Blockdit Logo (Mobile)
หนังสือสนทนากับพระเจ้า
•
10 ก.พ. 2022 เวลา 04:29 • หนังสือ
#2 CWG. 4️⃣ — บทนำ (ตอนที่ 2)
ผู้แปล : คุณซิม จากเพจ Books for Life
ผู้เรียบเรียง : แอดมิน (ซึ่งผมอาจแก้ไข เพิ่มคำแปล และ เรียบเรียงประโยคใหม่บ้างเล็กน้อย)
The fact that this experience of Divine connection always seemed to be initiated near the time every day that I came into this world somehow seemed meaningful to me. At the very least, I could not ignore the perfect symmetry of it.
ความจริงที่ว่าประสบการณ์การเชื่อมต่อกับพระเจ้าทุกวัน ในเวลาที่ใกล้เคียงกับเวลาเกิดนั้น มีความหมายกับผมมาก อย่างน้อยที่สุด ผมก็ไม่สามารถมองข้ามความประจวบเหมาะที่สมบูรณ์แบบนี้ได้
.
Through the years, then, whenever I found myself suddenly wide awake between 4:15 and 4:30 in the morning, eyes staring at the ceiling, a certain energy coursing through my body, I knew what was going on. I got up immediately, raced to my laptop, and opened myself to whatever wanted to come through.
1
หลายปีต่อมา เมื่อไหร่ก็ตามที่พบว่า ตัวเองตื่นขึ้นมาระหว่างเวลา ตี 4:15 ถึง ตี 4:30 ตาจ้องมองเพดาน ขณะที่พลังบางอย่างค่อยๆเข้าสู่ร่างกาย ผมจะรู้ทันทีว่า มันกำลังเกิดขึ้น ผมจะลุกทันที รีบไปที่แล็ปท๊อป เปิดใจรับสิ่งที่กำลังไหลเข้ามา★
★หลังจากนีลเขียนสนทนาฯ เล่ม 3 จบในปี 1998 นีลยังเขียนหนังสืออีกเป็นสิบๆเล่ม ก่อนที่จะมาถึงสนทนากับพระเจ้า เล่ม 4 ในปี 2016 : แอดมิน
And so it was on this day, August 2, 2016. I’ve just thrown back the covers and pulled myself out of bed. Now here I am at the keyboard. The only thing is, I didn’t think I’d be doing this again.
และวันที่ 2 สิงหาคม ปี 2016 นี่ก็เหมือนกัน ผมโยนผ้าห่มทิ้ง และลุกจากเตียง ตอนนี้ผมอยู่ที่คีย์บอร์ด สิ่งเดียวที่คิดคือ ผมไม่คาดเลยว่าจะต้องทำมันอีกครั้ง
Let me explain.
ขอให้ผมได้อธิบาย
.
All of us are having what I have come to call conversations with God all the time. This was made clear to me on page five of the over 3,000 pages of the published CWG dialogues. So my experience was not unique, not uncommon. What was perhaps a bit unusual was that I made a written record of my innermost encounters, and then sent it to a publisher—who in turn actually printed it and placed it in bookstores.
พวกเราทุกคนล้วนได้รับสิ่งที่ผมเรียกว่า #การสนทนากับพระเจ้าอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้กระจ่างแก่ผมตั้งแต่หน้าที่ 5★ จากจำนวน 3,000 กว่าหน้า ที่หนังสือสนทนากับพระเจ้าถูกตีพิมพ์ไป ดังนั้นประสบการณ์ของผมจึงไม่ใช่ความแตกต่าง หรือพิเศษกว่าใครๆ ถ้าจะมีสักเรื่องที่ไม่ปกติ คือ ผมได้บันทึกสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วส่งไปให้สำนักพิมพ์ --- ผู้ซึ่งได้พิมพ์มันออกมาจริงๆ และเอาไปวางขายในร้านหนังสือ
★อ่านทบทวนได้ตามลิงค์ครับ : แอดมิน
.
