_ต้องสู้แม้จะไม่ชนะ_EP8
เป็นอีกช่วงอาทิตย์ที่โหดน่าดู เมื่อวันที่ 23 ตุลาคมที่ผ่านมา ป้าไข่ได้จากไปอย่างสงบด้วยโรคมะเร็ง ร้านอาหารตามสั่งของป้าไข่ที่ลุงหมูดูแลแทนในช่วงที่ป้าไข่ล้มป่วย เหมือนจะไม่ได้รับอนุญาตให้ค้าขายต่อ เพราะลูกของป้าไข่ไม่อนุญาตแล้ว ซึ่งก็รู้สึกสงสารลุงหมูอยู่เหมือนกันแม้จะไม่ได้รู้จักสนิทสนมกันมากมายเท่าไหร่ก็ตาม การจากไปของป้าไข่และการไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดขายต่อในนามการบริหารร้านของลุงหมูคงจะทำให้ลูกค้าขาประจำเดือดร้อนแน่ ๆ ในพื้นที่ ห่างไกลความเจริญแบบนี้
ไอ้เราก็ทรงไม่ทำกับข้าวเองซะด้วย คราวนี้เราคงต้องทำกับข้าวเองแล้วหละมั้งนะ หรือไม่ก็คงต้องพึ่งทางเลือกเสริมอย่างอาหารที่พ่อแช่แข็งฝากมาให้บ่อย ๆ ร่วมกับการซื้อวัตถุดิบง่าย ๆ มาทำกินเองด้วย หรือจะลดต้นทุนได้อีกก็คงต้องเพาะต้นกระเพราอีกสักหน่อยเพราะยังไงก็ได้กินแน่นอน เนื่องจากเป็นอาหารหลักที่ดูเหมือนจะทำง่ายที่สุด โดยหลังจากนี้การจัดการบัญชีก็คงเปลี่ยนแปลงไปอีกรูปแบบหนึ่งด้วย เพราะจากรายวันที่คิดเอาไว้วันละหนึ่งร้อยบาทคงต้องเคาะกันใหม่ให้มีค่าวัวตถุดิบการทำอาหารทานในแต่ละวันของเดือนนั้น ๆ
ไอ้ครั้นจะดูแบบที่ดัง ๆ ในแพลตฟอร์มอื่น ๆ อย่าง เอาชีวิตรอดสามสิบวันด้วยสามสิบเมนู ที่ใช้วิธีซื้อครั้งเดียวตอนวันเงินเดือนออกละทยอยกินเป็นวัน ๆ ไป ก็คงจะไม่ได้มีฝีมือและความพร้อมมากมายขนาดนั้นหรอก ซึ่งตอนแรกที่รู้ว่าจะไม่มีร้านอาหารตามสั่งนี้แล้วก็รู้สึกยังไม่เสียใจมากเท่าวันที่จะต้องมานั่งคิดคำนวนการทำอาหารเองในหนึ่งเดือนว่าจะใช้วิธีไหนในการเอาชีวิตรอดจากข้อจำกัดทั้งด้านเงินและการซื้อวัตถุดิบจากห้างใหญ่มาตุนไว้ทั้งเดือน และยังไม่รวมกับความชิบหายที่อาจจะเกิดขึ้นจากการไฟฟ้าดับบ่อย ดับง่ายอีก
ละไม่คิดจะหัดทำกับข้าวกินเองบ้างเหรอ
ถามตัวเอง และมีคำตอบคือไม่คิด
ทำไมถึงไม่ชอบทำกับข้าวกินเอง? เราในตอนนี้ก็คงต้องยอมรับว่า การซื้อกินมันช่างง่ายดายและเบ็ดเสร็จในตัวเองเสียดีกว่า เช่น เราไม่ต้องเดินทางไปซื้อ เราไม่ต้องมาตระเตรียมวัตถุดิบก่อน เราไม่ต้องมานั่ง หั่น ตำ โขก สับ ผัด ทอด และเราไม่ต้องมาล้างถ้วยโถโอชามที่บางเมนูมีการใช้ภาชนะที่แทบจะเอาน้ำในเขื่อนทั้งเขื่อนมาล้างถึงจะครบทั้งหมดทุกชิ้น ยิ่งเป็นขนมยิ่งเลวร้ายมากกับการล้างภาชนะ โอ้โห ไหนจะเวลาที่ต้องใช้ในการปรุงมันขึ้นมาอีก ทุกอย่างล้วนมีต้นทุนทางเวลาและมูลค่าที่ต้องเสีย ต้องจ่ายเช่นเดียวกัน
แต่ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ทำให้เราไม่อยากทำอาหารก็คงจะมีแค่ความขี้เกียจกับใจที่ไม่ได้รักการทำอาหารเท่านั้นเอง หากแต่เมื่อมันเป็นอาหารที่สำเร็จมาแล้ว เรากลับมีความสุขในการได้กินมัน ความสุขกับการได้ลิ้มรสอาหารที่คนทำตั้งใจทำมาขายให้เรา กลายเป็นว่าเราเสพความสุขของอาหารผ่านการกินมากกว่าการทำมันด้วยตัวเอง ท้ายที่สุดนี้ .......ถ้าไม่ชอบทำก็จงตั้งใจหาเงินซื้อกินเอา แต่ถ้าเงินไม่พอซื้อกินบ่อย ๆ ก็หัดปลูกผักกินเอง แล้วสลับซื้อกินเอาก็ได้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
