[Yu Utan ] ยุ่งทั้งชีวิต มีจริงๆ คนยุ่งเครียดอยู่ที่ไหนๆกับใคร ทำอะไรก็เครียด คนไม่พอไม่มีความสุขอยู่ที่ไหนๆก็ไม่พอไม่มีความสุข

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

Yu Utan

•

12 มิ.ย. 2022 เวลา 16:13 • ไลฟ์สไตล์

ยุ่งทั้งชีวิต มีจริงๆ

คนยุ่งเครียดอยู่ที่ไหนๆกับใคร ทำอะไรก็เครียด

คนไม่พอไม่มีความสุขอยู่ที่ไหนๆก็ไม่พอไม่มีความสุข

เช่นเดียวกับคนมีความสุขอยู่ที่ไหนๆก็มีความสุข มากเช่นกันแม้ว่า ไม่มีอะไรเลย

เคยสังเกตเห็นมั้ยคะ

วันนี้ขอเล่าอะไรดีๆให้ฟังเป็นข้อคิด

เนื่องจากวันนี้คือวันเปิดฤดูร้อน และวันเปิดปฏิมากรรมใหม่ที่มิวเซียม ที่ร้านจึงมีการแจก ใส้กรอก ที่ทำจาก กวางมูสจากสวนป่าของเจ้าของมิวเซียมเอง ฟรี

คนจึงเยอะแยะมากมาย สนุกสนานบรรยากาศเยี่ยม

ใส้กรอกกวางจากป่าเขานอร์เวย์

เข้าเรื่องดีกว่า เราเห็นคนรวยมากคนหนึ่ง เขาทำงานหนักมากกว่าจะสร้างฟาร์ม สร้างชื่อเสียงสร้างโรงแรมและร้านอาหาร โรงงานชีส จนประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง มาก คนหนึ่ง เขาใช้เวลาทั้งชีวิต ไปกับเรื่องนี้ทุกลมหายใจทีเดียว

ไม่ต้องถามถึงเงิน ให้ถามถึงงาน คือคนๆนี้ชอบทำงานมาก เพราะเขาเป็นคนจริงจังและมีฝีมือ ขายอะไรก็ขายดี เปิดโรงแรมขายดีมาก ทำชีส ทำใส้กรอก ขายดีติดตลาดนอร์เวย์ ยุ่งมากงานล้นมือ มีชื่อเสียง ออกทีสือออกหนังสือพิมพ์ก็บ่อยมาก

ภายนอกเขาคือคนสำเร็จมากคนหนึ่ง

แต่ภายใน พนักงานเครียดทุกคน เขาจับผิดกับสิ่งเล็กๆน้อยๆ เขาเข้าไปยุ่งทุกเรื่อง ยิ่งยุ่งพนักงานยิ่งเครียด ยิ่งทำงานผิดพลาด

ส่งผลให้พนักงานไม่ได้แคร์งานมากไปกว่า แค่ทำเพื่อให้ได้เงิน อยาก โกง อยากทิ้งขว้างพนักงานไม่สนใจ ว่ากำไรหรือต้นทุนจะเป็นอย่างไร เพราะว่าทำอะไรเจ้านายก็มองไม่เห็น หรือถูกจำกัดความสามารถนั่นเอง

คนที่ทนได้ก็เพื่อเงินเดือนเท่านั้นไม่ใช่ใจรัก แล้วหน่วยงานที่ไหนจะเติบโตแท้จริง

เขารู้ดี พอโควิดมา งานไม่มีพนักงานเกาะแน่น ถึงเวลาเปลี่ยน เขาตัดสินใจขายโรงแรม เพราะว่าพิษโควิด

แต่จริงๆแล้วเพราะความเคร่งเครียดที่รุมเร้าภายในมากกว่าที่เขายอมรับว่า เอาไม่อยู่แล้ว

ไม่มีโรงแรมหนึ่งปีดูท่าว่าทุกอย่างจะดีเยี่ยม

ร้านกาแฟในมิวเซียมขายดีมากฟาร์มก็เจริญรุ่งเรือง โรงงานชีสก็ไปได้ดีก่อนหน้านี้เขาคิดว่าแค่งานที่ไม่ต้องยุ่งปล่อยให้คนอื่นทำก็พอ คือเขาไม่เคยมาสนใจ ร้านร้านกาแฟแต่กลับไปได้ดี ขายดีมากแม้ยุคโควิด

แต่…เมื่อเขาว่างเค้ากลับไม่อยู่เฉยหรือไม่พอนั่นเองมีไอเดียตลอดเข้ามาจะจัดการ ให้ดีขึ้น ยอดขายตกพนักงานเครียด ทำงานไม่สะดวก ….ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ทุกคนรักงานมาก

หลังจากนั้น เขาเปิดร้านอาหารเพิ่มอีกที่ฟาร์ม แค่เอาไว้ใก้คนมาชิมชีสชิมใส้กรอกและดื่มไวน์ เท่านั้น

เปิดได้แม้ยังไม่พร้อมแต่เขาก็สามารถขายล่วงหน้าให้กับกรุ๊ปที่อยากจะมาชิมอาหารจากฟาร์มของเค้า

จากกรุ๊ปเล็กๆกลายเป็นกรุ๊ปใหญ่ใหญ่เยอะแยะมากมายล้นมือ ยอดจองเต็ม ทั้งทีวี หนังสือพิมพ์อยากมาสัมภาษณ์มากมาย

ที่นั่งไม่พอให้ลูกค้า คนทำงานมีไม่พอรองรับ

สถานที่ไม่พร้อม จากที่ว่าจะทำเล็กๆกลายเป็นใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

พนักงานไม่มีที่จะทำงานให้มีประสิทธิภาพ (ยังสร้างไม่เสร็จ) ความเครียดก็หวลกลับมาหาเขาและลูกน้องทุกคนเหมือนเดิมกับตอนที่เขามีโรงแรม ยิ่งกว่านั้นเขามองไม่เห็นว่า คือปัญหา……

เขาไม่กล้าปล่อยมือ ให้คนอื่นทำให้

เขาไม่กล้าไว้ใจใครดำเนินการแทน

เขา ไม่กล้าพักหรือปฏิเสธว่าไม่พร้อมกับลูกค้า

เขาไม่แม้จะ ยอมรับว่า ตัวเอง สมควร ได้พักและมีความสุขกับสิ่งที่หามาได้แบะมีเวลาทำในสิ่งที่อยากทำ

มีนักร้องประสานเสียงมาร้องเพลงให้ฟังด้วย

แต่เปล่าเลย เขากลับรักที่จะยุ่งทุกเรื่อง ทุกงาน และทุกกระบวนการทำงาน คือเขาสนุกมีความสุขที่ได้ยุ่ง

เคยชินกับความเครียดๆและยุ่งเหยิงนั่นเอง

สุดท้าย เหมือนเขาเอง ขัดขาตัวเองให้ล้มลง

สุขภาพแย่

คนทำงานด้วยเครียด

วันหนึ่งๆเขาไม่กล้าหยุดคิดถึงงานเลย

จริงๆแล้วไม่ว่าเขาจะย้ายไปไหน เขาก็เอาความยุ่งวุ่นวายและความเครียดติดตามเขาไปทุกที่เลยล่ะ