#89 เล่ม 3 บทที่ 21 หน้า 462 ~ 466
...
ชีวิต คือ ความเปลี่ยนแปลง
และพระเจ้า ก็คือ ชีวิต
ฉะนั้น “พระเจ้าคือความเปลี่ยนแปลง”
...
...
...
N : แต่ผมอยากจะเชื่อว่าสิ่งนึงที่ไม่มีวันเปลี่ยนก็คือ ความรักที่พระเจ้ามีต่อพวกเรา
G : ความรักที่ฉันมีต่อเธอนั้นเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ เพราะเธอเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และฉันก็รักเธอ 🔸‘อย่างที่เธอเป็น’🔸
หากฉันจะรักเธออย่างที่เธอเป็น แนวคิดของฉันว่าอะไรที่ “น่ารัก” ก็ต้องเปลี่ยนไปตามแนวคิดของเธอว่าเธอคือใครที่เปลี่ยนไป
N : หมายความว่าพระองค์รู้สึกว่าผมน่ารักแม้ผมจะตัดสินใจว่าตัวตนที่ผมเป็นคือฆาตกรงั้นหรือครับ❓
G : เราพูดเรื่องนี้มาหมดแล้ว
N : ผมรู้ครับ แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
G : 💖 ไม่มีใครทำอะไรที่ไม่เหมาะสมเมื่อดูจากกรอบการมองโลกของพวกเขา ฉันรักเธอเสมอ (always) ...ในทุกวิธีทาง (all ways) ไม่มี “ทาง” ที่เธอเป็นอะไรแล้วจะทำให้ฉันไม่รักเธอ
N : แต่พระองค์ก็จะลงโทษเราใช่มั้ยครับ❓ พระองค์จะลงโทษเราด้วยความรัก พระองค์จะส่งเราไปรับโทษทัณฑ์ที่ไม่มีวันจบ ด้วยรักในหัวใจของพระองค์ และด้วยความเศร้าใจที่พระองค์ต้องทำแบบนั้น
G : ไม่ใช่ ฉันไม่มีความเศร้า...ใดๆ เพราะไม่มีอะไรที่ทำให้ฉัน “ต้องทำ” อะไรแบบนั้น แล้วใครกันจะเป็นคนที่ทำให้ฉัน “ต้องทำ” อะไรแบบนั้น❓
ฉันไม่มีวันลงโทษเธอ แม้ว่าเธออาจ 🔸เลือกลงโทษตัวเอง🔸 ในชาตินี้หรือชาติอื่น จนกว่าเธอจะไม่ทำแบบนั้นอีก ฉันจะไม่ลงโทษเธอเพราะฉันไม่เคยเจ็บปวดหรือว่าเสียหาย และเธอก็ไม่สามารถทำร้ายหรือก่อความเสียหายแก่ส่วนใดๆของฉันได้ ซึ่ง “พวกเธอทั้งหมดก็คือส่วนหนึ่งของฉัน”
พวกเธอบางคนอาจ 🔸เลือก ‘รู้สึก’ เจ็บปวดหรือเสียหาย🔸 ทว่าเมื่อเธอหวนคืนสู่ภพอันเป็นนิรันดร์ เธอจะเห็นว่าเธอไม่ได้รับความเสียหายใดๆ ในห้วงขณะนั้นเธอจะให้อภัยคนที่เธอจินตนาการว่าได้ทำร้ายหรือก่อความเสียหายให้เธอ เพราะเธอจะเข้าใจถึง ✨แผนการใหญ่✨
N : อะไรคือแผนการใหญ่ครับ❓
G : เธอจำเรื่องเล่า ‘วิญญาณน้อยกับดวงตะวัน’ ในเล่ม 1 ได้ไหม❓★★
N : ได้ครับ
G : เรื่องนั้นมีอีกครึ่งที่เหลือ ดังนี้ :
“เธออาจเลือกเป็นส่วนใดของฉันก็ได้ตามที่ใจเธอนั้นปรารถนา” ฉันบอกวิญญาณน้อย
“เธอคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุดที่กำลังมีประสบการณ์ถึงตัวเอง ตอนนี้ความศักดิ์สิทธิ์ด้านไหนล่ะที่เธอปรารถนาจะมีประสบการณ์ว่าเป็นตัวเธอ❓”
“หมายความว่าผมเลือกได้หรือครับ❓” วิญญาณน้อยถาม
