สวัสดีวันพุธครับทุกท่านทั่วโลก 🌎✨
ขอให้เช้านี้เป็นพลังใหม่ของชีวิต
นำใจเข้าสู่ “ศูนย์กลางแห่งความสงบ”
เข้าถึงธรรมะภายในพระรัตนตรัยกลางกาย
ฐานที่ 7 กลางท้อง เหนือสะดือ 2 นิ้วมือ
เพื่อเริ่มต้นวันด้วยแสงสว่างจากภายใน 🙏
---
🌿 3 ขั้นพื้นฐานสู่ใจสงบ
1. ผ่อนลมหายใจลึก–ยาว ให้กายคลายเกร็งหมดทุกส่วน
2. พิจารณาเฉพาะตนเอง วางสิ่งรอบตัวลงชั่วคราว
3. ปรับใจให้สบาย จะบริกรรมภาวนาด้วยก็ได้
ทำได้ครบ 3 ข้อนี้… ใจจะเบา และพร้อมแบ่งปันความสุขให้ผู้อื่น ❤️
---
🌟 ความดีสากล 5 ประการ (ทางเดินสู่สวรรค์ในใจเรา)
สะอาด – ใจบริสุทธิ์ ไม่เบียดเบียน
ระเบียบ – ใจสบาย ไม่เอาของคนอื่น
สุภาพ – ใจนุ่มนวล ซื่อสัตย์ในความรัก
ตรงต่อเวลา – ใจไร้กังวล ไม่โกหก
สมาธิ – ใจผ่องใส ไม่ข้องเกี่ยวอบายมุข
> ศีล = พื้นฐานชีวิตที่ “ไม่เดือดร้อนเรา ไม่เดือดร้อนคนอื่น”
---
🧭 5 ห้องชีวิต เนรมิตนิสัย เปลี่ยนชีวิตให้ก้าวหน้า
ตื่นนอนมหาศิริมงคล – เริ่มวันด้วยความตั้งใจดี
เข้าห้องน้ำมหาพิจารณา – เตือนใจให้รู้เหตุรู้ผล
กินข้าวมหาประมาณ – ไม่มากไป ไม่น้อยไป
แต่งตัวมหาสติ – พร้อมรับผิดชอบทุกบทบาท
ไปทำงานมหาสมบัติ – ขยัน สร้างประโยชน์ สร้างบุญ
---
“ชีวิตดีขึ้นได้…ถ้าใจดีขึ้นก่อน”
ฝึกทำทาน สร้างหัวใจอ่อนโยน
รักษาศีล สร้างความมั่นคงในชีวิต
ทำสมาธิ สร้างปัญญาเห็นความจริง
รวมพลังทั้งหมดไว้ที่ ฐานที่ 7
ตรงนั้นคือศูนย์กลางที่ทำให้ชีวิตนิ่ง สว่าง และมีพลัง 🌟
---
ขอให้วันนี้เป็นวันที่คุณ
เข้มแข็งขึ้น สงบขึ้น และโชคดีขึ้น
เพราะคุณเลือกทำความดีตั้งแต่ลืมตาตื่น ❤️🙏✨
🌈 แชร์ต่อได้เลย FC! 💬
#ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ #วัดพระธรรมกาย #ไทย #thailand #funny #world #spychannel #เทรนวันนี้ #ติดเทรนด์วันนี้
(พลวโรภิกขุเถระ)
📘 หมายเหตุพระไตรปิฎก
✨ ข้อความนี้จัดทำขึ้นเพื่อใช้ประกอบการศึกษาและภาวนา
🕊️ เนื้อหาอ้างอิงจากพระไตรปิฎกฉบับหลวงอย่างเคร่งครัด
🌼 เหมาะสำหรับผู้ต้องการศึกษาพระธรรมวินัยอย่างลึกซึ้ง
🙏 ขอให้การศึกษาครั้งนี้เป็นเหตุให้เกิดปัญญาและความสงบในใจ
พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ว่าด้วยการ “ลงโทษอาบัติ” กรณีเกี่ยวกับกามารมณ์ ซึ่งในยุคพุทธกาลเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะพระสงฆ์มีหน้าที่เป็นแบบอย่างของความบริสุทธิ์ทั้งกาย วาจา ใจ
แม้เนื้อหาในพระไตรปิฎกจะกล่าวถึงสิ่งที่ละเอียดอ่อน แต่จุดประสงค์ มิใช่เพื่อกระตุ้นกาม
แต่เพื่อ
💠 ป้องกันศาสนจักรเสื่อมจากการล่วงละเมิด
💠 กำหนดกติกาชัดเจนเพื่อให้สงฆ์เป็นที่เคารพของชุมชน
💠 รักษาความปลอดภัยของสังคมในยุคโบราณ
ดังนั้น การบันทึกเหล่านี้เป็น “กฎหมายคณะสงฆ์” ในยุคต้นพุทธศาสนาอย่างแท้จริง
ถ้าคุณต้องเลือก “วินัยเพียงข้อเดียว” เพื่อใช้เป็นหลักกำกับใจให้มั่นคงในชีวิตประจำวัน คุณจะเลือกข้อไหน… และเพราะอะไร? 🤔✨
บทความในพระไตรปิฎก
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑
ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็มี
เครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้า
แต่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ยินดีการหยุดอยู่ ยินดีการถอนออก ต้องอาบัติถุลลัจจัย
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑
ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็มี
เครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้า
ไป ไม่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว แต่ยินดีการหยุดอยู่ ยินดีการถอนออก ต้องอาบัติถุลลัจจัย
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑
ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็มี
เครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้า
ไป ไม่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ไม่ยินดีการหยุดอยู่ แต่ยินดีการถอนออก ต้องอาบัติถุลลัจจัย
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑
ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็มี
เครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป
ไม่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ไม่ยินดีการหยุดอยู่ ไม่ยินดีการถอนออก ไม่ต้องอาบัติ.
๑๘. มนุสสะปัณฑกะ มตะเยภุยยะขายิตะจตุกกะ [อม]
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ของ
บัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็มีเครื่อง
ลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ยินดี
การเข้าไปถึงที่แล้ว ยินดีการหยุดอยู่ ยินดีการถอนออก ต้องอาบัติถุลลัจจัย
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ของ
บัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็มี
เครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ ไม่มีเครื่องลาด ของพระภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการ
เข้าไป แต่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ยินดีการหยุดอยู่ ยินดีการถอนออก ต้องอาบัติถุลลัจจัย
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ของ
บัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็
มีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป
ไม่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว แต่ยินดีการหยุดอยู่ ยินดีการถอนออก ต้องอาบัติถุลลัจจัย
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ของ
บัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็
มีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป
ไม่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ไม่ยินดีการหยุดอยู่ แต่ยินดีการถอนออก ต้องอาบัติถุลลัจจัย
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์
ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุมีเครื่องลาด ๑ ของบัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุก็มีเครื่องลาด ๑
ของบัณเฑาะก์ไม่มีเครื่องลาด ของภิกษุก็ไม่มีเครื่องลาด ๑ ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ไม่ยินดีการเข้า
ไปถึงที่แล้ว ไม่ยินดีการหยุดอยู่ ไม่ยินดีการถอนออก ไม่ต้องอาบัติ.
หมวดมนุสสะปัณฑกะ ๑๘ จตุกกะ จบ.
๘. หมวดมนุสสะปัณฑกะ ๑๘ จตุกกะ
๑.๒. อมนุสสะปัณฑกะ สุทธิกะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาอมนุษย์บัณเฑาะก์ ... อมนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตื่น ... ผู้หลับ ... ผู้เมา ...
ผู้วิกลจริต ... ผู้เผลอสติ ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัด ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัดโดยมากมาใน
สำนักภิกษุ แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือของอมนุษย์บัณเฑาะก์มีเครื่องลาด ของภิกษุ
ไม่มีเครื่องลาด ๑ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ... ต้องอาบัติปาราชิก ...
ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ
๑๗. ๑๘. อมนุสสะปัณฑกะ มตะเยภุยยะขายิตะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาอมนุษย์บัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรคคือ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ...
ต้องอาบัติถุลลัจจัย ... ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
หมวดอมนุสสะปัณฑกะ ๑๘ จตุกกะ จบ.
