ไม่รู้ว่าจะเรียกว่า ติดตามการเมืองหรือเปล่า เพราะตอนเรียน ม1 จะกลับบ้าน พวกรุ่นพี่ ต้อน เดินไปที่ธรรมศาสตร์ แล้วมานั่งรถไฟกลับบ้าน รุ่งขึ้น โรงเรียนปิด เพราะมีเหตุการณ์ 14 ตุลา ก็ได้ฟังนักการเมืองรุ่นเก่า มาพูด .ตอนเย็น ก็มีเรื่องราว ค่อยๆ หาหนังสือ เกี่ยวกับการเมืองมาอ่าน ชอบหนังสือ ของ สด กูรมะโรหิต .ก็เห็นนักกิจกรรมต่างๆ เรื่องราวขนชั้น ยิ่งออกเรื่องราว ทีเค้าว่า ศาสนา เป็นเรื่องราว ที่ล้าหลัง ..เราก็ยิ่งสนใจเรียนรู้จัก .ทำไมคนรุ่นก่อนใช้ชีวิต อยู่กับศาสนา มีความสุข ทำไมเค้าอยู่กันได้ ..
คราวนี้เรื่องราวศาสนาเราก็มองไม่เห็น รู้จักไม่ได้ว่า คนต้นศาสนา เค้าเรียนรู้จักอย่างไร ทำอย่างไรกัน . มันคงไม่เหมือนยุคสมัยนี้ ที่มีอะไรต่างๆเข้ามาเจือปน ด้วยทิฐิความคิดเห็นต่างๆมามาย แต่ก็ยากจะพบเจอ ผู้ที่ท่านปฏิบัติได้จริงๆ มันก็เลย ที่เค้าเรียกว่า ศาสนาจักรพรรดิ เรียกร้องอยากใหญ่ อย่ากร่ำรวย มีมายาต่างๆมากมาย ..ปิดบังเรื่องราว แท้จริงศาสนา ชี้ทางเรื่องราวอะไร
.คนที่เขียนมองศาสนา ยิ่งที่มาจากพวกนักปรัชญา เค้าเป็นเพียงนักอ่าน แต่เค้าไม่ได้เรียนรู้ ลงมือปฏิบัติ ..อารมณ์ความคิดเห็นที่ไม่ลงมือทำ มันก็อุปโลกน์ให้อย่างนั้นอย่างนี้ ในทางธรรม เค้าเรียกว่า จิตอวดเก่ง อวดดี ยังไม่ลงมือทำเลย รู้แล้ว ..รู้จักไปตามอารมณ์กรรมในตัวตน ที่อุปโลกน์ให้. แล้วก็หนีไม่ได้ ที่ว่า กายแก่เฒ่าชราตาย
แต่พอโตขึ้นมาหน่อย ก็เลิกสนใจ หันมาเรียนรู้ เรื่อง กาย อารมณ์ จิต เพราะมันมีคำถามในใจ ว่า ชีวิตมันคืออะไรกันแน่ เกิดมาแล้วก็แก่เจ็บตาย ..เอ..เราจะรู้จักตัวเองได้มั้ย ว่า เกิดมาทำไม ทำไมต้องมาเกิด ในยุคที่เหมือนกลียุค .เกิดมาแล้วต้องตาย แล้วไปไหน .มันก็สนใจเรื่องราวอย่างนี้ ทำไมถึงเจ็บ ทำไมถึงทุกข์
.เราก็เสาะแสวงหาเรียนรู้ ได้เจอครูบาอาจารย์ ท่านแนะนำสอนให้ .เราก็ฝึกหัดตามที่ท่านชี้ .ก็เข้าใจมากขึ้น ..ต่างคนต่างเกิดมา มีกรรมเป็นของตัวเอง จะเพิ่มพูน ทะเยอทะยาน . ได้สมปรารถนาความอยาก .แล้วก็ตายไป .ได้อะไร บางทีเราได้มีโอกาส เรียนรู้ คนตายใหญ่โต จิตออกจากกาย ..ก็ร้องช่วยด้วย ๆ ทุกตัวตน นั่นก็ยิ่งทำให้ เราสนใจ ทำไมเค้าเป็นอย่างนั้น แล้วเราจะเป็นอย่างเค้ามั้นนี่ .
การที่มาสนใจเรื่องราวเกิดแล้วตาย ก็ได้เรียนรู้ เรื่องนักรบ ที่รักแผ่นดินสยาม เรื่องราวพระสยามเทวาธิราช เรื่องราวทหาร ที่เค้าตายไป เพียงสี่ห้าวัน ร้อยปีมนุษย์ เท่ากับหนึ่งวันโลกวิญญาณ ก็ได้เรียนรู้ว่า แม้ตายไป จิตเค้าก็ยังไม่ได้ไปไหน จิตเค้าก็อดอยากหิวโหย เสื้อผ้าก็รุ่งริ่ง ผอมโซ
..เราก็สนใจ เรื่องว่า ทำอย่างไรหนอให้ เค้าบรรเทาทุกข์บ้าง ส่วนเรื่องคนนั้น ก็มีคนเค้า ..ก็ เป็นคนอย่างไร ก็ยังมีคนช่วย ให้ข้าวให้น้ำกิน ..แต่จิตที่ออกจากกายไป เค้าก็หิวโหย ไม่มีจะกิน เพราะไม่ได้สะสมมากับจิต ..นั่นก็คือ จิตเมื่อไม่มีกายแล้ว มีแต่ทุกข์ทรมาน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
