ชุมนุมนักเล่าขานกับราตรีกาลแห่งปีศาจ
ทาซากิ เรย์ เขียน / สิริมนต์ สัพโส แปล
โปรยสำนักพิมพ์เอ็นเธอร์บุ๊คส์ :
ใครกันแน่... ที่เป็นปีศาจแฝงตัวอยู่ในงานเทศกาล!
ณ คฤหาสน์ร้างในคืนเหมายัน คืนที่ราตรีกาลทอดยาวนานที่สุด สองนักเล่าเรื่องสวมหน้ากากมาพบกันในเทศกาลราตรีระยับพราว เพื่อเล่าเรื่องราวจนรุ่งสาง... และช่วยให้ปีศาจกินคนไม่ต้องหิวโหย ‘ไนติงเกล’ และ ‘โทเทนคอฟ’ ผลัดกันเล่าเรื่องที่ซ่อนความลับ ทั้งเรื่องราชาผู้เหี้ยมโหด แม่มดในป่าลึก และปีศาจที่ยังไม่รู้ว่าตนคือปีศาจ แม้ทั้งสองจะไม่เคยรู้จักกัน แต่เรื่องราวของพวกเขากลับเชื่อมโยงกันอย่างน่าพิศวง
และเมื่อเรื่องส่วนสุดท้ายถูกเล่าขานในยามรุ่งสาง ความจริงที่ถูกซ่อนไว้ระหว่างถ้อยคำจะปรากฏ! สุดยอดนิยายแฟนตาซีที่ทั้งงดงามและน่ากลัว เจ้าของรางวัลชนะเลิศงานประกวดนิยาย C NOVELS ครั้งที่ 2!
หลังอ่าน :
นักเขียนสัญชาติญี่ปุ่นเล่าเรื่องที่มีฉาก ตัวละคร ชื่อเกาะ อาณาจักร ล้วนกึ่งตะวันตก อ่านแล้วไม่มีกลิ่นอายดินแดนพระอาทิตย์เลย เหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกเหนือจริงที่จับต้องได้ มีมนุษย์ มีปีศาจ มีพ่อมดแม่มด มีอัศวิน มีชนชั้น มีหนุ่มหล่อสาวงาม มีนักเล่าเรื่อง มีสงครามระหว่างดินแดน มีการชิงบัลลังก์ สอดแทรกชนชั้นวรรณะ การต่อสู้เพื่อผดุงความยุติธรรม ธรรมะลึกซึ้ง กระทั่งความรักจับใจไว้มิดเม้น
หนังสือชื่อไพเราะ “ชุมนุมนักเล่าขานกับราตรีกาลแห่งปีศาจ” เล่าถึงหมู่เกาะทั้งสิบแปด อยู่ในสามวงแหวน แต่ละวงแหวนแบ่งแยกชนชั้นของตัวเอง ไม่รู้กรรมหรือเวรที่เจ้าเกาะทุกเกาะจะต้องให้กำเนิดทายาทเป็นปีศาจซึ่งทุกเกาะต่างรังเกียจ บิดามารดาของปีศาจเด็กต้องพยายามทิ้งบุตรหรือธิดาของตนเองไว้ในป่าห่างไกล เพื่อให้แม่มดกิน หรือกระทั่งปีศาจด้วยกันกิน เพราะปีศาจไม่อาจตายได้ ยกเว้นถูกปีศาจด้วยกันกิน
ปีศาจกินปีศาจด้วยกันไม่เพียงได้ร่างกายอิ่มอุ่น แต่ยังได้ความทรงจำของเจ้าของร่าง จึงเกิด “นักเล่าเรื่อง” ผู้สวมหน้ากากปิดบังตัวตน ออกเดินทางถ่ายทอดเรื่องเล่าที่รวบรวมมาจากเกาะต่าง ๆ ในหมู่เกาะทั้งสิบแปด มีอุบายที่เล่าสืบต่อกันมาว่าในคืนเหมายันที่กลางคืนยาวนานที่สุดในรอบปี ปีศาจน่ากลัวจะกลายเป็นอสุรกายกินคน หากนักเล่าเรื่องสามารถเล่าเรื่องราวกระทั่งฟ้าสางจะไม่ถูกปีศาจจับกิน จึงเกิดค่ำคืนที่เรียกว่า “เทศกาลราตรีระยับพราว”