และฉันก็ตอบว่า “ได้สิ เธออาจเลือกมีประสบการณ์ถึงความศักดิ์สิทธิ์ด้านไหนก็ได้ในตัวเธอ ในฐานะที่เป็นเธอ และผ่านทางเธอ”
“ตกลงครับ” วิญญาณน้อยบอก “ถ้าอย่างนั้นผมเลือกที่จะเป็น ‘การให้อภัย’ ผมต้องการที่จะมีประสบการณ์ถึงตัวเองว่าเป็นด้านนั้นของพระเจ้าที่เรียกว่า ‘การให้อภัยที่แท้จริง’ ครับ”
อืม...นี่ก่อให้เกิดความท้าทายขึ้นมานิดหน่อย อย่างที่เธอพอจะจินตนาการได้
เพราะ ‘ไม่มีใครให้เธอให้อภัยหรอก’ ทุกสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นคือความสมบูรณ์แบบและความรัก
“ไม่มีใครให้ผมให้อภัยได้เลยหรือครับ❓” วิญญาณน้อยร้องถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ไม่มีหรอก” ฉันย้ำคำ “มองไปรอบๆสิ เธอเห็นวิญญาณดวงไหนที่สมบูรณ์แบบน้อยกว่าเธอ หมดจดงดงามน้อยกว่าเธอไหม❓”
เวลานี้วิญญาณน้อยหันไปรอบๆ แล้วก็ต้องประหลาดใจที่เห็นวิญญาณทั้งหมดในสรวงสวรรค์กำลังห้อมล้อมเขาอยู่ พวกเขามาจากทุกสารทิศใกล้ไกลทั่วทั้งอาณาจักร เพราะข่าวได้สะพัดไปว่า วิญญาณน้อยดวงหนึ่งกำลังมีการพูดคุยที่ไม่ธรรมดากับพระเจ้า
“ผมไม่เห็นใครจะหมดจดงดงามน้อยกว่าตัวผมเลย❗” วิญญาณน้อยร้องบอก “แล้วอย่างนี้ผมจะให้อภัยใครได้❓”
ทันใดนั้นเอง วิญญาณอีกดวงก็ก้าวเท้าออกมา “เธอให้อภัยฉันได้นะ” วิญญาณเปี่ยมรักบอก
“ฉันจะให้อภัยเธอได้ยังไง❓” วิญญาณน้อยถาม
“ฉันจะเข้าสู่ชีวิตในชาติต่อไปของเธอ และจะทำอะไรบางอย่างเพื่อให้เธอให้อภัย” วิญญาณเปี่ยมรักตอบ
“แต่อะไรล่ะ❓ เธอผู้เป็นองค์แสงเจิดจ้าไร้มลทินจะทำอะไรที่ทำให้ฉันอยากให้อภัยเธอ❓” วิญญาณน้อยอยากรู้
“โอ้” วิญญาณเปี่ยมรักยิ้ม “เดี๋ยวเรามาช่วยกันคิดอีกทีนะว่าจะทำอะไร”
“แต่ทำไมเธอถึงต้องการทำอะไรแบบนั้นด้วยล่ะ❓” วิญญาณน้อยไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าทำไมสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบหมดจดเช่นนั้นถึงได้ยอมลดระดับการสั่นสะเทือนของตัวเองลงมามากเสียจนสามารถทำอะไรบางอย่างที่ ‘ไม่ดี’ ได้
“เหตุผลนั้นง่ายนิดเดียว” วิญญาณเปี่ยมรักอธิบาย “ฉันจะทำอย่างนั้นเพราะ 💖ฉันรักเธอไง💖 เธอต้องการจะมีประสบการณ์ถึงตัวเองว่าเป็นการให้อภัยไม่ใช่เหรอ❓ แล้วอีกอย่างนะ เธอก็เคยทำให้ฉันเหมือนกัน”
“ฉันเคยเหรอ❓” วิญญาณน้อยถาม
“แน่นอน เธอจำไม่ได้เหรอ❓ เราเคยเป็นมาหมดแล้ว ทั้งเธอและฉัน เราเคยเป็นทั้งสูงและต่ำ ทั้งซ้ายและขวา ทั้งที่นี่และที่นั่น ทั้งเวลานี้และเวลาอื่น ทั้งใหญ่และเล็ก ทั้งชายและหญิง ทั้งดีและเลว เราเคยเป็นทุกอย่างมาหมดแล้ว”
“เราต่างตกลงทำแบบนี้กัน เพื่อให้พวกเราแต่ละคนได้มีประสบการณ์ถึงตัวเองว่าเป็นส่วนที่สง่างามที่สุดของพระเจ้า เพราะเราได้เข้าใจว่า...
