จู้จุน: ขนมมงคลแห่งภูมิภาคอุษาคเนย์
แผ่นแป้งทอดสีเขียว ๆ ตรงกลางนุ่ม ๆ นูน ๆ พร้อมกับขอบเกรียม ๆ กระดกขึ้นมานี้ เป็นอีกหนึ่งขนมเก่าแก่ที่ใครหลาย ๆ คนรู้จักกันในหลากหลายชื่อแตกต่างกันไป ในประเทศไทยบางคนก็เรียก ขนมฝักบัว บางคนก็เรียก ขนมจู้จุน บางคนก็เรียกขนมโชค โดยเป็นขนมที่อยู่คู่กับสังคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาเนิ่นนาน
เป็นเรื่องยากที่จะหยั่งถึงอายุของเจ้าขนมชิ้นนี้ว่าถูกคิดค้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือฟันธงได้เต็มปากว่าชาติใดเป็นคนคิดค้นคนแรก โดยพบการปรากฏอยู่ของขนมหน้าตาแบบนี้ตั้งแต่อินโดนีเซีย มาเลเซีย ไทย ไปจนถึงกัมพูชา
โดยในบาฮาซาอินโดนีเซียและมาเลเซียเรียกขนมนี้ว่า “จูจูร” (Cucur) ซึ่งน่าจะเป็นที่มาของชื่อ “ขนมจู้จุน” ในภาคใต้ของไทย ส่วนในกัมพูชาเรียกขนมนี้ว่า “จะก์จล” (នំចាក់ចុល) ซึ่งจากชื่อเหล่านี้เราจะเห็นถึงความใกล้เคียงกันของภาษาที่อาจจะมาจากรากศัพท์เดียวกัน จึงมีข้อสันนิษฐานว่าขนมชนิดนี้อาจจะมีถิ่นกำเนิดอยู่ในแถบแหลมมลายู
ส่วนชื่อ “ขนมฝักบัว” ที่คนไทยในภูมิภาคอื่นเรียกกันนั้นคาดว่าน่าจะได้มาจากรูปร่างหน้าตาของตัวขนมที่คล้ายกับฝักดอกบัว จึงเรียกว่าขนมฝักบัว นอกเหนือจากชื่อเหล่านั้นแล้ว ในหมู่ชาวไทยเชื้อสายเขมรเองก็มีชื่อเรียกขนมชิ้นนี้ที่ต่างออกไปอีก โดยเรียกขนมชิ้นนี้ว่า “โชค” ซึ่งยากที่จะหาที่มาได้ว่าทำไมถึงเรียกว่าโชคกันแน่
ขนมจู้จุนนับว่าเป็นขนมมงคลที่พบเห็นในงานประเพณีและพิธีกรรมต่าง ๆ โดยในภาคใต้ของไทยมีการทำขนมนี้กินในประเพณีสารทเดือนสิบ ส่วนทางชุมชนชาวไทยเชื้อสายเขมรเองก็มีการนำมาใช้ในเป็นขันหมากในงานชัตเตและใช้ไหว้บรรพบุรุษในงานแซนโฎนตาเหมือนกัน
โดยมองว่าชื่อ “โชค” นั้นหมายถึงโชคดี โชคลาภ ทำอะไรก็สำเร็จผล โดยขนมจู้จุนในแบบดังเดิมจะมีลักษณะเป็นสีออกขาว ๆ หรือสีน้ำตาล ในขณะที่สีเขียวที่พบเห็นได้ในปัจจุบันนั้นเกิดจากการคิดสูตรเพิ่มเติมขึ้นมาโดยการใส่ใบเตยเข้าไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
