24 พ.ย. เวลา 08:10 • ปรัชญา
เรามีโอกาสรู้จักกับ มือปืน..เคยฆ่าคนตาย .ก็ได้คุยกัน ในเรื่องราว ที่ว่าไปยิงเค้าตาย ..แล้วเป็นยังไง ..รู้สึกอย่างไร นี่ก็อยู่กับความตาย ระลึกถึง ..ไปรับจ้าง ทำให้ผู้อื่นตาย ทำยังไงจะยิงมันให้ตาย ..แล้ว ..ถามว่า ระลึกถึง ทำให้คนอื่นตาย นั้น..มันรู้สึกผิดชอบ ระลึกว่าเป็น จิตตัวเองนั้น ใช้กายที่พ่อแม่เลี้ยงดูมา ..ใช้ไปในทาง ที่มีแต่กรรม ..แล้วก็ต้องไปติดคุกหลายปี
พอออกจากคุก ..เงินทองที่หาได้ ..ก็ไม่มีเหลือ ..เหลือแต่ตัวคนเดียว ..เพื่อนก็แนะนำให้มาบวช บวชแล้ว ก็สวดมนต์ไหว้พระได้ แต่ท่านก็เลิกนิสัยนั่นไม่ได้ ก็มีเพื่อน เอาวัตถุ หลวงพ่อองค์นั้นองค์มาให้ดู ราคาเท่านเท่านี้ ..ก็เลิกนิสัยนี้ไม่ได้ ไม่สามารถปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ เดินจงกรมได้ แล้วเรื่องคาถาอาคม เค้าก็เรียนมา เรื่องสักยันต์ .คาถาอาคม ..ท่องคาถาอาคมได้ แต่ท่องคำว่า พุทโธ สองคำไม่ได้
คราวนี้ ถึงคราว..เวลาที่จะตาย พระท่ายบอกว่า ท่านมือปืน เจ็บป่วยไม่ค่อยสบาย เราก็เดินไปหา บอกว่า ไปหาหลวงพระที่กุฏิหน่อย ท่านก็ไม่ไป นั่งห่มผ้าเหมือนเป็นไขี พออีกวันก็เป็นวันอาทิตย์ ไปหาหมอ ที่โรงพยาบาล ประมาณเที่ยงวันจันทร์ ก็โทร คุยกับพระที่นิสัยคล้ายๆกัน วางสายเพียงแค่สิบนาที พยาบาลโทรกลับ มาบอกว่า ตายแล้ว .
คราวนี้ ที่เค้าว่า จิตออกจากกาย บางคนก็ยังไม่รู้ตัวว่า ..ตาย ก็มีการสวดมนต์ที่กุฏิ . แหม..ทำเป็น มาโบกไม้ผโบกมือ .สบาย.. พอวันเผา เค้าเปิดโลง ก็มีคนหนุ่ม ที่มาร่วมงาน ไม่ใช่ญาติ อยู่.ๆ ก็ร้องไห้โฮ ..กอดคอผู้หญิงร้องอะอึกสะอื้น เหมือนกับญาติผู้ใหญ่ จากไปไม่มีวันกลับอย่างนั้นแหละ ..เราเห็นเราก็.. แกม พึ่งรู้ตัวว่าตาย ตกเย็น กำลังจะสวดมนต๋ ก็มาเรียกร้อง..ช่วยผมด้วยๆ พระท่านกายบอกว่า ..ช่วยแล้ว ..ช่วยบอกให้สร้างบุญกุศล ตอนนี้ไม่มีกายมนุษย์ ..แล้วจะเอากายที่ไหนมาสร้างบุญกุศลบารมี
เมื่อเรารู้ว่า กายนี้ต้องตายแน่นอน เราก็ใช้กายนี้ มาสร้างบุญกุศลขึ้นมา ให้กายนี้เปิดกายบุญ ที่จำนำไปสร้่งกายบา สืบต่อไป ให้จิตได้อาศัยกายที่ดี กายเป็นบุญ จิตมีธรรม สะสมไปกับจิต เป็นเสบียงให้แก่จิต ที่ต้องเดินทางยาวไกล เมื่อออกจากสังขารกรรม
โฆษณา