ปล่อยให้ดวงตาทำแค่หน้าที่ของมัน
“เดซี่ตัวน้อยถามพระอาทิตย์ว่ามีความสุขไหม… ครั้งหนึ่งฉันก็เคยเป็นเด็กน้อยคนนั้นเหมือนกัน”
วันนี้เป็นวันที่ฉันเดินผ่านผู้คนมากมาย
บางคนทำหน้าบึ้ง บางคนดูรีบร้อน บางคนเหมือนเหนื่อยจนยืนแทบไม่ไหว
ก่อนจะรู้ตัว…ฉันได้เผลอตัดสินบางอย่างไปแล้ว
ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งคิดวกวนอยู่ในหัว
เดซี่ตัวน้อยเดินมานั่งข้างๆ
ดวงตากลมใสเหมือนกำลังอยากเล่าอะไรบางอย่าง
---
เดซี่ตัวน้อย :
“ดวงตาของเรานี่มหัศจรรย์มากเลยนะคะ”
เดซี่วัยผู้ใหญ่:
“มันเป็นยังไงหรอ?”
เดซี่ตัวน้อยเงยหน้าตอบด้วยแววตาเป็นประกาย
“ก็ทำให้หนูเห็นสิ่งสวยงามเต็มไปหมดเลยนี่คะ หนูหลงรักดวงตามากๆ เลย”
เดซี่ผู้ใหญ่:
“แค่นั้นเองเหรอจ๊ะ?”
เดซี่ตัวน้อยตอบกลับด้วยสายตาใสซื่อ :
“แล้วมันต้องมากกว่านี้ด้วยเหรอคะ?”
คำตอบของเดซี่ตัวน้อยทำฉันชะงัก
นั่นสินะ…ดวงตามีไว้แค่เพื่อมองเห็น
---
ระหว่างนั้นเดซี่ตัวน้อยกำลังมองพระอาทิตย์ตกตรงหน้า
แล้วพูดขึ้นมาว่า
“คุณพระอาทิตย์มีแสงรอบตัวด้วย เท่มากเลยค่ะ ถ้าคุณพระอาทิตย์พูดได้ก็ดีสิคะ”
ทำไมหล่ะ? เดซี่ถามเดซี่ตัวน้อย
เดซี่ตัวน้อยยิ้มบางๆ
“ก็หนูจะได้ถามไงคะว่าวันนี้คุณพระอาทิตย์มีความสุขไหม”
ฉันหันไปมองหน้าเธอ ครู่หนึ่ง ความคิดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมา
ถ้าเป็นฉัน คงเผลอเพิ่มเรื่องราวต่างๆเข้าไปเองให้กับสิ่งที่เห็น
แล้วก็เผลอเชื่อในความคิดเหล่านั้น
ฉันมองเดซี่ตัวน้อย
เหมือนเห็นตัวเองตอนยังไม่รู้จักคำว่าเปรียบเทียบ
ยังไม่จักความซับซ้อน ยังไม่รู้จักการตัดสิน
แค่มองเห็นสิ่งต่างๆ ตามที่มันเป็น...
---
ฉันบอกเธอเบาๆ
“นั่นสินะ...พี่ก็อยากรู้เหมือนกัน”
เด็กน้อยเดซี่ยิ้มให้ฉัน
“แล้ววันนี้พี่มีความสุขไหมคะ?”
ฉันยิ้มแล้วตอบกลับ
“วันนี้ได้เจอเดซี่ พี่มีความสุขมากๆ เลย”
เหมือนหัวใจจะอบอุ่นขึ้นนิดนึงโดยไม่ตั้งใจ...
ทุกสิ่งที่เราเห็นในแต่ละวัน
เรากำลัง “เห็น” จริงๆ หรือกำลัง “ตัดสิน” อยู่กันแน่
บางที ลองปล่อยให้ดวงตาทำหน้าที่เดิมของมัน
แค่ “รับรู้” แค่ “มองเห็น”
ใช้ดวงตาคู่เดิมมองสิ่งต่างๆ อย่างที่มันเป็นจริงๆ
“ดวงตาไม่เคยตัดสินใคร มีแต่เราที่เพิ่มเรื่องราวเข้าไปเอง”
"ลองมองโลกแบบเด็กน้อยสักครั้ง…บางที เราอาจจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว”
Daisy 🌼
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
