#164 CWG. 4️⃣ — บทส่งท้าย (ตอนที่ 5)
▪️ผู้แปล : แอดมิน
{🔸นี่เป็นงานแปลที่ผมตั้งใจแปลมาก ๆ หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ทีนี้ด้วยครับ🔸}
The experience of my open-heart surgery made me think long and hard. And not for a moment or two, but from the day after the operation to this writing. What do I want to do with whatever time my present body has left?
ประสบการณ์การผ่าตัดเปิดหัวใจทำให้ผมคิดหนักและนาน และไม่ใช่การคิดแบบประเดี๋ยวประด๋าวเท่านั้น แต่ผมคิดมาตลอดนับจากวันหลังการผ่าตัดมาจนถึงขณะที่กำลังเขียนอยู่นี้ ว่าผมต้องการทำอะไรกันแน่กับเวลาที่เหลืออยู่ของร่างกายในปัจจุบันของผม❓
For that matter, what do we all want to do? That is, why did we come here? What, at the end of our current physicalization, will really matter?
สำหรับเรื่องนั้น เราทุกคนต้องการมาทำอะไรที่นี่กันแน่❓ อะไรคือสิ่งที่สำคัญจริงๆของการมาเป็นรูปธรรมชีวิตทางกายภาพในปัจจุบัน (การมาเกิดเป็นมนุษย์) ของเรา❓
Have we come here to get the guy, get the girl, get the car, get the job, get the spouse, get the kids, get the house, get the better job, get the better car, get the better house, get the grandkids, get the name on the business or on the office door, get the retirement watch, get the cruise tickets, get the illness, and get the hell out? Is this really our life’s formula?
เรามาที่นี่เพื่อได้ผู้ชาย ได้ผู้หญิง ได้รถ ได้งาน ได้คู่ครอง ได้ลูก ได้บ้าน ได้งานที่ดีกว่า ได้รถที่ดีกว่า ได้บ้านที่ดีกว่า ได้หลาน ได้รับชื่อเสียงทางธุรกิจหรือในบริษัท ได้รับป้ายประกาศเกียรติคุณจากการเกษียณอายุ ได้รับตั๋วล่องเรือ ได้รับความเจ็บป่วย, และจากนั้นก็ตายจากไป (ออกไปจากนรกบนดินนี่) งั้นหรือ❓ นี่คือสูตรสำเร็จของชีวิตเราจริงๆหรือ❓
Is there nothing more to be done? Was there ever anything more to be done?
ไม่มีอะไรต้องทำอีกแล้วหรือ❓ มีอะไรที่ต้องทำนอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้อีกไหม❓
Then I pondered this business of awakening. Is there actually any such thing? Are we making the whole idea up just to give us something to do other than the mundane; other than simply surviving?
แล้วผมก็คิดใคร่ครวญอย่างหนักถึงเรื่องการตื่นขึ้นนี้ การตื่นขึ้นนี่มันมีอยู่จริง ๆ หรือไม่❓ เราสร้างเรื่องการตื่นขึ้นทั้งหมดนี้ขึ้นมาเพื่อให้เรามีอะไรทำที่นอกเหนือไปจากเรื่องทางโลกและการเอาชีวิตให้รอดงั้นหรือ❓
Then I said to myself: Wait a minute. You were just given a book by God. What is its most important message? Maybe you might pay attention to that.
จากนั้นผมก็พูดกับตัวเองว่า : เดี๋ยวนะ นายเพิ่งได้รับหนังสือจากพระเจ้ามานะเฟร้ย อะไรคือสารที่สำคัญที่สุดจากพระองค์กันนะ❓ บางทีนายอาจต้องให้ความสนใจกับสิ่งนั้นสักหน่อย
So I re-read this book, from first page to last. And I decided that this was its single most important message: “You are already awake. You simply do not know it.”
ผมจึงอ่านหนังสือเล่มนี้ซ้ำตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย และผมก็ตัดสินใจได้ว่านี่คือสารที่สำคัญที่สุดเพียงหนึ่งเดียวของการสนทนากับพระเจ้าในครั้งนี้ :
✴️“#เธอตื่นอยู่แล้ว #เธอแค่ไม่รู้ตัวเท่านั้นเอง”✴️
I see this as my opportunity now. My moment not to seek to be awakened, but to commit to behaving in a way that reflects that I already am—with every thought, with every word, with every gesture, action, choice, or decision, from this moment forward.
