📂 เมื่อขายแล้ว…เงินไม่พอแบ่ง (คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1319/2568)
ตอนที่ 2 : วันหย่า กับข้อตกลงท้ายทะเบียน ⚖️📜
🕊️ วันที่ความเป็นสามีภริยาสิ้นสุดลง
วันที่จำเลยทั้ง 2 จดทะเบียนหย่า เป็นวันที่กฎหมายบันทึกการสิ้นสุดของความเป็นสามีภริยาอย่างเป็นทางการ ไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่มีความคลุมเครือ และไม่มีเงื่อนไขค้างคาในเรื่องสถานะบุคคล แต่การหย่าตามกฎหมาย ไม่ได้หมายความว่าความสัมพันธ์ทางทรัพย์สินจะจบลงโดยอัตโนมัติ เพราะทรัพย์ที่ได้มาระหว่างสมรสยังคงต้องถูกจัดการตามกติกาที่กฎหมายหรือคู่กรณีได้ตกลงกันไว้ 🧾
📜 ข้อตกลงท้ายทะเบียน ที่ไม่ใช่แค่เอกสารประกอบ
บันทึกข้อตกลงท้ายทะเบียนการหย่าในคดีนี้ ไม่ใช่เพียงเอกสารแนบท้าย หากเป็นสัญญาแบ่งสินสมรสโดยชอบด้วยกฎหมาย ข้อความในบันทึกระบุชัดว่า จำเลยทั้ง 2 ตกลง “ขายบ้านพร้อมที่ดิน” และเมื่อขายได้แล้ว ให้คืนเงิน 2,800,000 บาท แก่จำเลยที่ 1 ส่วนที่เหลือจากการขายได้ ให้ตกเป็นของจำเลยที่ 2 คำเพียงไม่กี่บรรทัดนี้ กลับเป็นหัวใจของคดีทั้งคดี เพราะเป็นข้อตกลงที่ทั้ง 2 ฝ่ายยอมรับโดยสมัครใจในวันที่หย่า ⚖️
💸 ตัวเลข 2,800,000 บาท ที่ไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆ
ตัวเลข 2,800,000 บาท ในข้อตกลง ไม่ใช่จำนวนที่กำหนดขึ้นโดยไม่มีที่มา หากผูกโยงโดยตรงกับข้อเท็จจริงทางการเงินในอดีต เพราะเงินจำนวนนี้คือเงินที่จำเลยที่ 1 ได้รับจากโจทก์ เพื่อนำไปชำระหนี้เงินกู้และไถ่ถอนจำนองบ้านหลังนี้ เงินก้อนนี้จึงเป็นเงินที่ไม่ใช่ผลจากความร่วมมือของทั้งคู่ แต่เป็นเงินที่เข้ามาปลดภาระทรัพย์สินโดยเฉพาะ และถูกสะท้อนกลับมาในรูปของเงื่อนไขในข้อตกลงหย่า 💰
🤝 การยอมรับร่วมกันในวันที่ลงนาม
การลงนามในบันทึกข้อตกลงท้ายทะเบียนการหย่า ไม่ได้เกิดจากการถูกบังคับ หากเกิดจากการรับรู้ข้อเท็จจริงร่วมกันว่า ใครเป็นผู้รับภาระทางการเงินในส่วนใด จำเลยที่ 2 เองก็รับรู้ว่า เงิน 2,800,000 บาท ไม่ใช่เงินของตน จึงตกลงขอรับเฉพาะ “ส่วนที่เหลือ” จากการขายทรัพย์ ซึ่งเป็นส่วนที่สะท้อนเงินที่ตนเองมีส่วนร่วมผ่อนชำระ การยอมรับเช่นนี้ ทำให้ข้อตกลงมีผลผูกพันอย่างชัดเจนระหว่างคู่หย่า 🤝⚖️
🔍 คำว่า “ขาย” ที่ไม่ได้เขียนเงื่อนไขไว้
สิ่งที่ข้อตกลงไม่ได้เขียนไว้ กลับสำคัญไม่แพ้สิ่งที่เขียน นั่นคือ บันทึกข้อตกลงไม่ได้กำหนดว่า การขายต้องเป็นการขายโดยคู่กรณีเอง ไม่ได้กำหนดวิธีการขาย และไม่ได้กำหนดราคาขั้นต่ำที่จะต้องขายให้ได้ คำว่า “ขาย” ในข้อตกลง จึงเป็นคำกว้างที่เปิดให้ตีความได้ตามกฎหมาย ไม่ใช่ตามความคาดหวังของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง 🔎
⚖️ ข้อตกลงที่กฎหมายต้องตีความ ไม่ใช่เติมเงื่อนไข
เมื่อข้อพิพาทเกิดขึ้น ศาลไม่ได้มีหน้าที่เขียนข้อตกลงใหม่ให้คู่กรณี หากมีหน้าที่ตีความข้อตกลงตามถ้อยคำและเจตนาที่ปรากฏ โดยไม่อาจเติมเงื่อนไขเรื่องราคาขั้นต่ำหรือวิธีการขายที่ไม่มีอยู่ในสัญญา หลักนี้เป็นหัวใจของกฎหมายสัญญา และจะเป็นกุญแจสำคัญในการตัดสินว่า ใครมีสิทธิในเงินจากการขายทรัพย์จริงๆ ⚖️📘
🔚 บทสรุปตอนที่ 2 เมื่อคำไม่กี่คำ กำหนดชะตาทรัพย์
ตอนนี้ทำให้เห็นว่า บันทึกข้อตกลงท้ายทะเบียนการหย่า เป็นสัญญาที่มีผลผูกพันอย่างแท้จริง และตัวเลข 2,800,000 บาท ไม่ใช่เพียงตัวเลข แต่เป็นเส้นแบ่งสิทธิที่ทั้ง 2 ฝ่ายยอมรับร่วมกันไว้แล้ว แต่เมื่อข้อตกลงไม่เคยตั้งสมมติฐานว่า หากขายได้ต่ำกว่านั้นจะเกิดอะไรขึ้น คำถามใหญ่จึงกำลังจะปรากฏว่า การขายที่เกิดขึ้นจริง จะยังอยู่ภายใต้ข้อตกลงนี้หรือไม่ 📂⚖️
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
