ลำนำหอแดง 63 ผ้าเช็ดหน้า
ถอดความ โดย กุ้ยหลิน
其一
眼空蓄泪泪空垂，暗洒闲抛更向谁？
尺幅鲛绡劳惠赠，为君那得不伤悲！
บทที่หนึ่ง
คลอเสียเปล่าย้อยเสียเปล่าเล่าอัสสุชล
แอบรินล้นซ่อนรินไหลเพื่อใครกัน
ภูษาเงือกผืนน้อยอุตส่าห์ลอบมอบนั้น
ซับรันทดแทนผู้ใดใครรับรู้
(ภูษาเงือก 鲛绡 เล่าขานว่านางเงือก 鲛人 ทอผ้าอันปราณีต ภูษาเงือก 鲛绡 มักใช้เรียก ผ้าเช็ดหน้า)
其二
抛珠滚玉只偷潸，镇日无心镇日闲。
枕上袖边难拂拭，任他点点与斑斑。
บทที่สอง
หยดหยาดมุกขวัญพธูลอบพรูร่วง
ตลอดวันอันห่วงใยตลอดเวลาพาหดหู่
คราบข้างหมอนชายแขนเสื้อเหลือเช็ดถู
ทิ้งรอยไว้ดูเห็นเป็นด่างดวง
其三
彩线难收面上珠，湘江旧迹己模糊。
窗前亦有千竿竹，不识香痕渍也无？
บทที่สาม
เชือกหลากสีมิพอร้อยสร้อยมุกพักตร์
ลุ่มน้ำเซียงประจักษ์คราบน้ำตาร่วง
นอกหน้าต่างเห็นได้บนไผ่ทั้งปวง
แลคงพ่วงคราบชลนาของกานดา
(湘江旧迹 ตำนานไผ่ลายแห่งลุ่มน้ำเซียง
ไผ่สายพันธุ์ที่เกิดในลุ่มน้ำเซียงมีคราบเหมือนคราบน้ำตา มีตำนานว่าเป็นของหนวี่อิง 女英 พระสนมเซียง 湘妃 ร้องไห้อาลัยพระเจ้าซุ่น 舜 เมื่อเสด็จสวรรคต)
จาก ความฝันในหอแดง บทที่ 34
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
