"ทางเลือกของความสุขกับความถูกต้อง"
สองวันก่อน...
ผมขับรถพาครอบครัวไปรับประทานอาหารที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
เลี้ยวรถตามลูกศรเข้าไปตามทางในที่จอดรถ
โชคดี มีรถกำลังออกจากซองพอดี จึงกดไฟกระพริบรอ
.
ทันใดนั้นเอง...
ผมเงยหน้าขึ้นมาเห็นรถอีกคันหนึ่งขับย้อนศรมากดไฟกระพริบรออยู่เช่นกัน
เราคุยกันในรถว่าที่จอดนี้ควรเป็นของเรา เพราะเรามาตามทางที่ถูก
รถอีกคันพยายามเขยิบเข้ามาใกล้เป็นสัญญาณว่า
"นี่ที่จอดของฉัน"
.
จังหวะที่รถคันเดิมออกจากซอง ผมขับรถเคลื่อนไปข้างหน้า
เตรียมถอยเข้าจอด รถที่ย้อนศรกดกระจกลง สีหน้าโกรธเกรี้ยว
ภรรยาบอกกับผมว่า
"เรามาถูกทาง"
.
ผมถอยเข้าไปจอดได้ครึ่งคันแล้ว แต่ตัดสินใจขับออกมา
ยกที่จอดนั้นให้กับรถคันนั้น วนหาที่จอดกันอีกไม่กี่นาทีก็ได้ที่จอด
แล้วลงไปกินข้าวกันอย่างมีความสุข
.
เหตุการณ์ที่เล่ามานี้ ผมมิได้ต้องการจะบอกว่า
ใครควรตัดสินใจอย่างไร ทั้งมิได้ต้องการชวนคิดว่าใครถูกใครผิด
.
ผมเพียงอยากเล่าให้ฟังว่า การไม่จอดรถ ณ ตำแหน่งนั้น
ทำให้วันนั้นของผมเคลื่อนต่อไปอย่างราบรื่น
กว่าการยืนยันในความถูกต้องของตัวเอง
(ที่ขับมาตามเส้นทางที่มีลูกศรชี้บอก)
และเป็นความถูกต้องที่ผมหรือใครๆ
เคยถือมันไว้อย่างหนักหน่วง ไม่ยอมคลายลง
.
ชีวิตมีเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ และผมอาจจะแก่แล้วก็ได้
เลยไม่เห็นว่าเราจะต้องทำทุกเรื่องในชีวิตให้เป็นเรื่องใหญ่
.
ไม่เฉพาะเรื่องที่จอดรถ ในชีวิตเรามีเรื่องมากมาย
ที่พอไปถึงจุดหนึ่งแล้ว เราจดจ้องมองหน้ากันสองฝ่าย
ฝ่ายหนึ่งถือความถูกต้องอย่างหนึ่ง อีกฝ่ายก็ถือความถูกต้องของตัวเอง
บางทีก็ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย แต่ด้วยทิฐิและอัตตาของความรู้สึกว่า
"ฉันถูก-แกผิด" ทำให้เรื่องนั้นดูใหญ่โตจนยอมกันไม่ได้
.
หากถอยเข้าไปจอด ผมอาจรู้สึกดีที่ได้ยืนยันความถูกต้องของตัวเอง
อาจสะใจที่เป็นฝ่ายชนะ แต่ถ้าเจ้าของรถคันนั้น
หันหน้ามาทำหน้าโกรธหรือก่นด่าใส่
ต่อให้ไม่โต้ตอบ ผมก็คงอารมณ์เสียไปทั้งวัน
หรือถ้าโทสะเข้ามาบดบังใจผม อาจมีเหตุการณ์อื่นเข้ามาแทรก
ทำให้อาหารมื้อนั้น สิ้นสุดลง และเปลี่ยนทุกอย่างไป
.
ระหว่างกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยและเบิกบาน
ผมคิดในใจว่า เจ้าของรถคันนั้นเหมือนเทวดามาลองใจวิชา
"ถอยเพื่อไม่ทุกข์" ให้กับผม และรู้สึกว่าเคล็ดวิชานี้
สามารถนำไปใช้ได้กับอีกหลายเรื่อง หลายสถานการณ์ในชีวิต
.
บางสถานการณ์ เราอาจจะเป็นฝ่ายถูก
แต่เราไม่ต้องชนะก็ได้ หากทำเช่นนั้นแล้วสบายใจกว่า
โดยเฉพาะในเรื่องที่ไม่รู้จะเอาชนะคะคานกันหนักหน่วงไปทำไม
.
หากต้องเลือกระหว่าง "ความถูกต้อง" กับ "ความสบายใจ"
คนแก่อย่างผมเลือกอย่างหลัง เผลอๆ วิธีนี้
จะช่วยฝึกความมีเมตตาและความใจกว้างของเราไปในตัวด้วย
.
กินข้าวแบบบูดบึ้ง แม้เป็นฝ่ายถูก
ก็สู้กินข้าวอย่างเบิกบานโดยยอมให้เขาได้เป็นฝ่ายชนะ ไม่ได้หรอก
.
บางที เพื่อที่จะมีความสุข ไม่ได้หมายความว่าเราต้องชนะเสมอไป
และบ่อยครั้งมิใช่หรือ ที่ชัยชนะนั้นเองที่นำความทุกข์มาให้
.
อยู่ที่เราจะเลือก ระหว่าง ความถูกต้อง หรือความสุข
…………..
ปล. ฝึกให้ตัวเองเสียสละ และยอมเสียเปรียบ หมายความว่า
การที่คนๆ หนึ่งยอมเสียเปรียบผู้อื่นบ้าง เป็นเรื่องจำเป็น
ใครก็ตามที่บ้าความถูกต้อง บ้าเหตุบ้าผล ไม่ยอมเสียเปรียบอะไรเลย
ไม่ช้า คนๆ นั้นก็จะเป็นบ้าสติแตก
กลายเป็นคนที่ถูกทุกอย่างแต่ไม่มีความสุข
เพราะต้องสู้รบกับคนรอบข้างเต็มไปหมด
เพื่อความถูกต้องที่ตนเองยึดมั่นถือมั่น
.
**
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
