ลำนำหอแดง 52 หุ้ยเหนิง
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
เป่าไชเสริมว่า “พูดถึงเรื่องรู้แจ้งนี้ เมื่อครั้งที่ท่านหุ้ยเหนิง 惠能 พระสังฆปรินายกองค์ที่หกฝ่ายใต้แสวงหาอาจารย์มาถึงเสาโจว 韶州 ฝากตัวเป็นศิษย์ท่านหงเหยิ่น 弘忍 พระสังฆปรินายกองค์ที่ห้า เป็นหลวงจีนในห้องครัวอยู่ที่หวงเหมย 黄梅 ท่านสังฆนายกห้าต้องการหาทายาทธรรม 法嗣 จึงให้เหล่าสงฆ์แต่งโศลกรูปละบท
เสินสิ้ว 神秀 ศิษย์เอกแต่งว่า
“身是菩提树，心如明镜台。
时时勤拂拭，莫使有尘埃。
กายคือต้นโพธิ (โพ-ทิ)
ใจนั้นสิกระจกใส
หมั่นเพียรเช็ดถูไป
อย่าปล่อยให้ฝุ่นมาจับ”
ท่านหุ้ยเหนิงตำข้าวอยู่ในครัว ได้ฟังจึงว่า
“ไพเราะนั้นไพเราะอยู่ แต่ยังไม่สิ้นความ”
แล้วกล่าวโศลกว่า
“菩提本非树，明镜亦非台。
本来无一物，何处染尘埃？
โพธิหาใช่ต้นไม้
กระจกใสหามีไม่
เดิมหามีสิ่งใด
เอาอะไรให้ฝุ่นจับ”
จาก ความฝันในหอแดง บทที่ 22
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