I have come to understand and to experience that I (and all of us) have a deep and personal connection with God all the time, and that we may have an actual communication with The Divine, asking for guidance, help, insight, and assistance, whenever we wish. That was, in fact, the point of the book. It was placed into the world to open other people everywhere to this experience; to invite them to a new and more personal relationship with God.
ผมได้เข้าใจ และรับรู้ว่าตัวเอง (และพวกเราทุกคน) ล้วนมีการเชื่อมต่อที่ลึกซึ้ง เป็นส่วนตัวกับพระเจ้าตลอดเวลา นั่นจึงทำให้เราสามารถสื่อสารกับท่าน เพื่อขอคำชี้แนะ การช่วยเหลือ ญาณ และความร่วมมือ ได้ทุกเมื่อหากเราปรารถนา นั่นล่ะ คือ #แก่นของหนังสือ ที่เมื่อมันได้ถูกตีพิมพ์ขึ้น ก็ช่วยให้ผู้คนทุกหนแห่งสามารถมีประสบการณ์เดียวกันนี้ได้ เพื่อเชื้อเชิญให้เกิดความสัมพันธ์ที่ใหม่ และลึกซึ้งมากขึ้นกับพระเจ้า
1
.
The feeling that I must have such a dialogue, however—that “the time has come” for such an interaction, signaled by a deep inner feeling welling within me that cannot be ignored—is something else altogether. I experience this as a feeling that comes over me, and I haven’t had this feeling for nearly ten years. So I’ve held the idea that I had encountered it for the last time.
ความรู้สึกที่ว่า ต้องมีการพูดคุยเช่นนั้นอีกครั้ง★ มันเป็นความรู้สึกที่ต่างออกไปโดยสิ้นเชิง ---ความรู้สึกที่ว่า “มันถึงเวลาแล้ว” สำหรับการพูดคุย โดยสัญญาณที่ถูกส่งออกมาจากความรู้สึกส่วนลึกภายในที่ผมไม่อาจเพิกเฉยได้--- ผมรู้สึกท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกที่ว่า แล้วผมก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นมานานเกือบจะ 10 ปีแล้ว ดังนั้น จึงคิดว่าการพูดคุยคงจะเสร็จสิ้นไปแล้ว
1
★ความรู้สึกแบบตอนที่เขียนสนทนาฯ ทั้ง 3 เล่มก่อนหน้า : แอดมิน
1
.
Oh, I knew I’d be writing again. I’ll always be writing something. A column for Huffington Post. A blog for CWG Connect. A Facebook entry. An answer to someone posting a question at Ask Neale. Even a full-length book exploring in depth the messages I’ve received. Something.
โอ้ ผมยังรู้สึกว่าตัวเองต้องเขียนอะไรสักอย่างอีกครั้ง ซึ่งจริงๆผมก็เขียนตลอดอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็น ‘คอลัมม์ในฮัฟฟิงตันโพสต์’ ‘บล็อกการสนทนากับพระเจ้าในเฟสบุ๊ก’ คำตอบที่ใครก็ตามถามคำถามไว้ที่ ‘ถามนีล’ กระทั่งหนังสือที่ขยายเรื่องราวของสารที่ผมได้รับในเชิงลึก
But another on-paper conversation with God? Another back-and-forth dialogue with Deity? I thought those days were over. I thought that process was complete.
แต่ การเขียนบทสนทนากับพระเจ้าบนกระดาษอีกครั้งน่ะเหรอ❓ การพูดคุยที่ต่อเนื่องยาวนานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งน่ะนะ❓ ผมคิดว่าวันเวลาเหล่านั้นได้จบสิ้น คิดว่ากระบวนการนั้นสมบูรณ์แบบไปแล้ว
I was wrong.
ผมคิดผิด
(จบ — บทนำ)

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา