ลำนำหอแดง 54 รำพึงสี่ฤดู 01
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
《รำพึงวสันต์ราตรี 春夜即事》
霞绡云幄任铺陈，隔巷蟆更听未真。
枕上轻寒窗外雨，眼前春色梦中人。
盈盈烛泪因谁泣，点点花愁为我嗔。
自是小鬟娇懒惯，拥衾不耐笑言频。
มุ้งบางแดงแสงสางจัดปูกาง
ซอยข้างแว่วเสียงเกราะยามหกเคาะ
หมอนยังเย็นนอกหน้าต่างฝนแปะเปาะ
ฤๅวัยเยาว์เฉพาะหน้าเพียงฝันไป
น้ำตาเทียนพรากไหลเพื่อใครกัน
มาลีโศกศัลย์โกรธกันหรือไฉน
น้องน้อยคอยแง่งอนตามแต่ใจ
ห่มผ้าไว้ไม่วายยิ้มยินข้างหู
(สมัยซ่งหมิงชิงตอนต้น ยามหกเช้ามีชื่อเรียกว่า ยามหามา 虾蟆更 (หามาเกิง) ย่อว่า 蟆更 สมัยหลังไม่เรียกยามหกกันแล้ว ; หามา 虾蟆 คือคางคก จึงตีความได้อีกว่า เสียงเคาะเกราะยามเหมือนเสียงคางคกร้อง ประกอบกับหมอนยังเย็น จึงสรุปว่ากวียังไม่เข้านอนแม้เช้าแล้ว)
《รำพึงคิมหันต์ราตรี 夏夜即事》
倦绣佳人幽梦长，金笼鹦鹉唤茶汤。
窗明麝月开宫镜，室霭檀云品御香。
琥珀杯倾荷露滑，玻璃槛纳柳风凉。
水亭处处齐纨动，帘卷朱楼罢晚妆。
หน่ายเย็บปักคนงามนอนหลับฝัน
ชิมชากันนกแก้วในกรงทองขาน
แสงคันฉ่องส่องบัญชรดังจันทร์ตระการ
ควันกำยานฟุ้งห้องหอจรุงใจ
จอกอำพันหอมเมรัยค้างใบบัว
ลูกกรงรั้วแก้ว หลิ่วล้อลมไหว
ศาลาวารี พลิ้วไหมขาว สาวสวมใส่
ม้วนม่านไว้ลบแต่งหน้าในราตรี
(齐纨 (ฉีหวาน) ชุดผ้าไหมบางสีขาวเป็นที่นิยมของเหล่าสตรีในดินแดนฉี)
จาก ความฝันในหอแดง บทที่ 23
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
