เคยสงสัยกันไหมครับว่า ทำไมเวลาคนชวนไปเที่ยวไหน แม้เราจะดีใจมากที่พวกเขานึกถึงเรา แต่หลายครั้งเรากลับไม่อยากไปเอาเสียเลย ในขณะเดียวกันหากเขาไม่ชวนตั้งแต่แรก เราก็พาลเก็บมาน้อยใจอีก
ด้วยความที่ผมเป็นคน Introvert มาก ผมจึงเป็นหนึ่งในคนที่ตอบปฏิเสธมากกว่าตอบรับคำเชิญไปไหน ทั้งที่ผมก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าคำเชิญไหนที่เต็มใจจะไป และคำเชิญไหนที่อยากปฏิเสธ
แต่เมื่อผมอ่านบทนึงในหนังสือ Actually, I’m an introvert ของนัมอินซุก ผมก็ต้องพยักหน้าหงึก ๆ อย่างเห็นด้วยในหลายครั้งเลยครับ นัมอินซุกบอกว่าแม้เธอจะชอบการได้เจอคนดี ๆ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากพบปะกันแบบตัวต่อตัวมากกว่า เพราะบทสนทนามันลึกซึ้งกว่า แล้วก็มีอะไรให้น่าจดจำมากกว่า เหมือนเราเข้าไปในโลกของเขา และเขาก็จะเข้ามาในโลกของเราด้วย
ผมว่าคน Introvert จำนวนมากก็เห็นด้วยกับประเด็นดังกล่าว เราต้องการให้บทสนทนามันลื่นไหล แต่ในขณะเดียวกันก็นุ่มลึกด้วย ไม่อึกทึกครึกโครม แต่แน่นอนว่าหลาย ๆ ครั้งเราก็ไม่อาจสนทนากับฝ่ายตรงข้ามเพียงลำพังได้ นัมอินซุกบอกว่าถ้างั้นก็ขออย่างมากไม่เกิน 4 คน เพราะถ้ามากกว่านี้ก็จะเริ่มมีคนที่ไม่สามารถจดจ่อกับหัวข้อสนทนาร่วมกันได้ หรือไม่ก็แบ่งเป็นกลุ่มย่อย ๆ คุยกัน
เรื่องน่าแปลกที่ผมเห็นด้วยคือ เวลาเกิดการแบ่งกลุ่มคุยกัน คน Introvert มักจะกลายเป็นตัวแถมที่ไม่รู้จะเข้าไปแทรกกลุ่มไหนดี แล้วแถม Introvert เองก็มักจะเป็นคนสังเกตอารมณ์คนอื่นมาก แล้วก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่าเวลาเราพูด คนอื่นจะฟังเราหรือเปล่า หรือจริง ๆ เขาอาจจะอยากไปคุยกับคนอื่น ด้วยเหตุนี้ก็เลยทำให้ Introvert เหนื่อยมากเวลาต้องเข้าสังคมแบบกลุ่มหลายคน
แต่นัมอินซุกก็บอกว่า สุดท้ายแล้วชีวิตเราก็มีการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมอยู่ตลอดเวลา เช่น ย้ายโรงเรียน ย้ายงาน ย้ายบ้าน ก็ต้องเปลี่ยนสังคมใหม่ ดังนั้นการปิดกั้นตัวเองเอาไว้ในวงสังคมแคบ ๆ ไม่กี่คนโดยไม่เปิดรับใครใหม่อีกเลย ก็อาจเป็นการขังตัวเองไว้ให้โดดเดี่ยวเกินไปก็ได้นะครับ ฉะนั้นบางครั้งเราก็อาจต้องตอบรับคำเชิญด้วยความยินดีบ้าง ถึงแม้จะเป็นการเข้าไปในโลกที่ไม่มีวันคุ้นเคยก็ตาม
นอกจากผมจะพอตอบตัวเองได้แล้วว่า ที่ผ่านมาผมมีแนวโน้มจะตอบรับคำเชิญหากมีสมาชิกไม่เกิน 4 คน มากกว่าวงใหญ่ ๆ เป็น 10 คน ผมก็ยังได้ข้อคิดจากหนังสือเล่มนี้อีกด้วยครับว่า
“อยู่ในวงสังคมเล็ก ๆ ที่ชอบ มันสุขใจกว่าอยู่ท่ามกลางคนมากมายที่ไร้ความหมาย”
อย่างที่นัมอินซุกบอกครับว่า เราต้องมีสังคมใหม่ ๆ อยู่เสมอ และพยายามเปิดรับคนใหม่เข้ามาในชีวิตบ้าง แต่ในทุกวงสังคมขนาดใหญ่ เราควรต้องหาวงสังคมขนาดเล็กลงมาเพื่อเป็นพื้นที่สนิทสนมใกล้ชิดด้วย
เช่น สมมุติคุณย้ายที่ทำงานใหม่ บริษัทใหม่มีพนักงาน 100 คน คุณอาจทำความรู้จักทั่วไปกับทุก ๆ คน แต่คุณไม่จำเป็นต้องสนิทกับทั้ง 100 คนก็ได้ครับ เพียงแค่หาคนที่ไว้ใจได้สัก 4-5 คน หรือกี่คนก็ได้ตามที่คุณสะดวก แล้วผูกสัมพันธ์แน่นแฟ้นเข้าไว้ เพราะวงสังคมแคบ ๆ นี้จะเป็นพลังหล่อเลี้ยงจิตใจคุณได้ทั้งยามสุขยามเศร้าเลยล่ะครับ
#igotthisfromthatbook #ฉันได้สิ่งนี้จากหนังสือเล่มนั้น #ActuallyImanIntrovert #ที่จริงแล้วฉันเป็นคนเก็บตัวนะ #BiBli
อยู่ในวงสังคมเล็ก ๆ ที่ชอบ มันจะสุขใจกว่าอยู่ท่ามกลางคนมากมายที่ไร้ความหมาย ข้อคิดจากหนังสือ Actually, I'm an introvert
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
