ความคิดเห็นบนคำถาม
คำตอบ (17)
- ตามหลักพรหมวิหาร 4 การวางเฉย คือ เป็นการปล่อยวางอย่างมีปัญญา จิตใจไม่ซัดส่าย ไปในทางที่ชอบหรือชัง แต่มิใช่นิ่งเฉยจนไม่รับรู้ หรือต้องเก็บกดอารมณ์เอาไว้ มีการเรียนรู้ที่จะสังเกตหรือเห็นด้วยอารมณ์ที่เป็นกลางทำให้รู้จักละวางและสงบอารมณ์ ไม่หัวร้อนหัวเสียเมื่อไม่ถูกใจ ไม่พองโตลิ... อ่านต่อ
- ถามของยากลองเริ่มจากของที่ยากน้อยกว่าด้วยการรู้ทันใจตัวเองให้บ่อยๆอาจจะต้องเริ่มด้วยการเทชาในถ้วยตัวเองใส่ขวดเก็บเอาไว้ก่อนเพื่อให้พร้อมใส่ชาที่จะมีมาใหม่
- ึฝึกจดจ่อกับลมหายใจตนให้เร็วขึ้นๆและเชื่อ/รับรู้ความอนิจจังของทุกสิ่งรวมถึงทุกสิ่งของตัวเราเอง
- น่าจะต้องทำความเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนมั้งค่ะพอเราเข้าใจ ใจมันจะคลายไปเองเป็นการวางเฉยแบบมีเมตตาด้วย...
- วางบนพื้นเรียบ ไม่ก็ที่กว้างๆจ้าาาา//ใจคนก็คล้ายกันแหล่ะ ดูออกน่า
- ก็ไม่ต้องทำอะไรเลย...ท่านสาธุชนผู้มีปัญญาดูก่อน...อย่าส่งจิตส่งใจออกมาจากภายในร่างกายควบคุมมันให้อยู่รวมเป็นหนึ่งเดียวให้ได้ไม่คิดส่ายออกมาข้างนอกแต่ถ้ามันควบคุมไม่ได้ปล่อยมันให้คิดให้บ้าเลื...
- ถ้าเกินกำลังความเพียรของเรา ที่ใช้เมตตา & กรุณา เป็นที่ตั้งแล้ว ที่เหลือ คือ ทำใจให้ยอมรับ แต่วิธีฝึกใจ ให้วาง ~ อุเบกขา ก็กำลังฝึกอยู่อ้ะค่ะ
