"กุศลอาจเป็นปัจจัยแก่อกุศล"
นึกถึงสมัยที่มีผู้นิมนต์หลวงพ่อเกษม เขมโก ออกจากกุฏิ ให้สาธุชนได้กราบไหว้ใกล้ชิด เพราะปกติท่านจะอยู่แต่ในกุฏิแคบ ๆ แทบไม่ออกมาปฏิสันถารข้างนอกเลย
ในส่วนของญาติโยม ต่างปลื้มปีติที่มีโอกาสได้ชื่นชมบารมีอย่างใกล้ชิด แต่จะมีสักกี่คนที่คำนึงถึงความลำบากธาตุขันธ์ของท่านบ้าง เพราะท่านมีโรคประจำตัวคือปวดกระดูกสันหลังรุนแรง
แม้หลวงปู่จะรับอาราธนาจากในหลวงรัชกาลที่ ๙ เข้ารับการผ่าตัดกระดูกสันหลัง แต่เมื่อเวลาผ่านไป อาการก็เป็นอีก เพราะเหตุที่ท่านไม่ยอมเอนตัวนอนอย่างทั่วไป (ท่านอธิษฐานไม่ล้มตัวนอน)
สังเกตได้จากเวลาใครไปอุ้มหรือขยับตัวท่านขึ้นมานั่งรถเข็น ท่านจะขมวดคิ้วเพราะทุกขเวทนาทางกายที่เกิดขึ้น
จึงเป็นอุทาหรณ์ว่า ญาติโยมจะเอาตัวเองคือการได้ชื่นชมบารมีครูบาอาจารย์ เป็นหลัก หรือจะเอาครูบาอาจารย์คือการถนอมธาตุขันธ์ของท่าน เป็นหลัก จึงจะเป็นกุศลล้วนๆ ไม่เข้าข่ายที่พระพุทธองค์ทรงเตือนในเรื่องกุศลอาจเป็นปัจจัยแก่อกุศล ดังเรื่องที่ยกมานี้
"พอ"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