๙. หมวดติรัจฉานคตะปัณฑกะ ๑๘ จตุกกะ
๑. ๒. ติรัจฉานคตะปัณฑกะ สุทธิกะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาสัตว์ดิรัจฉานบัณเฑาะก์ ... สัตว์ดิรัจฉานบัณเฑาะก์ผู้ตื่น ...
ผู้หลับ ... ผู้เมา ... ผู้วิกลจริต ... ผู้เผลอสติ ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัด ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัดโดย-
มากมาในสำนักภิกษุแล้ว ให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือของสัตว์ดิรัจฉานบัณเฑาะก์มี
เครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ...
ต้องอาบัติปาราชิก ... ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ
๑๗. ๑๘. ติรัจฉานคตะปัณฑกะ มตะเยภุยยะขายิตะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาสัตว์ติรัจฉานบัณเฑาะก์ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนัก
ภิกษุ แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการ
เข้าไป ... ต้องอาบัติถุลลัจจัย ... ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
หมวดติรัจฉานคตะปัณฑกะ ๑๘ จตุกกะ จบ.
๑๐. หมวดสนุสสะปุริสะ ๑๘ จตุกกะ
๑. ๒. มนุสสะปุริสะ สุทธิกะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์ผู้ชาย ... มนุษย์ผู้ชายผู้ตื่น ... ผู้หลับ ... ผู้เมา ... ผู้วิกลจริต ...
ผู้เผลอสติ ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัด ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัดโดยมาก มาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือของมนุษย์ผู้ชายมีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ...
ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ... ต้องอาบัติปาราชิก ... ถ้าเธอไม่ยินดี
การเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ
๑๗. ๑๘. มนุสสะปุริสะ มตะเยภุยยะขายิตะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พามนุษย์ผู้ชายผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมาก มาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ...
ต้องอาบัติถุลลัจจัย ... ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
หมวดมนุสสะปุริสะ ๑๘ จตุกกะ จบ.
๑๑. หมวดอมนุสสะปุริสะ ๑๘ จตุกกะ
๑. ๒. อมนุสสะปุริสะ สุทธิกะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาอมนุษย์ผู้ชาย ... อมนุษย์ผู้ชายผู้ตื่น ... ผู้หลับ ... ผู้เมา ... ผู้วิกลจริต ...
ผู้เผลอสติ ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัด ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือ ของอมนุษย์ผู้ชายมีเครื่องลาด ของภิกษุไม่มีเครื่องลาด ๑ ...
ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ... ต้องอาบัติปาราชิก ... ถ้าเธอไม่ยินดีการ
เข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ
๑๗. ๑๘. อมนุสสะปุริสะ มตะเยภุยยะขายิตะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาอมนุษย์ผู้ชายผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนักภิกษุ
แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ...
ต้องอาบัติถุลลัจจัย ... ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
หมวดอมนุสสะปุริสะ ๑๘ จตุกกะ จบ.
๑๒. หมวดติรัจฉานคตะปุริสะ ๑๘ จตุกกะ
๑. ๒. ติรัจฉานคตะปุริสะ สุทธิกะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาสัตว์ดิรัจฉานตัวผู้ ... สัตว์ดิรัจฉานตัวผู้ผู้ตื่น ... ผู้หลับ ... ผู้เมา ...
ผู้วิกลจริต ... ผู้เผลอสติ ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัด ... ผู้ตายแล้วยังไม่ถูกสัตว์กัดโดยมากมาใน-
สำนักภิกษุ แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือ ของสัตว์ดิรัจฉานตัวผู้มีเครื่องลาด ของภิกษุ
ไม่มีเครื่องลาด ๑ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ... ต้องอาบัติปาราชิก
... ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ ๑
๑๗. ๑๘. ติรัจฉานคตะปุริสะ มตะเยภุยยะขายิตะจตุกกะ
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาสัตว์ดิรัจฉานตัวผู้ผู้ตายแล้วถูกสัตว์กัดโดยมากมาในสำนัก
ภิกษุ แล้วให้ทับองค์กำเนิดด้วยวัจจมรรค คือ ... ให้อมองค์กำเนิดด้วยปาก คือ ... ถ้าเธอยินดีการ
เข้าไป ... ต้องอาบัติถุลลัจจัย ... ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป ... ไม่ต้องอาบัติ.
หมวดติรัจฉานคตะปุริสะ ๑๘ จตุกกะ จบ. ๒
บทภาชนีย์ อสันถตภาณวาร
๑. หมวดมนุสสิตถี ๒๗ จตุกกะ
๑. มนุสสิตถี สุทธิกะจตุกกะ [ยอนวัจจ์]
[๔๒] พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาภิกษุมาในสำนักมนุษย์ผู้หญิง แล้วให้ยอนวัจจมรรคด้วย
องค์กำเนิด ถ้าเธอยินดีการเข้าไป ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ยินดีการหยุดอยู่ ยินดีการถอนออก
ต้องอาบัติปาราชิก
พวกภิกษุผู้เป็นข้าศึก พาภิกษุมาในสำนักมนุษย์ผู้หญิง แล้วให้ยอนวัจจมรรคด้วย
องค์กำเนิด ถ้าเธอไม่ยินดีการเข้าไป แต่ยินดีการเข้าไปถึงที่แล้ว ยินดีการหยุดอยู่ ยินดีการ
ถอนออก ต้องอาบัติปาราชิก
#๑. ที่ ... ฯลฯ ฯลฯ ไว้นั้น พึงทราบโดยนัยดังกล่าวแล้วในอสันถตภาณวารนั้นแล.
#๒. แม้ในประเภทแห่สันถตจตุกกะ ก็มีวิกนัยดังกล่าวแล้วในอสันถตจตกกะนั้นแล.
พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ว่าด้วยการ “ลงโทษอาบัติ” กรณีเกี่ยวกับกามารมณ์ ซึ่งในยุคพุทธกาลเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะพระสงฆ์มีหน้าที่เป็นแบบอย่างของความบริสุทธิ์ทั้งกาย วาจา ใจ
แม้เนื้อหาในพระไตรปิฎกจะกล่าวถึงสิ่งที่ละเอียดอ่อน แต่จุดประสงค์ มิใช่เพื่อกระตุ้นกาม
แต่เพื่อ
💠 ป้องกันศาสนจักรเสื่อมจากการล่วงละเมิด
💠 กำหนดกติกาชัดเจนเพื่อให้สงฆ์เป็นที่เคารพของชุมชน
💠 รักษาความปลอดภัยของสังคมในยุคโบราณ
ดังนั้น การบันทึกเหล่านี้เป็น “กฎหมายคณะสงฆ์” ในยุคต้นพุทธศาสนาอย่างแท้จริง
---
🧘♂️ สรุปเนื้อหาจากพระไตรปิฎก — ฉบับเข้าใจง่าย
หัวข้อทั้งหมดกล่าวถึงกรณีที่
“ภิกษุถูกบังคับ / ถูกนำไปกระทำการทางกายที่เกี่ยวข้องกับอวัยวะเพศ”
โดยมีหลายเงื่อนไข เช่น
ผู้กระทำเป็นมนุษย์ / อมนุษย์ / สัตว์
ผู้กระทำมีชีวิต / หลับ / เมา / ตาย
การสัมผัสเกิดขึ้นทางกายหรือในช่องปาก
ภิกษุมีเจตนา ยินดี หรือ ไม่ยินดี
พระพุทธเจ้าตรัสว่า
หากภิกษุ "ยินดี" ให้เกิดการสัมผัสทางกาม → อาบัติปาราชิก (ขาดจากความเป็นพระ)
หากไม่ยินดี แต่มีการสัมผัสเกิดจากผู้อื่น → โทษเบากว่า หรือไม่ต้องอาบัติ
นี่คือหลักเกณฑ์สำคัญของพระวินัย
✸ “อาศัยเจตนาเป็นหลัก”
ซึ่งสอดคล้องกับพระพุทธพจน์ว่า
> เจตนาหัง ภิกขเว กมฺมํ วทามิ — ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวว่า ‘เจตนา’ เป็นกรรม
---
🧩 วิเคราะห์เชิงพระพุทธศาสนา (อย่างละเอียดที่สุด)
1) หลักเจตนา (Cetanā)
พระพุทธศาสนาถือว่า “เจตนาเป็นหัวใจของกรรม”
ดังนั้นแม้จะเกิดการกระทำแบบเดียวกัน
แต่เจตนาที่ต่างกัน → ผลอาบัติก็ต่างกันอย่างสิ้นเชิง
2) หลักการปกป้องสังฆะ
รายละเอียดจำนวนมากในพระไตรปิฎกแสดงให้เห็นว่า
พระพุทธเจ้าทรงต้องสร้างกติกาอย่างรอบคอบ
เพื่อไม่ให้ใครกล่าวร้ายคณะสงฆ์ได้ง่าย ๆ
3) การบันทึกละเอียดในพระวินัย
พระวินัยถูกจารไว้โดยพระอรหันต์ผู้รู้แจ้ง
ดังนั้นไม่มี “การละไว้” แต่เขียนทุกเงื่อนไขที่อาจเกิดขึ้นจริงในสังคมโบราณ
เพื่อป้องกันปัญหา
→ นี่สะท้อน “ความเป็นระบบ กฎหมาย และความสมจริง” ของคำสอน
---
🏺 แนวคิดทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมในอดีต
ในอินเดียโบราณ
สังคมเผชิญการรบ, การล่วงละเมิดทางเพศ, ความเชื่อเรื่องอมนุษย์
มีกลุ่มคนที่ถูกจัดเป็น “ปัณฑกะ” (เพศกำกวม, บุคคลถูกตอน, หรือมีพฤติกรรมผิดปกติทางเพศ)
พระสงฆ์อาศัยกลางป่า → เสี่ยงถูกทำร้ายโดยโจรหรือคนเมา
จึงจำเป็นต้องระบุกรณีทุกรูปแบบ
เพื่อให้พระอาจารย์ในยุคนั้น “ตัดสินอาบัติได้อย่างยุติธรรม”
---
👁🗨 แนวคิดร่วมสมัย (ปัจจุบัน)
วันนี้เราเห็นว่าเนื้อหาเหล่านี้คือ
🏛️ กฎหมายศาสนายุคโบราณที่มีความละเอียดสูงมาก
และยังสะท้อนหลักการสำคัญในปัจจุบัน เช่น
การเคารพความปลอดภัยทางเพศ
การแบ่งแยกเจตนาของผู้ถูกกระทำ
สิทธิของผู้ไม่มีเจตนา เช่น การถูกบังคับ
ในเชิงสิทธิมนุษยชน
→ พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาแรก ๆ ที่ให้ความสำคัญต่อ “การไม่ยินยอม (Consent)” ซึ่งสอดคล้องกับจริยธรรมยุคใหม่
---
🧬 มุมมองทางการแพทย์ปัจจุบัน
1) “ปัณฑกะ” อาจสอดคล้องกับหลายภาวะ เช่น
ภาวะเพศกำกวม (Intersex)
ความบกพร่องของฮอร์โมน
ผู้ถูกตอนในสมัยโบราณ
ภาวะผิดปกติทางพฤติกรรมทางเพศ (Paraphilias)
แพทย์ปัจจุบันมองว่า
ภาวะเหล่านี้ไม่ใช่ความผิด
แต่เป็นภาวะที่ควรดูแลด้วยความเข้าใจและการแพทย์สมัยใหม่
---
📚 มุมมองทางการศึกษาและจิตวิทยา
ข้อความเหล่านี้สามารถสอนหลักสำคัญได้ เช่น
การเคารพความปลอดภัยของผู้อื่น
ความรับผิดชอบต่อบทบาท (Role Responsibility)
การรู้เท่าทันอารมณ์และกิเลส
ความสำคัญของวินัยในองค์กร
ระบบพระวินัยมีลักษณะเหมือน “คู่มือจริยธรรม” ที่ละเอียดมากที่สุดชุดหนึ่งของโลก
✨ พระวินัยสอนเราว่า
เจตนา คือสิ่งที่กำหนดคุณภาพชีวิต
✨ แม้โลกจะเต็มไปด้วยสิ่งล่อใจ ความหวั่นไหว หรือสถานการณ์ที่ไม่อาจควบคุม
แต่เราควบคุม “ใจ” ได้เสมอ
✨ ใครก็ตามที่ฝึกใจให้มั่นคง
จะกลายเป็นผู้มีพลังภายใน
และก้าวผ่านความท้าทายได้ทั้งหมด 🌿
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