หนังสือเปิดฉากด้วยคืนเหมายันในเทศกาลราตรีระยับพราว ต้อนรับนักเล่าเรื่องสวมหน้ากากสองคนในค่ำคืนมืดมิดรอบกองไฟ ไนติงเกล กับ โทเคนคอฟ ผลัดกันเล่าเรื่องราวที่เข้มข้น ความรู้ที่น่าสนใจ ตำนานที่ถูกเล่าขานสืบต่อกันมา รวมถึงโศกนาฎกรรมน่าสะเทือนใจมากมาย
เหตุใดทุกแคว้นจึงให้เกียรตินักเล่าเรื่อง ก็เพราะเกาะทั้งสิบแปดใช่ว่าจะเดินทางไปหากันง่ายดาย ยุคในหนังสือใช้เรือไอน้ำเป่าลมไฮโดรเจนข้ามเกาะ ข่าวสารจึงส่งถึงกันลำบาก ยกเว้นนักเล่าเรื่องที่ไปมาสะดวกดาย ฟังเรื่องเล่าแรก ๆ ของสองนักเล่าเรื่องยังไม่สะดุดใจ ฟังไปฟังมาแต่ละเรื่องดันเชื่อมโยงต่อเนื่องเป็นเรื่องเดียวกัน ต่างคนต่างเล่า แต่ปลายทางค่อย ๆ วนกลับมาสู่จุดเดียวกันอย่างฉงนใจยิ่ง
คำตอบค่อย ๆ เฉลยตามเรื่องเล่าและตัวละครที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ นักเล่าเรื่องที่เราคิดว่าใช่ อาจเป็นอีกคนในเรื่องที่อีกฝ่ายเล่า แต่ละเรื่องลากไปสู่ความลับดำมืดของปีศาจ อัศวิน ขุนศึกคู่ใจ และความรักของคนคู่หนึ่งที่แทรกซึมอยู่อย่างลับ ๆ
เล่ามากไม่ได้ค่ะ จะเฉลยสิ่งที่ไม่ควรเฉลย 5555
คะแนนเต็ม 10 ให้ 10 ประทับใจสำนวนแปลไหลลื่นอ่านสบาย เลือกใช้คำศัพท์เหมาะใจ เคยอ่านนิยายแนวอาณาจักรขุนศึกแบบนี้แต่แปลได้ขลุกขลักน่าเสียดาย เรื่องนี้สอบผ่านทุกอย่าง รวมถึงการวางโครงเรื่อง การหักมุม การเผยความจริงเบื้องหลังหน้ากาก อาจจะสับสนชื่อหลักชื่อรองของบางตัวละครอยู่บ้าง แต่ถ้าค่อย ๆ เรียบเรียงความคิด ค่อย ๆ อ่าน นับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของเรื่องนี้ค่ะ
เหมาะสำหรับนักอ่านที่มีเวลาละเลียดทีละบท เพราะไม่ใช่หนังสืออ่านผ่าน อ่านไว หลายอย่างต้องตกผลึกความคิด ภาพรวมสนุก ตื่นตาตื่นใจ นักเขียนสามารถผูกเรื่องที่ไม่น่าจะเข้ากันให้ไปด้วยกันได้อย่างดี ประทับใจความรักของคู่หลักซึ่งไม่ได้ชี้นำหรือมาอย่างเปิดเผย ทว่าคนอ่านค่อย ๆ รับรู้จากการกระทำทีละอย่าง จากบางคำพูด และจากตอนพิเศษช่วงท้าย เฉลยได้บาดลึกเรียกน้ำตามากค่ะ ฮือ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