ผมเข้าใจแล้วว่าโอกาสทองของผมได้มาถึงแล้ว โอกาสทองที่ผมจะไม่แสวงหาการตื่นขึ้น แต่มุ่งมั่นที่จะปฏิบัติตนในแบบที่สะท้อนให้เห็นว่าตัวเองนั้นตื่นอยู่แล้วแทน —กับทุกความคิด ทุกคำพูด ทุกท่าทางที่แสดงออก ทุกการกระทำ ทุกการเลือก หรือการตัดสินใจ นับจากนี้เป็นต้นไป.
I have self-selected. And I find myself wishing to invite you to do the same.
ซึ่งทั้งหมดนั้นผมเป็นคนตัดสินใจเลือกด้วยตัวเอง และผมพบว่าตัวผมเองก็ปรารถนาที่จะเชิญชวนให้คุณทำแบบนั้นเช่นเดียวกัน
Now is the perfect time for our advancement, as individuals and as a species. And this doesn’t have to be a drudgery or a burden. It can be a joy. Expressing the highest and grandest part of us every day will feel wonderful. All we have to do is get our fear and negativity out of the way.
ขณะนี้เป็นช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบที่สุดแล้วสำหรับการเติบโตของเรา ทั้งในฐานะปัจเจกและในฐานะเผ่าพันธุ์ และสิ่งนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายหรือเป็นภาระเสมอไป มันสามารถเป็นความสุขและความเบิกบานได้เช่นกัน การแสดงออกถึงส่วนที่สูงส่งที่สุดและยิ่งใหญ่ที่สุดของตัวเราในทุกๆวันจะทำให้เรารู้สึกยอดเยี่ยม ทั้งหมดที่เราต้องทำก็คือ ขจัดความกลัวและการมองโลกในแง่ร้ายออกไปให้พ้นทาง
Let’s try it. Just for a week. No, just for a day. Let’s watch what we think. Watch what we say. Count the times that our thought and words (about anything) are negative. Count the times that they add positive energy and good vibes to the moment, or deplete the moment of these.
มาลองดูกัน เพียงแค่หนึ่งสัปดาห์ ไม่สิ แค่วันเดียวก็พอ ลองเฝ้าดูเฝ้าสังเกตความคิดของตนเอง เฝ้าดูในสิ่งที่เราพูด จับให้ได้ (มีสติรู้สึกตัว) ในทุกขณะที่ความคิดและคำพูดของเรา (เกี่ยวกับทุกสิ่ง) เป็นลบ จับให้ได้ในทุกขณะที่พลังบวกและความรู้สึกดีๆถูกเพิ่มเข้าไปในความคิดและคำพูดของเรา รวมถึงในทุกขณะที่พวกมันลดลงด้วย
Then let’s accept the invitation of Divinity and say this to ourselves in front of every encounter, every interaction, every anticipated experience with another: I have come that you may have life, and that you may have it more abundantly.
จากนั้นก็ยอมรับคำเชื้อเชิญของพระผู้เป็นเจ้าและพูดสิ่งนี้กับตนเองในทุกการเผชิญหน้า ในทุกการมีปฏิสัมพันธ์ ในทุกประสบการณ์ที่คาดหวังว่าจะได้รับจากผู้อื่น : ฉันมาเพื่อให้คุณได้ใช้ชีวิต (ตามแผนการณ์ชีวิตที่วางไว้) และเพื่อให้ชีวิตของคุณบริบูรณ์ขึ้น (เพราะถ้าไม่มีฉันแผนนี้ที่จะทำให้คุณสมบูรณ์แบบขึ้นก็ไม่อาจดำเนินการได้)
Let’s allow this to form the context of all of our intellectual, emotional, and physical expressions from morning ‘til night.
ปล่อยให้การกระทำนี้สร้างบริบทของการแสดงออกทั้งทางสติปัญญา อารมณ์ และร่างกายของเราตั้งแต่เช้าจรดค่ำ
(มีต่อ)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
