ลำนำหอแดง 53 ปริศนาโคม
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
“身自端方，体自坚硬。
虽不能言，有言必应。
（打一用物）
ร่างกายตรงแบบอย่าง
รูปร่างนั้นกำยำ
แม้มิอาจเอ่ยคำ
มีคำจำตอบรับ
(เป็นสิ่งของ)”
“แท่นหมึก”
能使妖魔胆尽摧，身如束帛气如雷。
一声震得人方恐，回首相看已化灰。
（打一玩物）
อาจข่มขวัญภูตผีหวาดผวา
กายห่อผ้าอารมณ์ฟ้าร้องก้อง
พอแผดเสียงผู้คนต่างสยอง
หันมามองกลับกลายเป็นธุลี
(เป็นของเล่น)
“ประทัด”
天运人功理不穷，有功无运也难逢。
因何镇日纷纷乱？只为阴阳数不同。
（打一用物）
ชะตาฟ้าผลงานคนเหลือคณา
มีผลงานไร้ชะตายากพานพบ
ไยยุ่งเหยิงตลอดวันไม่รู้จบ
ด้วยพบว่ายินหยางนั้นต่างกัน
(เป็นของใช้)
“ลูกคิด”
阶下儿童仰面时，清明妆点最堪宜。
游丝一断浑无力，莫向东风怨别离。
（打一玩物）
ด้านล่างเด็กน้อยคอยแหงนหน้า
ประดับฟ้าชิงหมิงกระจ่างช่างงามสม
พอสายขาดสิ้นแรงสุดซานซม
อย่าโทษลมบูรพาพาลาร้าง
(เป็นของเล่น)
“ว่าว”
前身色相总无成，不听菱歌听佛经。
莫道此生沉黑海，性中自有大光明。
（打一用物）
แต่ปางก่อนรูปนี้ไม่มีผล
ฟังมนตราไม่ฟังเพลงรักขาน
อย่าปล่อยให้ภพนี้จมทะเลกาฬ
ในสันดานย่อมมีความรุ่งโรจน์
(เป็นของใช้)
(菱歌 เพลงพื้นบ้าน มักมีเนื้อหาเกี้ยวพาราสีชายหญิง)
“ตะเกียงสมุทร 海灯”
朝罢谁携两袖烟？琴边衾里总无缘。
晓筹不用鸡人报，五夜无烦侍女添。
焦首朝朝还暮暮，煎心日日复年年。
光阴荏苒须当惜，风雨阴晴任变迁。
（打一用物）
เข้าเฝ้าเช้าสองแขนใครควันโชยกลิ่น
ทั้งร่วมดีดพิณห่มผ้าไร้วาสนา
อรุณรุ่งไม่ต้องพึ่งยามระกา
ล่วงยามห้าสาวไม่จำเติมกำยาน
หัวร้อนเร่าตลอดเช้ายันค่ำ
ใจร้อนรุ่มประจำวันปีผ่าน
น่าเสียดายเวลาที่คืบคลาน
ผ่านลมฝนร้อนหนาวเฝ้าเปลี่ยนแปลง
(เป็นของใช้)
(กลิ่นกำยานในท้องพระโรงที่เข้าเฝ้ายามเช้าติดเสื้อมา)
(琴边衾里 ร่วมดีดพิณห่มผ้า คือ การใช้ชีวิตคู่ บทกวีแฝงความหมายว่า ผู้แต่งไม่มีวาสนาใช้ชีวิตคู่)
(ยามระกา ยามไก่ 鸡人 ในวังไม่เลี้ยงไก่ มียามคอยบอกเวลาเรียกว่า 鸡人 ยามระกา หรือยามไก่)
(ยามห้า เป็นเวลาที่สาวใช้ในวังต้องมาเติมกำยาน)
“ธูปบอกเวลา 更香”
南面而坐，北面而朝，
象忧亦忧，象喜亦喜。
（打一用物）
นั่งอยู่ทิศทักษิณ
ผินหน้าทิศอุดร
ร่วมทุกข์ยามทุกข์ร้อน
ร่วมสุขตอนสุขใจ
(เป็นของใช้)
“กระจกเงา”
有眼无珠腹内空，荷花出水喜相逢。
梧桐叶落分离别，恩爱夫妻不到冬。
（打一用物）
มีตาไร้แววในท้องกลวง
ใบบัวล่วงพ้นน้ำชอบมากอด
ใบอู๋ถงโรยรามาทิ้งทอด
ผัวเมียพลอดรักกันไม่ทันถึงเหมันต์
(เป็นของใช้)
"คุณนายไม้ไผ่ 竹夫人 หรือ หมอนข้างไม้ไผ่ 竹夹膝 "
จาก ความฝันในหอแดง บทที่ 22
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
