มรรควิธีสู่สุขาวดี
ประวัตินิกายสุขาวดี (๒)
เรื่อง “พระเถระซ่านต่าว”
เรียบเรียงโดย คลังพุทธศาสนา
ในสมัยเป่ยเว่ยและในสมัยราชวงศ์ถังมีพระเถระผู้ส่งเสริมนิกายสุขาวดีหลายท่าน เช่นพระเถระถานหลวน สมัยราชวงศ์เป่ยเว่ย ซึ่งบางคนยกให้เป็นปฐมบูรพาจารย์นิกายสุขาวดี พระตรีปิฎกาจารย์ฉือหมิ่น และพระเถระต้าวชั่ว สมัยราชวงศ์ถัง ซึ่งท่านหลังนี้บางคนกล่าวว่าเป็นผู้ที่ริเริ่มการภาวนาโดยใช้ประคำ แต่ผู้ที่ได้รับการยกย่องให้เป็นบูรพาจารย์ลำดับที่สองของนิกายนี้คือพระเถระซ่านต่าว
พระเถระซานต่าว มีชีวิตระหว่างปีค. ศ. ๖๑๓ - ๖๓๘ ในสมัยราชวงศ์ถังท่านเกิดที่เมืองหลินจือ มณฑลซานตงในปีที่สิบห้าของจักรพรรดิไท่จงแห่งราชวงศ์ถัง (ค.ศ. ๖๔๑) ท่านซ่านต่าวมีอายุยี่สิบแปดปีเดินทางไปวัดเซียนจง ที่เมืองซีเหอ เพื่อพบกับพระเถระต้าวชั่วเล่าเรียนฝึกฝนเรียนรู้พระสูตรและวิธีขมากรรมต่างๆท่านได้สดับ "อมิตายุรธยานสูตร” เมื่อถึงบทที่ว่าลำดับการกำเนิดเก้าขั้น ทันใดนั้นท่านก็เอ่ยวาจาด้วยความประหลาดใจและยินดีว่า “นี่คือนาวาสำคัญในการเข้าสู่มหาสาครแห่งพุทธศาสนาอันแท้จริง วิธีการอื่น ยากที่จะสำเร็จ มีเพียงธรรมทวารนี้ เร่งรัดให้พ้นเกิดตายได้” ดังนั้นท่านจึงปฏิบัติอย่างขยันขันแข็งสวดภาวนาถึงสุขาวดีทั้งกลางวันและกลางคืน
ครั้งหนึ่งท่านซ่านต่าวถามท่านต้าวชั่วว่าการ “ภาวนาถึงพระอมิตาภพุทธสามารถนำเราไปถึงสุขาวดีพุทธเกษตรได้หรือไม่?” ท่านต้าวชั่วจึงบอกให้ท่านซานต่าวร่วมกันถือดอกบัวในมือและสวดภาวนาเป็นเวลาเจ็ดวัน ถ้าดอกบัวไม่เหี่ยวเฉาแสดงว่าสามารถเกิดในแดนสุขาวดีได้ ท่านทั้งสองคนหมั่นสวดภาวนาเป็นเวลาเจ็ดวันดอกบัวก็ไม่เหี่ยวเฉา ในไม่ช้าท่านก็บรรลุพุทธานุสสติสมาธิและในพลันยังได้ยลสุขาวดีพุทธเกษตร อันวิจิตรอลังการเหลือพรรณนา
ต่อมาพำนักที่นครหลวงฉางอันและพำนักอยู่ที่นั่นนานถึง ๓๐ ปี ตลอดเวลาท่านอุทิศกายใจให้กับการประกาศธรรมสุขาวดี เขียนอรรถาธิบายอมิตาภสูตรถึง ๑๐๐,๐๐๐ ผูกวาดภาพฝาผนังรูปพระสุขาวดีพุทธเกษตรถึง ๓๐๐ กว่าภาพ
ทุกครั้งที่ท่านซานต่าวเข้ามาในห้องสวดมนต์ท่านจะคุกเข่าและเอาฝ่ามือประสานกันและสวดภาวนาเสียงดังจนเหงื่อแตกโชกหมดเรี่ยวแรง แม้ว่าในฤดูหนาวหิมะตกหนักจะหนาวจัดมีลมหนาวพัดเข้ามา แต่ท่านก็ยังภาวนาอย่างหนักจนเหงื่อออกที่หน้าผากก่อนจะหยุด
ไม่เท่านั้นเวลาสวดภาวนา "นโมอมิตาภพุทธ" จะมีรูปพระอมิตาภพุทธเล็ก ๆ ลอยออกมาจากปากของท่านอย่างน่าอัศจรรย์
