23 พ.ย. 2022 เวลา 08:14 • ความคิดเห็น
ผมมองว่า
“อำนาจ” เป็น “สิ่งเสพติด” ที่มนุษย์ทุกวัย “เสพ” แล้ว “ติด” กันมานาน
2
ตอนเป็นเด็กๆ เราอาจ “ร้องงอแง” เพื่อให้ผู้ปกครองซื้อ “ขนม” หรือ “ของเล่น” ให้ โดยอาศัย “อำนาจ” ที่ผู้ปกครอง “รัก” เราเป็น “เงื่อนไข” อันจะได้มาซึ่ง “สิ่งที่เราต้องการ”
พอโตขึ้น เราก็สามารถสังเกตเห็น การแสวงหา “อำนาจ” ได้ทั่วไป
จาก “ขนม” และ “ของเล่น” ก็ “เปลี่ยนรูป” ไปเป็น “วัตถุ” และ “สถานะทางสังคม” อื่นๆที่เป็น “เครื่องบ่งชี้ถึงอำนาจวาสนา” ต่างๆ
ผมจึงมองว่า
ผู้ที่เดินทางชีวิตโดยสามารถ “ละวางอำนาจ” ได้ เฉกเช่น
“เจ้าชายสิทธัตถะ”
ผู้ทรงมีพระราชอำนาจในทุกๆด้าน และทรงมีความ “กล้าหาญ” ที่สามารถ “เดินจาก” (walk away) จาก “ทุกสิ่งทุกอย่าง” ที่มนุษย์ทั่วไปพยายาม “วิ่งเข้าหา” ตลอดชีวีต
นี่แหละครับ “ความเป็นผู้ใหญ่” ที่แท้จริง ที่มีแต่ “ผู้มีปัญญาสูง” เท่านั้น ที่สามารถ “อ่านเกมส์” ชีวิตนี้ออกได้!
ทุกๆครั้งที่เข็มวินาทีนาฬิกากระดิก เราทุกคนกำลังเดินทางเข้าสู่ “ความตาย” ไปพร้อมๆกัน
หากแต่เราจะเลือกที่จะตายไป โดยมี “วุฒิภาวะ” ที่มีความเป็น “เด็ก” หรือ “ผู้ใหญ่” ก็เท่านั้น!
และ post นี้ของผม คือ
“ความเป็นผู้ใหญ่” ที่น่านับถือ ตามความคิดเห็นของผมครับ
ส่วนผู้คนที่มีอายุและไม่ได้เป็น “เด็กเล็กๆ” แล้ว แต่ยังทำตัวเป็นคน “ขลาดขาดความกล้ามาตั้งแต่เด็กๆ” เลยต้อง “แสวงหาอำนาจ” มาพอกตัว ทำตัว “งอแงขี้แย” (tantrums) ไปวันๆ
1
ก็เปรียบเหมือน “ลูกเต่า” ที่ถึงแม้จะมีอายุยืนยาว แต่ก็เป็นเพียง “ลูกเต่า” ไปจนวันสุดท้ายของชีวิตที่สิ้นสุดใน “กระดอง” แต่ถึงแม้ “กระดอง” หรือ “อำนาจ” ที่ตัวเองมีก็ไม่สามารถหยุดยั้ง “ความตาย” ได้!
โฆษณา