เมื่อใบแห่งความสุขที่เรียกว่า "ใบอนุญาตให้จัดการศึกษาขั้นพื้นฐานโดยครอบครัว" จากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาส่งมาถึงมือ บทเพลงแห่งการเรียนรู้ของบ้านเราก็เริ่มบรรเลงทันที
สามคนแม่ลูกช่วยกันจัดห้องเรียน ที่กะว่านี่ต้องเป็นห้องเรียนที่ดีที่สุด มีสื่อการเรียนรู้ และอุปกรณ์ต่าง ๆ ครบครัน พี่สาวทำตารางแปดสาระวิชาตามโรงเรียนเป๊ะแปะไว้ แล้วเราก็เริ่มเรียนตามตารางที่ว่า
ต่อมาไม่นานซึ่งก็แค่สามวันเอ๊ง ขบวนของเราชักเริ่มรวน แม่เหนื่อย และเบื่อมาก ลูกสาวดูสบาย ๆ วิชาอะไรสำหรับเธอก็ง่ายไปหมด แต่คุณลูกชายวัยหกขวบครึ่ง ที่ประเดี๋ยวก็ลุกแม่เรียกกลับมานั่ง นั่งแป๊บเดียว ลุกอีกละ เดินไปหยิบจับดู โน่น นั่น นี่ ไม่เป็นอันเรียน ทำไมไม่รู้จักรวบรวมสมาธิมานั่งฟังวิชาการงานที่แม่สอน หา!
รำลึกถึงเหตุการณ์นั้น ก็ทำให้แม่จุ๋มเข้าใจความรู้สึกของครูในโรงเรียน แบบเลินนิ่งบายดูอิ้งขึ้นมาเลยทีเดียว
แม่เครียด แล้วก็แผ่รัศมีความเครียดไปสู่ลูก ในที่สุดก็ลามไปถึงพ่อที่หลายครั้งไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยเล้ย
ครูแม่ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่า "ทำไมจึงเป็นอย่างนี้ " เด็ก ป.1 กับ เด็ก ป.4 ทำไมไม่ให้ความร่วมมือ กลุ้มใจนึกภาพการเรียนรู้อย่างมีความสุขไม่ออก
ตั้งสติ ทบทวนเหตุการณ์ ปล่อยวันเวลาว่าง ๆ สักสองสามวัน เมื่อความเบลอเริ่มจางหาย ความใสในหัวเริ่มกลับมา พลันก็มีแสงสว่างแว๊บ
ไม่น้อยกว่า 1000 ชั่วโมง วิทย์ คณิต อังกฤษ สังคม ภาษาไทย การงานอาชีพ สอบ คะแนน "ยูเรก้า" แม่อยากจะตะโกนออกมาดัง ๆ
เจอแล้ว เจ้ากรอบหนา ๆ นี่เองที่ขังเราไว้ ก็เราหนีสภาพแบบนั้นมาไม่ใช่หรือ แล้วจะยกโรงเรียนมาไว้ที่บ้านอีกทำไม ผิดสูตรชัด ๆ
ตั้งหลักใหม่ แม่ชวนลูกเชิดหน้ามองฟ้าใส โดยมีพ่อยืนมองตาปริบ ๆ สูดลมหายใจเข้ายาว ๆ แล้วค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกนะลูก มาเริ่มต้นกันใหม่ขจัดความกลัวภายในใจออกไป ความกลัวนั้นก็มีไม่กี่อย่าง
ต้องเลิกกลัวความไม่รู้เลิกกลัวการไม่เก่งเสียก่อน ให้เวลาตนเองเพื่อหาวิธีการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับตัวเรากันก่อนดีกว่า
นั่นคือวันที่ห้องเรียนเราเปลี่ยนไป จะไม่มีใบตารางเรียนบนฝาผนังแบบนั้นอีก ห้องเรียนของเราต้องกว้างได้มากกว่านั้น
นักเรียนคนพี่ในแบบของเด็กเรียนดีวิชาการจากโรงเรียน วิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์คือพื้นฐาน งั้นบางจังหวะเวลาโรงเรียนกวดวิชาน่าจะมีประโยชน์กับเรา
นักเรียนคนน้อง ที่ออกตัวแรงว่ารักแม่มาก คราวนี้จะได้อยู่กับแม่สมใจ พิจารณาดูสาระวิชาทั้งแปดของเด็กชั้น ป.1 ยังไม่มีอะไรน่าหนักใจ ทุกวิชาไม่เกินกำลังแม่จะบูรณาการได้ แต่ลูกต้องฝึกอ่าน และเรียนคณิตศาสตร์ นี่คือข้อตกลงแลกกับการได้เดินและวิ่งมากตามที่ลูกต้องการ
พอความกลัวหายไป ความลื่นไหลก็เข้ามาแทน
ลูกชายเต็มใจที่จะอ่านหนังสือ และเรียนคณิตศาสตร์วันละสิบห้านาทีโดยไม่อิดออด กล้ามเนื้อมัดใหญ่ในวัยหกขวบก็แสดงศักยภาพได้เต็มที่
ได้เฝ้าดูเสือมอธเกาะยอดหญ้าโดนลมไหว ๆ ยังไงจึงไม่หล่น
ชมลายสวย ๆ บนปีกผีเสื้อที่เพยิบไหวเป็นนานสองนาน
มดก้าวขาทั้งหกขาได้ยังไงโดยไม่ขัดกัน
หาดอกเข็มที่มีกลีบมากที่สุดแทนการเขียนที่แสนจะเมื่อยมือจนสมใจ
ลูกสาวก็ได้เข้าร่วมกิจกรรมการเรียนรู้ต่าง ๆ กับเพื่อนครอบครัว Homeschool หรืออีกชื่อหนึ่งคือ "ชาวบ้านเรียน" ที่แต่ละครอบครัวหมุนเวียนเปลี่ยนกันจัดกระบวนการเรียนรู้
คือการเปลี่ยนแปลงการเรียนรู้ครั้งใหญ่ของบ้านเราเมื่อปี พ.ศ. 2555
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
