29 เม.ย. 2020 เวลา 12:29 • ไลฟ์สไตล์
ย้อนวัน “ขั้นปฐมวัย”
สวัสดีครับ ท่านยังจำภาพอาหาร ในถาดหลุมสมัยเด็กกันได้มั๊ย หลายท่านในที่นี้ ไม่มากก็น้อยต้องเกิดทันเป็นแน่
สำหรับผมแล้ว "ถาดหลุม" ในวัยเด็ก มันเป็นหนังชีวิตพอสมควร เพราะหลังจากที่ต่อคิวเพื่อรับอาหารแล้ว เวลาเดินกลับไปที่โต๊ะ บ่อยครั้งที่ น้ำพะโล้ และ กล้วยบวชชี มันมักจะไหลเข้าหากัน เวลากินรสชาติก็จะแปลกๆ หน่อย
เมื่อวานผมพูดถึงเรื่อง New Normal หรือ สิ่งปกติที่จะเกิดขึ้นใหม่ หลัง “โควิด” ผ่านไป ผมว่าหนึ่งในนั้น คือ วัฒนธรรมการกินที่จะเปลี่ยนไปเช่นกัน เพราะการใช้ชีวิตต่อจากนี้ไป ต้องเป็นแบบ Social Distancing หรือ การเว้นระยะห่างทางสังคม
นั่นหมายถึง กินร่วมกันได้ แต่ต้องมีระยะห่าง หรือ กินใครกินมัน อาจไม่มีกับข้าวร่วมกัน มันก็เลยทำให้ผมนึกถึง เจ้าถาดหลุมนี้ขึ้นมา
หากมองในข้อดีแล้ว นอกจากจะป้องกันไวรัสต่างๆ ได้ กินเสร็จก็ไม่ต้องล้างจานหลายใบด้วยจริงมั๊ย แต่เวลาถือ ก็ต้องระวังกันหน่อยนะครับ ไม่อย่างนั้นจะปนกันไปหมดเลย ฮาฮาฮา
เอาล่ะ!! ไหนๆ ก็ย้อนมาถึง “ขั้นปฐมวัย” กันแล้วผมเลยนึกถึง อีกบทเพลงในวัยเด็ก จากนักร้องเสียงดีคนนี้ “อาแต๋ม ชรัส เฟื่องอารมย์ “ ผมต้องออกตัวเรียก “อา” ไว้ก่อนเพราะจะได้เป็นรุ่นหลาน
เป็นผลงานเพลงในอัลบั้ม “ ชรัสวันนี้ ” วางแผงเมื่อปี พ.ศ. 2529 มาฟังเพลงนี้กันครับ “ ทั้งรู้ก็รัก ” เชิญรับฟังครับ สวัสดี....
พิลา

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา