live and learn
เมื่อประมาณสัปดาห์ก่อนได้คุยกับเพื่อนเก่าๆหลายๆคน จริงๆก็ไม่เรียกเพื่อนเก่า เรียกเพื่อนปัจจุบันเนี่ยแหละ เราแค่คบกันมานานมากๆๆๆ 555 เมื่อได้ฟังเรื่องราวของแต่ละคน ก็อดคิดไม่ได้ว่าหรือเราจะเป็นคนที่ล้มเหลว?
ย้อนไปสมัยเรียน เราน่าจะเป็นที่เรียนเก่งที่สุดในกลุ่ม เข้าคณะดีมหาลัยดัง มองกันตอนนั้นเหมือนจะมีอนาคตที่สดใส แต่ในวันนี้เพื่อนหลายๆคนประสบความสำเร็จในด้านต่างๆกันออกไป หลายคนเป็นเจ้าของกิจการ(ด้วยวิธีการต่างๆกัน) บางคนเป็นแม่บ้านเฉยๆเลี้ยงลูกแต่ก็ดูมีความสุขกว่าเรามาก ในขณะที่เราเป็นเพียงมนุษย์เงินเดือนคนนึง ถึงแม้เงินเดือนเราจะไม่ได้น่าเกลียด แต่ก็ยังอยู่ในภาวะที่เรียกว่าดิ้นรนเอาตัวรอดจากสังคม ความกดดัน และสภาวะเงินเฟ้อ
เราฟังเพื่อนเล่าถึงการตกแต่งธุรกิจใหม่ที่กำลังจะเปิดในปีหน้า ต้นไม้อะไรดี ติดกระจกตรงไหนบ้าง เหมือนการแต่งบ้านใน the sims มันดูสวยงามซะเหลือเกิน อดที่จะอิจฉาไม่ได้ และคิดว่าเรากำลังทำอะไรอยู่วะ ทำไมยังเหมือนอยู่จุดเดิมไม่ไปไหน และที่เลวร้ายไปกว่านั้นด้วยคำว่า "แกโชคดีแล้วที่ไม่ได้ทำอะไรของตัวเอง ไม่ต้องมาเครียดแบบนี้" ประโยคบอกเล่าที่เหมือนจะไม่มีความหมายหรือเจตนาอะไรลึกซึ้ง แต่ก็ทำให้เจ็บปวดอยู่เหมือนกัน
มีตอนนึงใน Friends ซึ่งเป็นซีรีส์ในดวงใจตลอดกาลของเรา ตอนที่แชนเลอร์กำลังจะเปลี่ยนงาน เค้าพูดว่า "งานก็คืองาน ไม่มีใครชอบงานที่ทำหรอก" แต่เพื่อนอีก 5 คน กลับพูดว่า ไม่จริงงงงง พวกเข้ารักงานที่ทำอยู่ 55555 เราไม่เคยตั้งคำถามกับชีวิตขนาดนี้ ว่าจริงๆแล้วความสุขของเราคืออะไร เราอยากทำอะไร เราอาจจะเป็นคนแบบแชนเลอร์
แต่ชีวิตมันก็แบบนี้ สุดท้ายก็ต้องไปต่อ ไปมันแบบงงๆหลงๆ หวังว่าวันข้างหน้าจะเป็นวันที่ดีนะ
ขอบคุณที่รับฟัง และหวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีของผู้อ่านทุกท่านนะคะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
