เรื่องเล่าหลังเคาเตอร์justyou- 11โพสต์
- 1ผู้ติดตาม
- 1กำลังติดตาม
- ไม่ใช่เพราะขี้เกียจ ไม่ใช่เพราะเบื่อร้านแต่เพราะร่างกายเริ่มล้าใจที่เคยฮึดทุกวัน...เริ่มรู้สึกว่า “อยากได้วันพักบ้าง”...
- ช่วงนี้เป็นช่วงที่เศรษฐกิจและการค้าของร้านชำ เจอปัญหาหลากหลายรูปแบบและหนึ่งในนั้นคือ "ขาดทุน" ทำไมถึงมีคำพูดนี้ออกมา จากร้านชำบางร้านและบางร้านให้คำตอบที่ว่า "ซื้อมาเท่าไหร่ บวกกำไร เข้าไป จะขาดทุนได้ไง...
- 2
- วันหยุดของแม่ค้าไม่ได้ไปคาเฟ่ไม่ได้เที่ยวทะเล หรือใส่ชุดสวยเดินห้างแต่เป็นวันธรรมดาๆ ที่มีเขา......
- แม่ค้าคนนี้…ขออนุญาตปิดร้าน 1 วันไม่มีเสียงเหรียญ ไม่มีคำว่า “รับอะไรเพิ่มมั้ยคะ”...
- ใครๆ ก็คิดว่าเราเก่งตื่นตีห้า เปิดร้าน ถามลูกค้าว่าเอาถุงมั้ยหัวเราะให้ทุกเสียง แถมยังจำราคาได้เกือบหมด...
- เรายืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ทุกวันบางวันก็วุ่นจนลืมหิวบางวันก็เงียบจนได้ยินเสียงใจตัวเองถอนหายใจเบาๆ...
- ทั้ั้งวันฉันวุ่นอยู่แต่กับของขนลังน้ำ เติมน้ำแข็ง หยิบขนม ปัดฝุ่นชั้นวางลูกค้าเข้าออกเป็นสิบรอบ...
- มีใครถามว่า “ร้านเปิดทุกวัน ไม่เหนื่อยเหรอ?”ฉันยิ้ม...แล้วตอบในใจว่า“เหนื่อยสิ แต่ปิดร้าน = ไม่มีตังค์ แล้วจะซื้อข้าวให้แฟนกินได้ยังไง”... อ่านต่อ
- 3
- บางวันที่ร้านคนเยอะเรายิ้มทัก ยิ้มรับ ยิ้มตอบทุกคำถามแม้จะเหนื่อยแค่ไหน มือจะล้า ขาจะปวด...
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
