อำนาจนั้นต้องเป็นอำนาจสิทธิ์ขาดเสมอไป จึงจะเรียก ว่า “อำนาจ” โดยเฉพาะ “อำนาจอธิปไตย”
(Sovereign Power) เพราะเป็น “อำนาจสูงสุด” เป็น อำนาจทางการเมืองของ “ลัทธิประชาธิปไตย” (Democracy) ในประวัติศาสตร์สมัยใหม่ (Modern History) ในประวัติศาสตร์สมัยกลาง (Middle History) “อำนาจสูงสุด” นี้เรียกว่า “กฤษฎาธิปไตย” (Suzerainty) เป็นอำนาจทางการเมืองของ “ลัทธิแผ่กฤษฏานุภาพ”
(Expansionism) และ “ลัทธิ อ้างความเป็นเจ้า” (Hegemonism)