วันหนึ่งท่านซานต่าวและพระวัชรธรรมาจารย์ได้พูดคุยถึงข้อดีและข้อเสียของการสวดพุทธานุสสติท่านซานต่าวจึงขึ้นธรรมาสน์อันสูงแล้วประกาศธรรมว่า "สุขาวดีวยสูตรกล่าวว่าสวดพุทธนามหนึ่งวันหรือเจ็ดวันและแม้แต่สวดภาวนาแค่หนึ่งครั้งหรือสิบครั้งก็จะสามารถไปยังสุขาวดีได้ หากคำกล่าวนี้มิได้ผิด ข้าพเจ้าขอให้พระพุทธรูปทั้งหมดในวิหารจงส่องแสงเถิดหาไม่แล้วก็ขอให้ข้าพเจ้าตกจากที่สูงลงสู่นรกเสีย!” หลังจากกล่าวเสร็จแล้วท่านก็ใช้คฑาสมณะชี้ไปพระพุทธรูป ทันใดนั้นพระพุทธรูปที่ส่องแสงอันโรจนา ด้วยเหตุนี้จักรพรรดิเกาจงแห่งราชวงศ์ถังจึงถวายวัดให้ท่านเป็นพิเศษนามว่า "วัดกวงหมิง” (โรจนะอาราม) ผู้คนยังถวายสมัญญานามให้ท่านว่า" โรจนะภิกษุ "อีกด้วย
เมื่อพระเถระซานต่าวพำนักอยู่ในนครฉางอาน ท่านมักจะชักชวนผู้คนให้สวดอมิตาภพุทธ เป็นผลให้ทั้งเมืองยอมรับคำสอนของท่านและทุกคนไม่กินเนื้อสัตว์ ยังผลให้ธุรกิจของคนขายเนื้อก็ซบเซาลง มีคนขายเนื้อแซ่จึงในเมืองฉางอาน เขาเกลียดพระเถระซานต่าวเป็นอันมากเนื่องจากทำให้ธุรกิจของเขาย่ำแย่ วันหนึ่งเขาจึงหยิบมีดเดินเข้าไปในอารามหมายจะฆ่าพระเถระซานต่าว แต่พระเถระซานต่าวปลอบเขาและอธิบายการปฏิบัติสุขาวดี คนขายเนื้อแซ่จึงรู้สึกสะเทือนใจและสวดพระพุทธะ
แต่บัดนั้นในเวลานั้นเพราะความอุตสาหะในการเผยแพร่ธรรมของท่านซานต่าวจึงมีคำสอนมากมายปฏิบัติธรรมตามแนวทางสุขาวดีมากมายบางคนสวดสุขาวดีวยหสูตรถึง ๑๐๐,๐๐๐ จบบ้างก็สวดได้ ๕๐๐,๐๐๐ จบบางคนสวดนโมอมิตาภพุทธได้วันละถึง ๑๐,๐๐๐ จบบ้างก็ ๑๐๐,๐๐๐ จบ
ท่านสอนว่าวิธีการสวดภาวนาอมิตาภพุทธมี 5 ข้อใหญ่ที่ต้องปฏิบัติคือ
1. สวดพระสูตร: สวดมนต์พระสูตรอย่างตั้งจิตเป็นหนึ่งเดียวเช่นอมิตายุรธยานสูตร
2. การทำสมาธิ: ทำกรรมฐานมุ่งเน้นที่พระอมิตาภพุทธและสุขาวดีพุทธเกษตร
3. การนมัสการ: การสักการะพระอมิตาภพุทธด้วยใจเป็นหนึ่งเดียว
4. การสวดพระนาม: สวดพระนามพระอมิตาภพุทธด้วยจิตตั้งมั่น
5. การสรรเสริญและถวายเครื่องบูชา: การสรรเสริญพระอมิตาภพุทธและถวายเครื่องบูชาแด่พระองค์ด้วยจิตเป็นหนึ่ง
ทำเช่นนี้แล้วจะไปบังเกิดในสุขาวดีพุทธเกษตรปฏิบัติธรรมที่นั่นเมื่อสิ้นใจแล้วจนกระทั่งบรรลุโพธิญาณไม่ต้องมาเกิดอีก
พระวิศวภัทร เรียบเรียง
Aputi.com ภาพ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
