ประโยคโดนใจ อ่านแล้วต้องไฮไลท์ใน"มนุษย์ร้านสะดวกซื้อ"
ช่วงเวลาที่โลกลืมตาตื่นและฟันเฟืองต่างๆ ในสังคมเรื่องขยับ ฉันเองก็จะเป็นหนึ่งในฟันเฟืองเหล่านั้นที่หมุนเรื่อยไป เป็นชิ้นส่วนหนึ่งของสังคมซึ่งเคลื่อนไหวอยู่ตลอดในช่วงเวลาที่เรียกว่า"ยามเช้า"เช่นนี้
ฉันกลายเป็นส่วนหนึ่งของสังคมได้สำเร็จ มันคือห้วงเวลาที่ตัวฉันถือกำเนิดขึ้นใหม่ วันนั้นคือวันที่ฉันได้เกิดมาในฐานะชิ้นส่วนปกติของสังคมอย่างแท้จริง
การไม่มีงานประจำทำตอนอายุยี่สิบต้นๆ ไม่ใช่เรื่องผิดแปลก ช่วงนั้นฉันจึงไม่จำเป็นต้องหาข้ออ้างอะไรเป็นพิเศษ แต่สุดท้ายไม่ว่าใครก็ต้องเชื่อมโยงกับสังคมด้วยการแต่งงานหรือไม่ก็ทำงานประจำ และตอนนี้คนที่ยังไม่ได้ทำทั้งสองอย่างนั้นก็เหลือเพียงฉันคนเดียว
คนที่กำลังดูแคลนอะไรบางอย่าง ดวงตาจะมีลักษณะที่น่าสนใจเป็นพิเศษ บางครั้งก็เผยความหวาดหวั่นหรือระแวดระวังต่อสิ่งที่ไม่เห็นด้วย หรือไม่ก็จะมีประกายแสงหนึ่งสถิตอยู่ มันคือประกายแสงแห่งความเป็นปฏิปักษ์ที่พร้อมรับมืออย่างไม่เกรงกลัวหากถูกอีกฝ่ายโต้แย้งกลับมา และบางครั้งลูกตาก็จะชุ่มฉ่ำด้วยของเหลวที่เกิดจากความรื่นรมย์ชวนเคลิบเคลิ้มผสมผสานกับความรู้สึกว่าตนเหนือกว่า จนเกิดเป็นเยื่อบางๆบนดวงตาในขณะที่กำลังดูแคลนคนอื่นโดยไม่รู้ตัว
มนุษย์ที่เรียกว่าผู้จัดการร้านไม่มีตัวตนอีกต่อไปแล้ว สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าฉันเป็นแค่มนุษย์เพศชายที่ปรารถนาการขยายพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวกันกับตัวเองเท่านั้น
เรามักได้ยินว่าสังคมกำลังมุ่งไปสู่ความหลากหลาย ทว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้นแม้แต่น้อย แต่กลับดำเนินไปในทิศทางตรงกันข้ามเฉกเช่นที่นิยายเรื่องนี้กล่าวเอาไว้ ผมรู้สึกว่าแรงกดดันของสังคมที่เรียกร้อง "ความปกติ" งานยิ่งหนักข้อขึ้นทุกปีๆ
.
.
.
จากหนังสือมนุษย์ร้านสะดวกซื้อ
ซายากะ มุราตะ ผู้เขียน
ธนกร บรรจงปรุภัทรา ผู้แปล
สำนักพิมพ์ Page
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