หากไม่มีสิ่งที่เธอ ‘ไม่ได้เป็น’
สิ่งที่เธอ ‘เป็น’ ย่อมไม่มี
หากไม่มี ‘เย็น’ เธอก็ไม่อาจเป็น ‘อุ่น’ หากไม่มี ‘ทุกข์’ เธอก็ไม่อาจเป็น ‘สุข’ ได้ หากไม่มีสิ่งที่เรียกว่า ‘ความชั่วร้าย’ ประสบการณ์ที่เธอเรียกว่า ‘ความดีงาม’ ก็มิอาจดำรงอยู่
หากเธอเลือกจะเป็นสิ่งใด บางสิ่งหรือบางคน ที่ตรงข้ามกับสิ่งนั้นจะต้องปรากฏขึ้นที่ไหนสักแห่งในจักรวาลของเธอ เพื่อให้การเป็นของเธอนั้นเป็นไปได้”
วิญญาณเปี่ยมรักอธิบายต่อว่า คนเหล่านั้นคือ “เหล่าทูตสวรรค์เฉพาะกิจ” และสภาวการณ์ต่างๆเหล่านี้ก็คือ “ของขวัญจากพระเจ้า”
“มีเรื่องเพียงเดียวที่ฉันอยากขอเธอ” วิญญาณเปี่ยมรักประกาศ
“อะไรก็ได้❗ ว่ามาเลยอะไรก็ได้ทั้งนั้น” วิญญาณน้อยร้องบอก เวลานี้วิญญาณน้อยกำลังตื่นเต้นที่ได้รู้ว่าตนสามารถมีประสบการณ์ถึงทุกด้านอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าได้ เวลานี้วิญญาณน้อยเข้าใจแผนการแล้ว
“ในห้วงเวลาที่ฉันทำร้ายและทำลายเธอ” วิญญาณเปี่ยมรักบอก “ในห้วงขณะที่ฉันทำสิ่งเลวร้ายกับเธอเกินกว่าที่เธอจะจินตนาการถึง...ในห้วงขณะนั้น...💥ขอเธอจงอย่าลืมว่าตัวตนที่แท้จริงของฉันคือใคร💥”
“โอ ฉันจะไม่ลืมแน่นอน❗” วิญญาณน้อยให้สัญญา “ฉันจะเห็นความหมดจดงดงามของเธอในแบบที่ฉันเห็นเธอในตอนนี้ และฉันจะจดจำตัวตนที่แท้จริงของเธอไว้ตลอดไป”
N : นี่มัน...เป็นเรื่องราวที่ไม่ธรรมดาเลย เป็นเรื่องเล่าที่น่าเหลือเชื่อชะมัด
G : 🛑 และคำสัญญาของวิญญาณน้อยก็เป็นคำมั่นสัญญาที่ฉันมอบให้เธอ นั่นคือ “สิ่งที่จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”
แล้วเธอล่ะ...วิญญาณน้อยของฉัน...ได้รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับวิญญาณดวงอื่นหรือเปล่า❓
...
...
