แรงจูงใจของเรา ที่เรามีความทะเยอทะยาน ใคร่อยากเรียนรู้จัก รู้จักเรื่องราวของคำว่าอริยสัจสี่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค เพียงแค่สี่คำ ทำไมพระในสมัยต้นพุทธกาล ท่านฟังแล้ว นำไปปฏิบัติจนสำเร็จเป็นอรหันต์ ฟังคำว่า สิ่งต่างๆไหลมาแต่เหตุ .ก็ละทิ้งบ้านช่องออกบวช ท่านมีอะไรภายในจิตใจ ที่สามารถกระทำเช่นนั้นได้ มีปัญญาในธรรม ที่จะเข้าในธรรม ที่นำพาจิตให้พ้นทุกข์ได้
กลับมาที่ยุคสมัยนี้ เราก็ผ่านเรียน ฟังเค้าบรรยาย เรื่องอริยะสัจสี่ ก็ฟังไป ..แต่เราก็ไม่ได้เข้าใจ เมื่อเราพบพระองค์หนึ่ง ท่านบอกว่า ให้มาเรียน เรียนแล้วจะสนุก สนุกที่เราได้เรียนรู้จัก ทุกข์ที่เราไม่รู้จัก จิตต้องเวียนว่ายตายเกิด ไปตามกรรม พอพูดคำว่ากรรม เราก็ไม่รู้จักอีกว่ามันเป็นอย่างไร ไม่รู้จักว่าจิตของตัวเองเป็นอย่างไร มีลักษณะอย่างไร ทำไมต้องเกิดมามีกาย เมื่อไม่มีกาย จิตจะอยู่อย่างไร หรือ ว่ามีสิ่งที่ดูดจิตเราให้ไปอยู่ตรงนั้นตรงนี้ จำแนกแจกจิตแต่ละดวงไป ตลอดจนถึงเรื่องภพภูมิ ต่างๆ
เมื่อมาอาศัยกายนี้ ทีมีลักษณะไม่เที่ยง มีความเจ็บปวด เจ็บป่วย ก็เนื่องมาจากกรรม เราก็นำกายที่ป่วย แต่พอปฏิบัติธรรมได้ เราก็นำมาปฏิบัติ ..เดินจงกรม ชดใช้กรรม เมื่อจิตเรามั่นคง ..นิ่งเฉยได้ ธาตุทั้งสี่ ก็คลี่คลายกรรม แสดงเป็นภาพให้ดู ..ในสิ่งที่เราสะสมสร้างกรรมไว้ ธาตุทั้งสี่..ก็แสดงกรรมนั่นออกมา ทักท้วงที่เรือนกาย .เกิดขึ้น เมื่อกายเจ็บป่วย พอฝืนมากระทำ สิ่งที่เราได้ก็จะค่อยๆ รู้จักคำว่า ขันติ ไปจนถึง จิตที่ท่านมีขันติเป็นบารมีที่เราจะค่อยๆเรียนรู้จัก ในความแตกต่างของจิตที่สะสมบุญกุศลบารมี
แม้เรื่องการสร้างบุญ กุศล เราก็อยากจะรู้จักว่า บุญนั้นเป็นลักษณะอย่างไร ทำอย่างไรจึงอุทิศไปถึง จิตที่เป็นนามธรรม ตกทุกข์ได้ยาก ทำไมจิตที่เป็นนามธรรม ถึงอยากได้บุญกุศล แต่เวลาเป็นคนไม่ทำ ทำไมจิตออกจากร่าง จึงเรียกร้องหาบุญ จิตที่ไม่มีกาย พูดไม่ได้ แล้วเราจะรู้จักว่า เค้าทุกข์ร้อนอย่างไร นั่นก็เป็นเรื่องของจิตอีกมันเหมือน ที่จะไปสัมผัสให้รู้จักคำว่าทุกข์ ทุกข์ของจิต..
นั่นก็เป็นเรื่องราวประมาณนี้ ที่เราอยากจะรู้จักตัวเอง ในคำว่าอริยสัจสี่ ในธรรมขององค์พระสัมมาพุทธเจ้า ที่ต้องสะสมบุญบารมีมาเป็นอเนกชาติ เราก็สงสารจิตตัวเอง เกรงกลัวว่าจะไปตกสถานที่ทุกข์ เนื่องด้วยกรรมที่เราเกิดมามีสังขาร มีกายพ่อแม่ให้อาศัยชั่วขณะหนึ่ง แล้วจิตก็ต้องเดินทางต่อไปอีก .กายนี่ก็ต้องทิ้งไป เราก็อยากจะมีกาย.ที่ดี .มีกายพ่อแม่เป็นมนุษย์ ที่สามารถนำมาสร้างให้เกิดบุญกุศลบารมีได้ กายสัตว์อื่นมันกระทำไม่ได้เลย แรงจูงใจของเรา ก็เรื่องอริยสัจสี่ มีแค่นี่แหละ
ต้นเหตุที่ต้องมาเกิดแก่เจ็บตาย ก็เรื่องราวที่เราใช้อารมณ์ ที่กายเกิดขึ้นภายในกาย ท่านบอกว่า ชำระสะสางกาย ชำระสะสางต้นเหตุนี้ได้ หยุดยั่งต้นเหตุนี้ได้ ก็ไม่ต้องมาเกิดแก่เจ็บตาย ไม่รู้ว่าชาติไหน..จะทำได้ ..ก็ได้แต่สะสมลดละ อารมณ์ สร้างบุญกุศลของเราไป เพราะเป็นเรื่องราวของจิตใครจิตมัน ต้องทำเอง ..ให้จิตเกิดเป็นบุญบุญ มีปัญญาธรรม มีขันติเป็นบารมี ..หนีกรรม ให้จิตพ้นทุกข์..ไม่รู้ว่าชาติไหน แต่ก็ขอให้มีนิสัยสะสมบุญกุศลบารมีตามรอยองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าติดตามไปกับจิตทุกชาติไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
