8 พ.ย. เวลา 09:35 • ประวัติศาสตร์

ลำนำหอแดง 56 เป่าวี่ถูกคุณไสย

ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
สงฆ์มีลักษณะ
鼻如悬胆两眉长,目似明星有宝光。
破衲芒鞋无住迹,腌更有一头疮。
จมูกถุงน้ำดีมีคิ้วยาว
ดวงตาสุกสกาวดาวทอแสง
จีวรขาดรองเท้าฟางไร้หลักแหล่ง
หัวกลากเกลื้อนหลายแห่งขึ้นไปทั่ว
นักพรตมีลักษณะ
一足高来一足低,浑身带水又拖泥。
柏逢若问家何处,却在蓬莱弱水西。
ขาข้างหนึ่งยาวอีกข้างหนึ่งสั้น
ทั่วร่างนั้นมอซอดอกดวงใหญ่
หากถามว่าอาศัยอยู่หนใด
น้ำนิ่งรอบเผิงไหลไปประจิม
(带水拖泥 เปียกปอนเปรอะเปื้อน เป็นสำนวนหมายถึง สภาพดูไม่ได้)
(弱水 น้ำนิ่งไม่มีกระแสน้ำ ไม่เหมาะแก่การเดินเรือได้แต่ลอยเท้งเต้ง มีสถานที่ในตำนานหลายแห่งที่เรียกว่า 弱水 (ย่อสุ่ย) โดยรวมหมายถึงห่างไกลอันตรายยากไปถึง
เกาะเผิงไหล 蓬莱 เป็นที่สถิตของเทพเซียน อยู่ทางตะวันออกของแผ่นดิน มีน้ำนิ่งเวิ้งว้างรอบเกาะ มนุษย์จึงเดินเรือไปถึงยากได้แต่ลอยเท้งเต้ง
蓬莱弱水西 ทิศตะวันตกของผืนน้ำนิ่งเกาะเผิงไหล เป็นการเล่นคำ ย้อนกลับมาสื่อถึงแดนมนุษย์)
“ใต้ชิงเกิ่ง 青埂 ภูผา จากลาสิบสามฤดู (ปีสวรรค์) อยู่บนโลกมนุษย์ สุดแสนว่องไว ผัสสะไม่วายเว้น ดังเช่นดีดนิ้ว อนิจจา ความดีงามของเจ้าในปางบรรพ์
天不拘兮地不羁,心头无喜亦无悲。
只因锻炼通灵后,便向人间惹是非。
ฟ้าไม่ขีดคั่นดินไม่ลิขิต
ดวงจิตผ่องใสไร้จาบัลย์สุขสันต์
หลอมศิลาซ่อมฟ้านับมาแต่นั้น
ดวงจิตเหหันสู่โลกมายา
เคราะห์กรรมของเจ้าในวันนี้
粉渍脂痕污宝光,房栊日夜困鸳鸯。
沉酣一梦终须醒,冤债偿清好散场。
ประแป้งแต่งไขหยกให้อับเฉา
วันคืนแนบเนายวนยางกลางหอห้อง
สุดท้ายจำตื่นจากฝันสีทอง
ผลกรรมต้องชดใช้จึงลาโรง”
จาก ความฝันในหอแดง บทที่ 25

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา