สะพานชู้ (1) : แค่ไหนคือสุดทาง
Blockdit Originals ซีรีส์บทความพิเศษ
(บทความนี้มีสปอยเลอร์หนังเรื่อง The Bridges of Madison County)
สองพี่น้อง ไมเคิลกับแคโรไลน์ เดินทางกลับบ้านเกิดไปงานศพแม่ หลังงานศพทั้งสองไปหาทนายความผู้มีหน้าที่เผยพินัยกรรมของแม่
คำสั่งเสียก่อนตายของแม่ ฟรานเชสกา จอห์นสัน ขอให้ไม่ฝังศพ แต่ให้ฌาปนกิจ แล้วโปรยเถ้าที่สะพานโรสแมน
เป็นคำขอที่ลูกทั้งสองคาดไม่ถึง เพราะเป็นธรรมเนียมของคนแถวนั้นที่ฝัง ไม่ฌาปนกิจ อีกประการที่ฝังศพก็เตรียมไว้ล่วงหน้านานมาแล้ว
เพื่อให้ลูกทั้งสองเข้าใจเหตุผลจริงว่า ทำไมเธอต้องการให้ลูกทำตามที่เธอขอก่อนตาย เธอจึงเขียนจดหมายเล่ารายละเอียด ให้ลูกอ่านหลังเธอตาย
นี่คือหนังเรื่อง The Bridges of Madison County (1995) สร้างจากนวนิยายของ Robert James Waller กำกับโดย คลินต์ อิสต์วูด แสดงโดย คลินต์ อิสต์วูด และ เมอริล สตรีพ
จดหมายของฟรานเชสกาเล่าว่าเธอเป็นชาวอิตาเลียน แต่งงานกับทหารอเมริกันคนหนึ่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เธอเป็นหนึ่งในหญิงสาวอิตาเลียนหลายพันคนที่ข้ามน้ำข้ามทะเลไปใช้ชีวิตในโลกใหม่ที่สหรัฐอเมริกา
'อเมริกัน ดรีม' ของเธอไม่ใช่อย่างที่ฝันเท่าใดนัก เธอกับสามีใช้ชีวิตเป็นชาวไร่ที่รัฐไอโอวา ทำงานเป็นแม่บ้าน ดูแลครอบครัว
วันหนึ่งสามีเธอพาลูกทั้งสองที่ยังเป็นเด็กไปร่วมงานที่เมืองอื่น ฟรานเชสกาอยู่บ้านคนเดียวนานสี่วัน
ชายคนหนึ่งแวะบ้านของเธอเพื่อถามทาง เขาชื่อ รอเบิร์ต คินเคด เป็นช่างภาพนิตยสาร National Geographic เขามาเยือนไอโอวาเพื่อถ่ายรูปสะพานต่างๆ ในเขตเมดิสัน เขาหลงทางและถามทางไปสะพานจากเธอ
เธอพาเขาไปดูสะพาน และหลังจากคุยกันถูกคอ และถูกชะตากัน เธอชวนเขากินข้าวเย็น
เธอชอบผู้ชายวัยกลางคนผู้นี้ เขามีเสน่ห์บางอย่างที่สั่นไหวใจเธอ
ความรู้สึกแปลกหน้าจางหายไป ความรักความพิศวาสเข้ามาแทนที่ เป็นความสัมพันธ์ยาวสี่วัน
ฟรานเชสกาตกอยู่ในห้วงรักอย่างคาดไม่ถึง เธอไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อไปหลังจากเขาต้องจากไป เขาเสนอความคิดว่า เธอไปกับเขา ใจหนึ่งเธอก็อยากหนีไปจากสภาพเดิม อีกใจหนึ่งก็กลัวความไม่แน่นอนของความเปลี่ยนแปลง
เขาบอกว่า สิ่งต่างๆ เปลี่ยนแปลงเสมอ มันเป็นอย่างหนึ่งของธรรมชาติ คนส่วนมากกลัวความเปลี่ยนแปลง
ฟรานเชสกาบอกเขาว่า "เราเป็นทางเลือกที่เราเลือก"
เขาบอกเธอว่า "คุณคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราเกิดขึ้นกับทุกๆ คนงั้นหรือ? สิ่งที่เรารู้สึกกันและกัน? เราแทบจะแยกกันเป็นสองตัวตนไม่ได้แล้ว คนบางคนค้นหาตลอดทั้งชีวิตเพื่อสิ่งนี้ และไม่เคยพบ คนอื่นๆไม่คิดว่ามันมีจริงด้วยซ้ำ"
เขาบอกเธอว่า เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต
เธอตกลงหนีไปกับเขา แต่กลับเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย เธอได้สติและมองความสัมพันธ์นี้อีกครั้งด้วยตรรกะและเหตุผล เธอเห็นว่าควรเลือกรักษาครอบครัวมากกว่า เพราะความรักนี้อาจไม่คุ้ม ราคาของมันแพงเกินไป
ฟรานเชสการู้ว่าเธอรักเขา แต่สงสัยว่าชีวิตคู่กับเขาจะมีอนาคตได้อย่างไร เพราะเธอจะต้องโทษตัวเองไปตลอดชีวิต เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เรียกว่าความรักของเธอกับรอเบิร์ตจะยั่งยืนแค่ไหน หลังจากความพิศวาสจางหาย ยังมีความรักหลงเหลืออยู่หรือไม่
ฟรานเชสกาบอกเขาว่า "เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งเลือกที่จะแต่งงาน มีลูก ในทางหนึ่งชีวิตเธอเริ่มต้น ในอีกทางหนึ่งมันหยุดลง คุณสร้างชีวิตที่บรรจุรายละเอียดต่างๆ คุณกลายเป็นแม่ ภรรยา และคุณหยุดและยืนหยัดให้มั่นคง เพื่อที่ลูกๆ ของคุณสามารถเคลื่อนได้
และเมื่อพวกเขาจากไป พวกเขาก็พาชีวิตที่บรรจุรายละเอียดต่างๆ ของคุณไปด้วย และคุณถูกคาดหวังว่าจะเคลื่อนต่อไป แต่คุณก็จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไรกระตุ้นให้คุณสนใจ เพราะไม่มีใครถามคุณมานานแล้ว แม้แต่ตัวคุณเอง คุณไม่เคยคิดว่าความรักแบบนี้สามารถเกิดขึ้นกับคุณ"
เขาตอบว่า "แต่ตอนนี้คุณมีสิ่งนั้นแล้ว"
ฟรานเชสกาตอบว่า "ฉันต้องการเก็บมันไว้ตลอดกาล ฉันต้องการรักคุณแบบที่ฉันรู้ไปตลอดชีวิตของฉัน คุณไม่เข้าใจหรือว่า เราจะสูญเสียมันไปถ้าเราหนีไปด้วยกัน ฉันไม่สามารถทำให้ชีวิตทั้งชีวิตหายไปเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทั้งหมดที่ฉันทำได้คือพยายามยึดไว้ทั้งสองอย่าง โปรดช่วยฉัน ช่วยฉันไม่ให้เสียความรักคุณไป"
การจากกันช่วยให้ความรักยังดำรงอยู่
เมื่อครบกำหนดสี่วัน เธอตัดสินใจไม่ไปกับเขา ทั้งสองแยกทางกันราวกับว่าเหตุการณ์นี้ไม่เคยเกิดขึ้น แต่ทั้งสองหัวใจสลาย
มันเป็นการอกหักของคนที่ผ่านวัยหนุ่มสาวมานานแล้ว
ฉากท้ายเรื่องที่รอเบิร์ตยืนตากฝนมองดูฟรานเชสกาในรถยนต์กับสามี ทำให้เธอใจสลาย
สำหรับฟรานเชสกา ความรักสี่วันนั้นเป็นแผลเป็นในหัวใจ มันไม่มีวันหาย เธอรู้ว่าเธอรักเขาจริงๆ แต่เธอก็เลือกใช้ชีวิตที่เหลือ 'อยู่ไปอย่างนั้นเอง' และ 'อยู่เพื่อลูก' ชีวิตสมรสที่ชืดชา และชีวิตซ้ำซากในไร่ เธอเพียงเก็บเหตุการณ์นั้นไว้ในความทรงจำ ลึกในใจ
สามีของเธอก็สัมผัสว่าเธอมีความในใจบางอย่าง เขาพูดก่อนตายไม่นานว่า "ผมรู้ว่าคุณมีความฝันของคุณ ผมเสียใจที่ผมไม่สามารถให้คุณได้"
หลังจากสามีตาย ฟรานเชสกาพยายามติดต่อกับรอเบิร์ต แต่พบว่าเขาลาออกจากงานไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปถึงไหน ไม่นานต่อมาก็มีคนส่งของจากรอเบิร์ต เขาตายแล้ว และส่งมอบสิ่งของหลายชิ้นให้เธอ
หนึ่งในนั้นหนังสือรูปถ่ายชื่อ Four Days (สี่วัน) อุทิศให้ F (ฟรานเชสกา)
เขาสั่งเสียให้โปรยเถ้าของเขาที่สะพานโรสแมน เธอก็มีความปรารถนาเช่นเดียวกัน ตัวอยู่ด้วยกันไม่ได้ ก็ขอให้เถ้าอยู่ด้วยกัน ณ จุดเริ่มต้นของความรัก
หลังจากความพิศวาสจางหาย ความรักของทั้งสองยังดำรงอยู่มั่นคง
ไม่มีใครในครอบครัวล่วงรู้ความลับนี้ของเธอ เธอสามารถปล่อยให้มันตายไปกับเธอก็ได้
ฟรานเชสกาเขียนถึงลูกว่า เธออุทิศชีวิตทั้งชีวิตเพื่อครอบครัว แต่เธออยากมอบส่วนที่เหลือของเธอให้รอเบิร์ต
แต่จะให้ลูกทำตามคำขอ ก็ไม่มีทางเลือกต้องอธิบายให้ลูกฟังเหตุผลที่แท้จริง
มองในมุมหนึ่ง นี่เป็นหนังโรแมนติก เรื่องเกี่ยวกับความรักของคนที่มีอายุแล้ว หรืออาจบอกว่า การที่ตัวละครเป็นผู้ใหญ่แล้ว รู้ว่าอะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ
มันอาจชี้ว่าความพิศวาสและความรักไม่เข้าใครออกใคร
มองอีกมุมหนึ่ง นี่เป็นหนังปรัชญาที่ทำให้เราต้องขบคิดต่อ มันตั้งคำถามหลายข้อในเรื่องประเด็นศีลธรรม ความถูกต้อง ความรัก อิสรภาพ
หากความรักสวนทางกับข้อห้ามทางสังคม (ในเรื่องการนอกใจ) มันยังสามารถเรียกว่าเป็นความรักหรือไม่? ชู้เป็นเรื่องทางกายภาพอย่างเดียวหรือ? ชู้เป็นความรักแท้ได้หรือไม่?
หากใครคนหนึ่งพบรักแท้หลังจากผูกพันกับคนหนึ่งแล้ว เราจะเรียกมันว่ารักแท้ได้หรือไม่? หรือว่ามันเป็นแค่ความเห็นแก่ตัว? เส้นแบ่งของความรักกับความรับผิดชอบอยู่ตรงไหน? เราต้องรับผิดชอบชีวิตครอบครัวเราขนาดไหน?
เหล่านี้เป็นคำถามที่สามารถถกกันได้อีกหลายร้อยปี
สังคมมีภาพตายตัวว่าการนอกใจเป็นเรื่องผิด คนนอกใจเป็นคนไม่ดี จนบางสังคมมีบทลงโทษ เรามักตัดสินคนด้วยสองคำคือ ดีกับไม่ดี ขาวกับดำ ทำให้อาจเห็นภาพไม่ครบ
ดังนั้นหากจะถกเรื่องนี้อย่างไร้อคติหรือเงาของศีลธรรม ก็ต้องก้าวพ้นประเด็นถูกและผิดไปก่อน มองโลกและชีวิตด้วยมุมกว้าง เข้าใจกระบวนการทำงานของสังคมมนุษย์ ไปจนถึงคำถามว่าความรักเกิดขึ้นมาได้อย่างไร และมันมีวันหมดอายุหรือไม่
ตัวละครในเรื่องนี้ถูกออกแบบมาสะท้อนคนสองแบบ หนึ่งคือคนที่เดินตามกฎระเบียบ ค่านิยมของสังคม หนึ่งคือคนที่เป็นเสรีนิยม ไม่สนใจกรอบกติกาใดๆ
ตัวละคร 'ฟรานเชสกา' เป็นแบบแรก มีความเป็นอนุรักษ์นิยม อาจหลงใหลตามความรู้สึกในใจบ้าง แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ใช้เหตุผลเป็นตัวกำหนดการแก้ปัญหา
ส่วนตัวละคร 'รอเบิร์ต' เป็นคนรักอิสระ ใช้ชีวิตแบบเสรี ไม่ดำเนินชีวิตตามแผนการตายตัว ครั้งหนึ่งเมื่อนั่งรถไฟผ่านเมืองน้อยเมืองหนึ่งในอิตาลี รอเบิร์ตเห็นบรรยากาศเมืองน่าอยู่ ก็ลงจากรถไฟ ใช้ชีวิตระยะหนึ่งในเมืองนั้น
เขาบอกเธอว่า 'เราปล่อยให้วันพาเราไปยังสถานที่ที่เราปรารถนา'
เขาเป็นคนแบบนั้น ข้ามพ้นขอบเขตของกติกาและค่านิยม ดังนั้นเขาไม่ใช่คนที่รู้สึกผิดที่คบกับภรรยาของคนอื่น หากเขารู้ว่าฝ่ายหญิงก็รู้สึกเหมือนกับเขา
รอเบิร์ตเป็นคนพูดตรง เมื่อรู้ว่ามีเวลาสั้นเพียงสี่วัน ฟรานเชสกาพยายามใช้เวลาสั้นๆ นั้นให้คุ้มที่สุด เพราะรู้ว่า 'ไฮไลต์' ของชีวิตเธอมีแค่สี่วันนั้น ทำให้เขารู้สึกอึดอัด บอกตรงๆ ว่า "ผมไม่รู้ว่าผมทำได้ไหม?"
เธอถามว่าอะไร
"พยายามคุยทุกเรื่องให้หมดก่อนวันศุกร์"
เขาเชื่ออย่างจริงใจว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นในสี่วันนั้นเป็นความรักแท้ รอเบิร์ตพบว่าการพบเธอเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตของเขา เขารู้สึกเติมเต็มตัวตนของเขา ความรักนี้ข้ามพ้นความรู้สึกร้อนแบบหนุ่มสาว มันเย็นกว่า มั่นคงกว่า
แต่เขาก็รู้ว่าสำหรับคนหัวเก่า การตัดสินใจทิ้งครอบครัวเป็นเรื่องยากมหายาก
เมื่อเธอตัดสินใจเลือกใช้ชีวิตตามทางเดิม ทิ้ง 'เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต' ไป เขาก็เข้าใจ และยอมรับการตัดสินใจของเธอ
เขามองว่า ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจทางใด ก็เป็นการตัดสินใจที่ถูก แต่ทั้งสองทางเลือกก็มีราคาของมัน นั่นคือทนรับชีวิตเดิมๆ ที่เหลือไปจนตาย
ในโลกแห่งความจริง คนไม่น้อยก็เลือกทาง "เพื่อครอบครัว"
(อ่านตอนต่อสัปดาห์หน้า วิเคราะห์เรื่องการนอกใจของมนุษย์)
- 97
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
