเหมือนครั้งที่ผ่านๆ มา สุดท้ายเขาก็หลับไป ผมพลิกตัวเขามาหนุนตักแล้วจับมือเขาไว้... มันเป็นคืนที่ผมเริ่มรู้สึกว่าเขาเป็นมากกว่าคนแปลกหน้า ผมมองใบหน้าคมเข้มและริมฝีปากสีแดงที่กำลังหลับอยู่ อยากจะครอบครองทุกส่วนของเขา แต่ทำได้แค่เพียงเท่านี้ เพราะผมยังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องราวระหว่างเรา
คืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นเกินเลย แต่ความรู้สึกของผมกลับไม่เหมือนเดิม ผมเริ่มเพ้อฝันว่าตัวเองอาจจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยของเขา แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผมแค่สร้างภาพลวงตาขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองจากความจริงที่เจ็บปวด
เราทำกิจกรรมร่วมกันมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับคู่รัก ทั้งไปดูหนัง ไปหาของกิน ทำอาหารให้กัน และไปดูหมอลำด้วยกัน แต่ผมกลับยังคงยึดติดกับ "ยันต์ป้องกันความรู้สึก" ของตัวเอง ยังไม่กล้าเปิดใจให้เขาอย่างเต็มที่ ผมทำตัวเย็นชาบ้าง แสดงความเป็นเจ้าของบ้าง และปฏิเสธสถานะของเรากับคนอื่นๆ อย่างหน้าตาเฉย ในขณะที่เขาก็ยังคงมีอิสระและมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับคนอื่นเช่นกัน เราต่างคนต่างมีช่องว่างระหว่างกัน ที่ไม่ว่าใครก็ไม่อาจก้าวเข้าไปเติมเต็มได้
สุดท้ายแล้ว...ความสัมพันธ์ของผมกับแฟนเก่าก็จบลงอย่างสมบูรณ์ ผมเสียใจมากจนใช้เวลาเกือบเดือนในการทำใจ แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี ผมได้งานใหม่และต้องย้ายที่อยู่ภายในสองสัปดาห์ เวลาที่เหลือน้อยนิดกลับกลายเป็นตัวเร่งให้ผมและเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น เรามีความสัมพันธ์ที่พิเศษขึ้น และผมก็รู้สึกใจหายทุกครั้งที่คิดถึงการจากลา แต่ก็แอบหวังลึกๆ ว่าถ้าผมไม่ต้องไปไหน เราอาจจะได้อยู่ด้วยกันจริงๆ
และนั่นคือ จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวด ที่แท้จริง เพราะผมเพิ่งจะเข้าใจในภายหลังว่า ความสัมพันธ์ของเรานั้นไม่ใช่การเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย แต่เป็นการยืมความรักของคนอื่นมาใช้เพื่อเยียวยาบาดแผลของตัวเอง และเมื่อถึงเวลาที่ต้องคืน ความเจ็บปวดนั้นก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นไปอีก
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