...
★★ “วิญญาณน้อยกับดวงตะวัน”
กาลครั้งหนึ่ง มีวิญญาณดวงหนึ่งรู้ว่าตนคือแสงสว่าง
มันเป็นวิญญาณใหม่ จึงร้อนรนกระวนกระวายที่จะมีประสบการณ์ "ฉันคือแสงสว่าง"
วิญญาณดวงนั้นพูด "ฉันคือแสงสว่าง"
แต่สิ่งที่มันรู้และพูดมาทั้งหมดก็ไม่อาจทดแทนประสบการณ์ได้ จากโลกที่วิญญาณผุดขึ้นนั้น ไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากแสงสว่าง ทุกดวงวิญญาณล้วนงามสง่า ทุกดวงวิญญาณล้วนมหัศจรรย์ ทุกดวงวิญญาณเรืองรองด้วยแสงอันน่าเกรงขามของฉัน
ดังนั้น วิญญาณน้อยดวงนี้จึงเปรียบเสมือนเทียนเล่มหนึ่งในดวงอาทิตย์ ณ ใจกลางของแสงสว่างอันโอฬาร ในฐานะที่เป็นส่วนเสี้ยวเล็กๆ มันไม่อาจแลเห็นตัวเอง ไม่อาจมีประสบการณ์ถึงตนเองได้ ว่าแท้จริงตนคือใครและเป็นอะไร
วิญญาณดวงนี้ร่ำร้องจะรู้จักตนเอง ความปรารถนานั้นแรงกล้าจนฉันพูดขึ้นในวันหนึ่งว่า
"เจ้าตัวเล็ก เจ้ารู้ไหมว่าอะไรที่จะตอบสนองเสียงร่ำร้องนี้ของเจ้าได้❓"
"โอ พระเจ้า❗ ข้าต้องทำอะไรบ้าง ข้าพร้อมจะทำทุกอย่าง"
"เจ้าต้องแยกตัวเองออกไปจากพวกเราที่เหลือ แล้วเจ้าก็ต้องเรียกตัวเองว่า`ความมืด`"
"อะไรคือ `ความมืด` หรือพระองค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์"
"คือสิ่งที่เจ้าไม่ได้เป็นนั่นล่ะ"
วิญญาณดวงน้อยจึงได้แยกตัวเองออกจากทั้งหมดเพื่อไปยังอีกโลกหนึ่ง ในโลกนั้นวิญญาณมีอำนาจที่จะมีประสบการณ์ทุกอย่างเกี่ยวกับความมืด และมันก็ทำอย่างนั้น
ท่ามกลางความมืดนั้นเอง มันได้ร้องออกมาว่า
"พระบิดา พระบิดาเจ้าข้า เหตุใดจึงทอดทิ้งข้าพระองค์"
แม้จะอยู่ในช่วงเวลามืดมิดที่สุด ฉันก็ไม่เคยทิ้งเธอเลย แต่อยู่เคียงข้างเธอเสมอ และพร้อมจะย้ำเตือนให้เธอระลึกได้ว่าแท้จริงแล้วเธอคือใคร❗ ฉันพร้อมและพร้อมอยู่ตลอดเวลาที่จะเรียกเธอกลับ "บ้าน"❗
ดังนั้น จงเป็นแสงสว่างท่ามกลางความมืด..และอย่าสาปแช่งเลย
จงอย่าลืม❗ ว่าเธอคือใครในโมงยามที่ถูกห้อมล้อมด้วยสิ่งที่ไม่ใช่เธอ จงสรรเสริญการสร้างนั้น แม้เธอจะพยายามหาทางเปลี่ยนแปลงมันอยู่ก็ตาม
และขอให้รู้ว่าสิ่งที่เธอได้ทำในช่วงแห่งบททดสอบอันยิ่งใหญ่จะเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ได้ด้วยเช่นกัน
เพราะทุกประสบการณ์ที่เธอสร้าง คือสิ่งบ่งบอกว่าเธอคือใคร❗ และใครที่เธอปรารถนาจะเป็น❗
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
