บรรยากาศในการสร้างรสชาติ
เมื่อค่ำที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาศสนทนา กับรุ่นน้องในที่ทำงาน เราพูดกันถึงเรื่องประสบการ การทำงานที่ผ่านมาฐานะที่ผมแก่กว่าเพื่อน จึงถือโอกาศเล่าก่อน ในสมัยเรียนงานที่หาง่ายที่สุดก็ คือ เด็กงานเสริฟ เพราะว่าร้านอาหารกลางคืนสมัยนั้น เปิดกันถึง ตีสาม ตีสี่ เลยที่เดียว กอปรกับผมเรียนช่วงบ่าย จึงเข้าทางในการทำงานกลางคืน
ผมเริ่มงานเสริฟจาก คาแฟ่ ไนท์คลับ ที่ต้องแต่งตัวด้วย
เสื้อขาวแขนยาวติดโบว์ เรื่อยมาจนถึง ดิสโก้เธค ที่เค้ามีชุดฟอร์มให้ เป็นกางเกงยีนส์ เสื้อลายทางแบบสโมสรผึ้งน้อย ผมทำเงินได้จากค่าแรง 180 บ. รวมทิปแล้วก็ราวๆ 4-5 ร้อยบาท ต่อคืน ในขณะที่ ทองคำตอนนั้นบาทล่ะ 5-6 พันบาท นั่นก็ถือว่าเยี่ยมเลยทีเดียว
พอเล่ามาถึงจุดนี้ คู่สนทนาของผม ก็เริ่มทำหน้า งงๆ ตั้งแต่คาเฟ่แล้ว ฮาฮาฮา เพราะไม่รู้จัก กรรมล่ะ!! ผมก็เลยพลอยปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อเลยทีเดียว เรื่องอายุคงไม่ต้องเดา ฮาฮาฮา
จากการทำงานที่ผ่านมา ในแต่ละที่ ที่ผมได้ไปเสริฟนั้น ก็จะมีบรรยากาศของเสียงดนตรีที่แตกต่างกันออกไป เป็นการออกแบบบรรยากาศ เพื่อสร้างภาพลักษณ์ และ กระตุ้นพฤติกรรมของลูกค้า หรือ Atmospherics ว่ากันว่าบรรยากาศมีผลต่อพฤติกรรมลูกค้ามาก
ในร้านอาหาร ผมสังเกตได้ว่า เพลงจังหวะเร็วจะทำให้คนกินอาหารหมดเร็ว ในทางกลับกัน เพลงช้าคนจะกินได้น้อย แต่ดื่มได้เร็ว และปริมาณเยอะกว่า นั่นคือความแตกต่างระหว่าง สองร้าน
ทุกวันนี้ผมก็ยังคงให้ความสำคัญกับการฟังเพลง ร่วมไปกับการท่องเที่ยว และ การกินของผมเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่แปลก ที่เพจ “พิลาพากินเที่ยว” จึงแอบเสนอบทเพลงต่างๆ ให้ทุกคนได้ฟังบ้างเท่าที่ผมจะทำได้
วันนี้ผมขอปิดท้ายด้วยเพลงเบาๆ เพื่อช่วยให้ทุกท่าน อิ่มเอม กับบรรยากาศวันหยุด และ อาหารตรงหน้า ในบทเพลงของ “เบิร์ดกะฮาร์ท” อัลบั้ม ห่างไกล วางแผงปี 2528
ในเพลง “ลืม” หวังว่าทุกท่านคงจะไม่ลืม พิลา นะครับ pls enjoy สวัสดีครับ
พิลา
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
