เรื่อง : ฆาตกรต่อเนื่อง 63 ศพ ใน 14 ปี นักฆ่าโรคจิตที่น่ากลัวที่สุดแห่งดินแดนหมีขาว
ระยะเวลาที่ใช้ในการอ่านโดยประมาณ : 10นาที
Part 1 : เริ่มเรื่อง
สวนสาธารณะ Zaryadye ทางตอนใต้ของกรุงมอสโก มีพื้นที่ป่าที่กว้างขวางขนาด 22 ตารางกิโลเมตร เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจที่ดีมากของผู้พักอาศัยบริเวณใกล้เคียง แต่ในหลายปีที่ผ่านมา ป่าแห่งนี้กลับมีความลับบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวซ่อนอยู่
ในวันที่ 15 ตุลาคม ปี2005 เป็นวันเสาร์ที่มีอากาศสดใส ผู้คนต่างเดินทางมาเดินเล่นในสวนแห่งนี้ตามปรกติ แต่ในพุ่มไม้แห่งหนึ่งได้พบศพผู้ชายคนหนึ่ง บริเวณศรีษะมีบาดแผลฉกรรจ์ และมีเศษขวดเหล้าเสียบทะลุอยู่ มีสมองไหลออกมาบนพื้นบริเวณใกล้เคียง โดยตำรวจสันนิฐานว่าผู้ตายน่าจะมีอายุประมาณ 31 ปี
หลังจากเกิดเรื่องขึ้นได้เพียง 1 เดือน ก็พบศพใหม่ในสวนสาธารณะเดิมอีกครั้ง
โดยครั้งนี้ผู้ตายเป็นผู้ชาย อายุประมาณ 63 ปี แล้ว 2 สัปดาห์ต่อมาก็พบเพิ่มอีก 1 ศพ แล้วอีก 1 สัปดาห์ต่อมาก็พบเพิ่มอีก 1 ศพ และยังพบอีกเรื่อยๆ จนกระทั้งถึงช่วงคริสมาสหรือเพียง 2 เดือนเศษก็พบศพในสวนแห่งนี้ถึง 7 ศพแล้ว
Part 2 : เริ่มการสอบสวน
จากการตรวจสอบพบว่าเหยื่อทุกคนนอนเสียชีวิตบนพื้นสวน ทรัพย์สินและของใช้ส่วนตัวล้วนไม่ได้ถูกนำไป มีลักษณะบาดแผลที่ดูสยดสยองเหมือนกัน กล่าวคือศรีษะถูกตีจนแตก และถูกเสียบด้วยขวดเหล้าวอดก้า และฆาตกรด็ลงมือย่างรอบคอบและชาญฉลาด เขาไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้ในที่เกิดเหตุเลย มีเพียงรอยบาดแผลของเหยื่อเท่านั้น ที่ตำรวจพอใช้สันนิฐานได้ว่า อาวุธที่ใช้สังหารน่าจะเป็นค้อน
ตำรวจกว่า 200 นายได้ทำการตรวจสอบในสวนสาธารณะ Zaryadye ทุกวัน สอบปากคำทุกคนที่มีท่าทีพิรุจ และผ่านไปหลายสัปดาห์ ก็ยังไม่มีความคืบหน้าใดๆเลย และสื่อก็มีการรายงานข่าวอย่างต่อเนื่อง และมีการตั้งฉายาให้ฆาตกรว่า “คนบ้า Zaryadye ” โดยหลังจากที่ข่าวนี้ถูกแพร่ออกไป ผู้คนในมอสโกต่างตื่นตกใจ และไม่มีใครกล้าเดินทางมายังสวนสาธารณะแห่งนี้อีก
เนื่องจากแทบไม่มีหลักฐานอะไรเลย การสืบสวนจึงเป็นไปอย่างยากลำบาก จนกระทั้งในเดือนมิถุนายน ปี 2006 ก็ได้ทีการพบศพอีกครั้งในสวนสวนสาธารณะแห่งเดิม โดยครั้งนี้เป็นศพที่ 14 แล้ว แต่ครั้งนี้ผู้เสียชีวิตกลับเป็นผู้หญิง แต่ลักษณะบาดแผลยังคงเหมือนเหยื่อรายก่อนๆ และในกระเป๋าเสื้อของผู้ตาย ตรวจสอบบัตรรถไฟใต้ดิน 1 ใบ ตำรวจจึงได้ทำการตรวจสอบกล้องวงจรปิดของรถไฟใต้ดินกรุงมอสโกทันที
ภาพที่พบจากกล้องวงจรปิด
2 วันหลังจากพบศพ ลูกชายของเหยื่อได้มายืนยันศพ ผู้ตายนั้นเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยววัย 36 ปี ชื่อว่า Marina Moskalyova เธอพักอาศัยอยู่กับลูกชายของเธอ โดยลูกชายของเธอบอกว่าโทรศัพท์ของแม่เขาเสียในวันเกิดเหตุพอดี ตอนที่แม่จะออกจากบ้านได้เขียนโน็ตไว้ให้เขา โดยเขียนชื่อสถานที่ที่จะไป และชื่อรวมถึงเบอร์ติดต่อของคนที่จะเดินทางไปด้วยกัน
