14 ธ.ค. 2022 เวลา 00:38 • ความคิดเห็น
บทส่งท้ายปีเก่า 2565 ....... 3
สุดท้าย.....​
ชีวิตที่ผ่านรอดมาจนถึงสิ้นปี 2565
46 ปี 6 เดือน
สอนอะไรได้เยอะมากว่า
เราโชคดีที่ใช้ชีวิตมาแบบไม่ให้ตัวเองต้องเสียใจอะไรเลยแม้ในวันที่ความตายเข้ามาทักทาย....
เราสามารถตายได้แบบไม่มีห่วงทางโลกอะไร
ในฐานะลูก ในฐานะพี่สาว ในฐานะญาติของใครต่อใคร ในฐานะศิษย์ ในฐานะเพื่อน ในฐานะรุ่นพี่ รุ่นน้อง เพื่อนร่วมงาน ในฐานะหมอที่ดูแลคนไข้ หรือแม้แต่เมื่อรักใคร เราปฏิบัติต่อทุกคนแบบพร้อมตายจากได้อย่างสบายใจ
เราไม่ติดค้างต่อบทบาท ภาระหน้าที่ หรือความรู้สึกใคร
และในวันที่เราไม่อยู่จะไม่มีใครเดือดร้อนเพราะสิ่งที่เราทำไว้บนโลก
เราไม่ทิ้งภาระอะไรให้ใคร
สิ่งเดียวที่เราทำแม่ทุกข์จริงจังหลายครั้ง
คือ... เราป่วย.... แต่ก็คิดว่าแม่เข้าใจนะ ป่วย ไม่ได้หนีตามผู้ชายสักหน่อย 😅
อยู่ไม่สร้างปัญหา ตายก็ไม่ให้ใครเดือดร้อน
การเจริญสติสัมปชัญญะมีคุณมากแก่ชีวิต
นี่คือสิ่งเดียวที่ล้ำค่าที่สุดของชีวิตนี้ที่เราได้เจอ ตั้งแต่เกิดจนตาย
ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตที่ได้เรียนรู้ ....
ยิ่งกว่าการได้รู้เรื่องอะไรในโลก ยิ่งกว่าเป็นหมอ ยิ่งกว่าการมีทรัพย์สินมีค่าใดๆ....
ที่บอกแบบนี้ได้เพราะชีวิตเราโดนคลื่นลมกระแทกมาหลายครั้ง เริ่มตั้งแต่ อายุ 25 ปี ชีวิตกำลังสดใสไปได้ดียังไม่รู้จักความรู้สึกตัวอะไรเลย...... ยามทุกข์จึงมีแต่ทุกข์แสนสาหัส....
จนได้พบเจอกัลยาณมิตรชี้แนะหนทาง ชีวิตแม้ต้องเจอคลื่นลม แต่มันก็ไม่ซัดส่าย จมในห้วงทุกข์แบบดำดิ่งเหมือนเดิม...เมื่อยี่สิบปีก่อน เราเคยจมดิ่งมาแล้ว.... ป่วยครั้งแรก ชีวิตเกือบตาย
เราพิสูจน์ด้วยชีวิตตัวเอง....
ป่วยห้ามไม่ได้ แต่ใจทุกข์ให้น้อยทำได้....
การได้อยู่ในสังคม เห็นทั้งคนใกล้ชิด หรือคนในสังคมออนไลน์​ทำให้รู้แน่ว่า....
ทุกคนมีความไม่สบายใจแบกไว้ เราเองก็เป็นแบบนั้น .....และหลายครั้งเราเห็นพวกเขาวนในความคิด ติดในความคิด ออกมาไม่ได้...
และน้อยคนที่จะรู้ว่า สติที่ฝึกดีแล้ว พาเราออกมาจากสิ่งเหล่านั้นได้ เมื่อลงมือฝึก ลงมือทำต่อเนื่อง เราจะไม่ได้เชื่อใครเพราะใครบอก...
เราพยายามบอกเรื่องนี้กับทุกคนที่เรารัก
ถ้ามีโอกาส....
เพื่อให้พวกเขาปลอดภัย และมีความสุขจาก
จิตใจที่ปล่อยวางเป็นแม้เพียงเล็กน้อย แม้เพียงเป็นครั้งคราว แม้เพียงชั่วขณะหนึ่งของใจ
มันก็ช่วยผ่อนภาระของใจให้หนักเป็นเบาได้....
บทส่งท้ายปีเก่า..... 2565

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา