ทุกครั้งที่มีงานบุญที่วัดคงปฏิเสธไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งที่เป็นสีสัน และเสน่ห์ดึงดูดใจให้ผู้คนหลั่งไหลไปร่วมงานกันอย่างคับคั่ง คือการมีโอกาสได้กินอาหารแสนอร่อยนานาชนิดที่มีผู้ใจบุญนำมาแจกฟรีที่ " โ ร ง ท า น " เพราะนอกจากจะได้กินได้ไม่อั้นแล้ว ถ้าเกิดติดใจ บรรดาเทวดานางฟ้าบนดินเหล่านี้ก็ยังยินดีให้เราเอาใส่ถุงกลับไปกินที่บ้านอีกด้วย
เคยไปร่วมงานบุญมาแล้วหลายแห่ง และแน่นอนว่าทุกครั้งก็ไม่เคยพลาดที่จะแวะเวียนไปหาของอร่อย ๆ กินในโรงทาน เพราะนอกจากจะมีอาหารให้เลือกจนตาลายแล้ว สิ่งที่ประทับใจอย่างมากก็คือ บรรยากาศภายในโรงทานซึ่งไม่เหมือนที่ไหนในโลก ที่นี่มีแต่คนใจดีที่พร้อมจะหยิบยื่น และแบ่งปันสิ่งที่ตัวเองมีให้คนแปลกหน้าด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส และแววตาซึ่งเปล่งประกายแห่งความสุขอย่างเห็นได้ชัด
ที่สำคัญคืออาหารที่นำมาแจกเป็นจำนวนมากมายก่ายกองนั้น ดูก็รู้ว่าผู้ให้ตั้งอกตั้งใจทำจริง ๆ เพราะวัตถุดิบที่ใช้ล้วนเป็นของดีมีคุณภาพ แล้วคนให้ก็ให้อย่าง " เ ต็ ม ใ จ " และ " เ ต็ ม ที่ " ไม่มีเสียดาย
ในงานบุญที่เพิ่งไปมาแห่งหนึ่งมีเจ้าของร้านกระเพาะปลา (คาดว่าคงจะเป็นร้านดังแน่ ๆ) นำกระเพาะปลาแสนอร่อยมาแจกหม้อใหญ่เบ้อเร่อหลายหม้อเลยทีเดียว เธอบอกว่าเป็นกระเพาะปลาของแท้ ปกติเธอขายชามละ 50 บาท แต่วันนี้เธอจะแจกให้ฟรี ๆ ขอให้กินเยอะ ๆ และกินแล้วก็ขอให้รวย ๆ ๆ อีกด้วย . . . ว้าว! แบบนี้จะรอช้าอยู่ทำไมล่ะคะ ของโปรดซะด้วย ว่าแล้วเลยฉลองศรัทธาด้วยการกินถึง 2 ถ้วยเต็ม ๆ ในใจก็นึกอนุโมทนาบุญ และขอให้เธอรวยเงินรวยน้ำใจอย่างนี้ตลอดไป
อีกครั้งหนึ่งที่ยังประทับใจไม่รู้ลืมคือตอนที่ไปร่วมงานอาจาริยบูชา ครบรอบ 20 ปีแห่งการละสังขารของหลวงพ่อชา สุภัทโท ที่อุบลราชธานี ในงานนี้ก็เช่นกัน มีแต่คนใจดีที่พร้อมจะให้ ไม่ว่ารวยหรือจน เห็นได้ชัดว่าทุกคนมาด้วยหัวใจที่อยากจะแบ่งปันจริง ๆ
ภาพที่ประทับใจที่สุดคือภาพพ่อค้าแม่ค้าซึ่งเป็นคนหาเช้ากินค่ำ เข็นรถเข็นเล็ก ๆ เก่า ๆ มาแจกลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกปิ้ง ฯลฯ ให้ชาวบ้านที่มาทำบุญกินกันอย่างอิ่มหนำสำราญ คนเหล่านี้ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลย แต่ยังอุตส่าห์สละรายได้ที่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเอง และคนในครอบครัวมาแบ่งปันให้กับคนที่ด้อยกว่า (หรือบางทีอาจจะรวยกว่าตั้งเยอะด้วยซ้ำ!)
จนถึงวันนี้ ภาพของพ่อค้าแม่ค้าคนยากที่กระวีกระวาดปิ้งอาหารแจกชาวบ้าน ซึ่งยืนรอต่อคิวกันยาวเหยียดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสท่ามกลางแสงแดดอันร้อนระอุก็ยังคงประทับอยู่ในใจเสมอ
น่าเสียดายที่บรรยากาศซึ่งต่างคนต่างมีน้ำใจให้กัน ไม่ถือเขาถือเรา ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายเป็นใครมาจากไหน บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเมตตาต่อกันเช่นนี้ ดูจะมีให้เห็นแต่ในงานบุญเท่านั้น หลังเลิกงาน ทันทีที่ก้าวเท้าออกนอกวัด เราก็จะพบสังคมอีกแบบหนึ่ง. . .
สังคมที่คนจำนวนมากยังคงเห็นแก่ตัว อยากได้ อยากมี อยากรับมากกว่าอยากให้ โดยเฉพาะถ้าเป็นการให้เปล่าด้วยแล้วแทบไม่ต้องหวังเลยทีเดียว
จะดีแค่ไหน ถ้าความรู้สึกดี ๆ แบบนี้จะคงอยู่ในหัวใจคนไทยทุกคนในทุก ๆ วัน
แต่ . . .
คิด ๆ ดูแล้ว การให้ทานที่สำคัญที่สุดในเวลานี้ น่าเป็น " อ ภั ย ท า น " มากกว่า เพราะทานที่เป็นอาหารก็แค่ทำให้เราอยู่รอดเป็นมื้อเป็นคราวเท่านั้น แต่ " อ ภั ย ท า น " นี่สิที่จะทำให้เรา และประเทศของเราอยู่รอด และอยู่อย่างสงบสุขไปอีกนานเท่านาน. . .
#โรงทาน [ช่วยชาติ]
• • • • •
อุษาวดี สินธุเสน
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "คิดเป็นโลกเปลี่ยน"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