บนกระดาษเขียนชื่อของชายคนหนึ่ง Alexander Pichushkin ซึ่งเขาทำงานเป็นพนักงานร้านค้าแห่งหนึ่ง อายุ 32 ปี ซึ่งตรงกับเบาะแสจากกล้องวงจรปิดในสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่ตำรวจพบ โดยพวกเขาพบว่าในวันนั้น Marina ได้อยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ทั้ง 2 คนกำลังคุยกันกระหนุงกระหนิง จากการตรวจสอบพบว่าผู้ชายคนดังกล่าวคือ Alexander Pichushkin ในมือของเขาถือกระเป๋าอยู่ใบหนึ่ง ทางตำรวจจึงสงสัยว่าในกระเป๋าของเขาอาจบรรจุอาวุธที่ใช้ในการก่อคดีอยู่
Alexander ถูกควบคุมตัวในวันที่ 16 มิถุนายน ขณะที่ทำการสอบสวน เขามีท่าทีสงบ ละเพียงไม่กี่ชั่วโมง เขาก็รับสารภาพว่าเขาเป็นคนลงมือฆ่า Marina และยังพูดอีกว่าที่ผู้คนต่างเรียกคนบ้า Zaryadye นั้น ก็คือตัวเขาเองนี้แหละ และในขณะที่ตำรวจยังตกใจไม่หายกับคำสารภาพของเขา Alexander ก็ยังพูดต่อไปอีกว่า “ไม่สิ ผมไม่ได้ฆ่าแค่ 14 คน ผมฆ่าไปแล้วทั้งหมด 63 คนต่างหาก ผมคือพระเจ้า ผมทำให้คนเหล่านั้นได้รับชีวิตใหม่”
ตัวอย่างเหยื่อของ Alexander Pichushkin
Alexander Pichushkin เกิดวันที่ 9 เมษายน ปี 1974 พ่อได้ทิ้งเขากับแม่ไปตั้งแต่ก่อนเขาเกิด แม่ของเขาไม่สามารถเลี้ยงดูเขาได้ เขาจึงถูกส่งไปยังสถาสงเคราะห์ แต่หลังจากนั้นแม่ของเขาก็ไปรับเขากลับมา และส่งให้เขาไปอยู่กลับปู่ ตอนเขาอายุได้ 4 ขวบ มีอยู่ครั้งนึงในขณะที่เขากำลังวิ่งเล่นอยู่นั้น เขาได้ประสบอุบัติเหตุวิ่งชนเข้ากับชิงช้า แล้วนับแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็เหมือนมีอาการอารมณ์สวิง ศูนย์โรคระบบประสาทในท้องถื่น จึงได้เฝ้าติดตามพฤติกรรมของเขาตลอด จนกระทั้งเขามีอายุได้ 20 ปี
Alexander Pichushkin
Alexander ถือว่าเป็นคนที่มีวัยเด็กน่าสงสารคนหนึ่ง พ่อของเขาทิ้งเขาไปตั้งแต่ยังไม่เกิด ส่วนแม่ก็ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการทำงานเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว บุคคลเพียงคนเดียวที่ให้ความอบอุ่นแก่เขาก็คือปู่ โดยปู่ก็ได้ซื้อสุนัขให้เขา 1 ตัวและพาเขาไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ Zaryadye เป็นประจำ
วันเวลาแห่งคาวมสุขนั้นอยู่กับ Alexander ไม่นานนัก เมื่อคุณปู่ของเขาได้มาด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุ เขามักพาสุนัขเพื่อนของเขาไปเดินเล่นในสถานที่เดิมๆ พรางนึกถึงวันเวลาเก่าๆที่ปู่ของเขายังมีชีวิตอยู่ แต่เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้ง เพราะต่อมาสุนัขที่เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเขาก็มาตายจากไปอีก เรื่องนี้ทำให้ Alexander ได้รับผลกระทบทางจิตใจอย่างหนัก เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกโลกทั้งใบทอดทิ้ง เขาได้ทำการฝังเพื่อนของเขาไว้ที่สวนสาธารณะ Zaryadye และมีบ่อยครั้งที่เขาจะเดินทางมาเยี่ยมหลุมศพ และพูดคุยกับเพื่อนของเขาที่หน้าหลุมศพแห่งนี้ ซึ่งต่อมามันก็คือสถานีที่เขาใช้ฆ่าคนนั้นเอง
Alexander Pichushkin ในวัยเด็ก
หลังจากที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เขาก็ประกอบอาชีพเป็นช่างไม้ และต่อมาก็ได้ย้ายไปทำงานเป็นพนักงานขนสินค้าที่ร้านค้าแห่งหนึ่งใกล้กับสวนสาธารณะ Zaryadye โดยเจ้านายก็เอ็นดูเขามาก บอกว่าเขาขยัน และทำงานเก่งมาก เพื่อนบ้านของAlexander เอง ก็บอกว่าเขานั้นเป็นคนเงียบขรึมแต่มีมารยาทที่ดีมาก อีกทั้งยังดูเป็นคนที่มีจิตใจดี เพราะแค่เขาเห็นลูกแมวตาย เขาก็ร้องไห้อย่างเจ็บปวด เพื่อนบ้านของ Alexander ชื่อว่า William อายุ 57 ปี ได้เล่าถึงAlexander ว่า ในความทรงจำของเขา Alexander คือวัยรุ่นคนหนุ่งที่สุขุมและมีจิตใจดี แต่ภายหลังตัว William เองก็ตกเป็น 1 ในเหยื่อของAlexander ด้วยช่นกัน
ในปี 1992 Alexander ที่มีอายุได้ 18 ปีรู้สึกตื่นเต้นมาก เขาได้เตรียมพร้อมแล้วสำหรับการสังหารเหยื่อคนแรก โดยเหยื่อรายแรกของเขาคือเพื่อนร่วมห้องของเขาเอง มีชื่อว่า Mikhail Odichuk โดย Alexander ได้ใช้ค้อนทุบไปยังหลังศรีษะของเขา จากนั้นจึงโยนศพลงไปในบ่อน้ำ โดยภายหลังAlexander ได้กล่าวถึงการลงมือครั้งแรกของเขาว่า “มันเหมือนรักแรกพบ เป็นอะไรที่น่าจดจำมาก”
มีเหยื่อคนหนึ่งของ Alexander ที่สามารถรอดชีวิตมาจากการลงมือของเขาได้ เธอคือ Maria Viricheva โดยเธอนั้นเป็นคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์ โดนเธอเล่าว่า Alexander ต้องการที่จะขายกล้องให้กับเธอ จึงได้หลอกเธอไปยังบ่อน้ำในสวนสาธารณะ Zaryadye และในขณะที่เธอกำลังเผลอ Alexander ก็ผลักเธอตกลงไปในบ่อน้ำ แต่เธอยังโชคดีที่ถูกน้ำพัดไปยังท่อระบายน้ำ เธอจึงคลานออกมาและได้รับความช่วยเหลือได้ทัน แต่เมื่อเธอได้เข้าแจ้งความกับตำรวจ ในตอนนั้นตำรวจกลับไม่คิดว่าคนร้ายจะเป็นฆาตกรต่อเนื่อง แต่กลับเห็นเป็นเพียงคดีไร้สาระ จึงไม่ได้ติดตามทำคดีนี้
Alexander ยิ่งลงมือก็ยิ่งกล้าท้าทายกฏหมายมากขึ้นเรื่อยๆ ในฤดูร้อน ปี 2001 เขาได้ตัดสินใจที่จะเป็นฆาตกรต่อเนื่อง และเวทีในการฒ่าของเขาก็คือสวนสาธารณะ Zaryadye เขาได้ลิสรายชื่อคนหลายคนที่เป็นคนสนิทของเขาออกมา เพื่อเตรียมจะฆ่าไปทีละคน เขาบอกว่าการได้ฆ่าคนที่เขาสนิทด้วย เป็นเพิ่มความกะตือรือร้นและความอยากลงมือของเขา
Alexander ได้เริ่มคบหากับคนขี้เหล้าในท้องถิ่น โดยมากจะคบกับคนแก่ โดยเขาบอกว่าเขาเสียใจมากกับการจากไปของสุนัขเพื่อนของเขา เขามักจะพาเหยื่อของเขาไปยังข้างหลุมศพของสุนัข หลังจากนั้นก็ให้เหยื่อดื่วอดก้าจนเมา และเขาก็จะลงมือฆ่า โดยในช่วงแรกเราจะใช้วิธีโยนลงบ่อน้ำ แต่ต่อมาก็เปลี่ยนมาใช้ปืนแก็ปที่ประดิษฐ์ขึ้นเอง จนกระทั้งในปี 2005 เขาก็พัฒนาความโรคจิตขึ้นไปอีกขั้น โดยการเริ่มใช้ค้อนทุบไปที่ศรีษะของเหยื่อ โดยหลังจากที่มั่นใจว่าเหยื่อเสียชีวิตแล้ว เขาก็จะรับกลับบ้านทันทีเพื่อดูละครที่เขาชื่นชอบตอนเวลา 2 ทุ่ม ซึ่งนั่นแสดงในเห็นว่าจิตใจของเขาคงต้องผิดปรกติมากจริงๆ
Alexander ยังเป็นคนที่ชอบเล่นหมากรุกมาก ทุกครั้งที่เขาฆ่าเหยื่อสำเร็จ เขาก็จะนำเหรียญมาวางที่กระดานหมากรุก และกำกับหมายเลขไว้เพื่อทำการบรรทึก โดยในตอนที่เขาถูกจับกุมเขาใกล้ที่จะวางหมากรุกครบ 64 ช่องแล้ว
กระดานหมากรุกดังกล่าว
Part 3 : บทสรุป
Alexander ถูกจับเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน ปี 2006 เริ่มใต่สวนวันที่ 13 สิงหาคม ปี 2007 ในชั้นศาลเขามีอาการสงบนิ่ง ยิมรับผิดในทุกคดี รวมถึงเขายังบอกเล่ารายละเอียดในการลงมือได้ทุกคดี สื่อต่างๆล้วนเดินทางมาทำข่าว เป็นครั้งแรกที่ Alexander รู้สึกว่าเขาได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย ความผิดปรกติภายในจิตใจ ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น และไม่ได้รู้สึกผิดในการกระทำที่ผ่านมาเลย อีกทั้งเขายังพูดคำพูดที่ชวนสยองด้วยว่า “การฆ่าคนคือความจำเป็นของผม หากไม่ฆ่าคน ผมคงมีชีวิตอยู่ต่อไม่ได้ ผมเป็นพระเจ้าของพวกเขา ผมได้เปิดประตูบานใหม่เพื่อพวกเขา ให้พวกเขาได้มีชีวิตใหม่”
Alexander Pichushkin ขณะถูกควบคุมตัว
ในวันที่ 29 ตุลาคม เขาถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต โดยใน 15 ปีแรกจะเป็นการขังเดี่ยวเพื่อรับการรักษาอาการป่วยทางจิต โดยสาเหตุที่เขาไม่ได้รับโทษประหารชีวิตก็เป็นเพราะว่า ประเทศรัสเซียได้ยกเลิกโทษประหารไปตั้งแต่ปี 1996 แล้วคดีนี้ก็ได้สิ้นสุดลง
จากการตรวจสอบของจิตแพทย์ได้ลงความเห็นว่า เหตุการณ์ในวัยเด็กมีส่วนอย่างมากในการหล่อหลอมให้เขาหลายเป็นฆาตกร การที่ปู่ของเขาเสียชีวิตอย่างกระทันหันทำให้เขาเชื่อว่าเขาถูกทอดทิ้ง จนกระตุ้นบุคลิกต่อต้านสังคมภายในใจของเขาออกมา และต่อมาเพื่อเป็นการแก้แค้นปู่ ที่เขาเชื่อว่าได้ทอดทิ้งเขาไป เขาจึงลงมือฆ่าคนชราจำนวนมาก อีกทั้ง Alexander ยังมีความกลัวต่อเพศตรงข้าม อันที่จริงเขาอยากทำความรู้จักกับเพศตรงข้าม แต่ก็มีความกลัวพวกเธอ เขาจึงใช้การฆ่าเพื่อตอบสนองความต้องการทางเพศของเขา
ทางตำรวจยังพบอีกว่าเขามีความสนใจเกี่ยวกับความรุนแรงทางเพศเป็นพิเศษ โดยตัวของ Alexander ยังเคยพูดกับพนักงานสอบสวนอีกว่า “การฆ่าคนทำให้เขารู้สึกเติมเต็ม มันเหมือนกับการสำเร็จความใคร่อย่างต่อเนื่อง” อีกทั้งเขายังรู้สึกว่าชีวิตของเขานั้นล้มเหลว ดังนั้นสำหรับ Alexander การฆ่าคนจึงเป็นเหมือนอาชีพที่ยิ่งใหญ่ และเป็นเครื่องยืนยันว่าชีวิตของเขายังมีความหมาย
เรียบเรียงโดย
นายจอมโม้
5 กุมภาพันธ์ 2022
- 15
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
