ตอนที่ 16: นักบวชชาวรัสเซีย
การกลับมาสวนโมกข์อีกครั้งของผมในครั้งนี้ ผมตั้งใจว่าอยากจะอยู่เข้าพรรษา 3 เดือน แต่กว่าจะถึงเวลานั้นก็มีเวลาเหลือตั้ง 1 เดือน และอยู่ในช่วงคอร์สอานาปานสติที่ค่ายลูกเสืออีกครั้ง ผมจึงไม่ลังเลที่จะลุยอีกสักรอบ และในครั้งนี้ผมจะทำให้ผมได้พบกับเพื่อนใหม่ เพื่อนที่มาจากที่ไกลแสนไกล
ผมเข้าค่ายลูกเสือด้วยความคุ้นเคย พระที่มาเข้าคอร์สในรอบนี้ก็มาจากทุกทิศานุทิศอีกเช่นเคย ส่วนใหญ่มาจากวัดชลประทาน นนทบุรี ที่เป็นวัดพี่วัดน้องกับสวนโมกข์ อีกส่วนมาจากพื้นที่วัดในภาคใต้ แต่สายตาผมกับสะดุดและตกใจ เพราะรอบนี้มีพระฝรั่งด้วย
พระฝรั่งนั่งคุยกับพระอาจารย์จักรีและหลวงพี่สรวิชญ์กันอย่างออกรสชาติ ด้วยความที่ผมอยากฝึกภาษาอังกฤษก็เลยเดินเข้าไปร่วมในวงสนทนานี้ด้วย หลังจากสปีกอิงลิชฟุดฟิดฟอไฟ ก็พอจะจับใจความได้ว่า พระรูปนี้ชื่อ อังเดร และเขามาไกลมาก มาจากรัสเซีย
พระอาจารย์จักรีเล่าให้ฟังว่า อังเดรเขาเคยบวชมาแล้วเมื่อ 2 ปีก่อน และเขาได้มาเข้าคอร์สปฏิบัติธรรมที่ค่ายลูกเสือนี่แหละ ด้วยความที่เดินทางจากบ้านมาไกลและพกความตั้งใจมาเต็มที่ เขาต้องทำงานเก็บเงินเป็นปีๆ เพื่อที่พอเขามาบวช ลูกเมียจะได้มีเงินใช้ เขาเลยปฏิบัติธรรมเดินจงกรมนั่งสมาธิอย่างไม่เหน็ดไม่เหนื่อย ให้คุ้มกับค่าตั๋วที่บินมา และทุกเวลาที่เสียไป
มีอยู่ครั้งหนึ่งระหว่างที่อังเดรกำลังเดินจงกรมอยู่นั้น อยู่ๆ เขาก็รู้สึกเย็บวาบไล่จากขาขึ้นมาจนถึงลำตัว ความรู้สึกสุขเกิดขึ้นในใจเขา ณ บัดนั้น มันเป็นความรู้สึก "สุข" ชนิดที่ไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยในชีวิต เขาเล่าอย่างตลกๆ ว่า ตอนวัยรุ่นเขาเคยมีอะไรกับแฟนติดต่อกัน 7 ครั้ง แต่ความสุขที่เขาเจอตอนเดินจงกรมในวันนั้น สุข มากกว่าอย่างเทียบไม่ได้เลย
ป.ล. เด็กที่ดีควรมีผู้ใหญ่แนะนำ ส่วนเด็ไม่ดีก็ไม่ควรลอกเลียนแบบ เพราะอาจก่อให้เกิดอันตรายแก่ตนเอง และผู้อื่น นะจ๊ะ 😏
พระพุทธศาสนาอธิบายว่า เมื่อไหร่ที่จิตใจเราปราศจาคความวิตกกังวล ความฟุ้งซ่าน ความโลภ ความอิจฉาหรือความอาฆาตพยาบาทต่างๆ นานา ที่ไม่ต่างอะไรกับไฟที่เผาไหม้หัวใจเราอยู่ เมื่อไฟเหล่านั้นมันดับหรือเบาลง เมื่อนั้นแหละความสุขจากความสงบก็จะบังเกิดขึ้นกับจิตใจ นี่คือความสุขอันเกิดจากสมาธิ
ผมพยายามถามเคล็ดลับจากอังเดรว่าทำอย่างไร เราถึงจะสามารถได้ความ สุข อันเกิดจากสมาธิแบบนั้นได้ อังเดรบอกเขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เขาเพียงแค่เดิน ไม่คิดอะไร มีสติอยู่กับการเดินเท่านั้นอย่างเดียว พอจิตมันอยู่กับการเดินอย่างเดียวไม่คิดอย่างอื่น อยู่ๆ มันก็เกิดขึ้นมาเอง
ผมพยักหน้า หงึกๆ งงนิดๆ แต่ไม่เข้าใจมากๆ
ตกลงทำไงนะ 5555
เอาเถอะ ผมก็คิดว่าถ้าเราตั้งใจให้ได้สักครึ่งที่อังเดรมี มันคงจะออกดอกออกผลให้เราชื่มชมบ้างแหละ การเข้าคอร์สในรอบนั้นผมเลยเดินแข่งกับอังเดรซะเลย เอาซี่ พระรัสเซียมันจะขนาดไหนเชียว พระไทยเรามีพุทธศาสนามาเป็นพันปี จะไปกลัวอะไรเฟร้ย อย่าไปน้อยหน้าเขา
ปรากฏวันนั้น อังเดร เดินจงกรมท้างงงวัน ส่วนผมยอมแพ้ตั้งแต่ 3 ชั่วโมงแรก 😂 อะไรจะเดินทนกันขนาดนั้นฟร่ะ
คอร์สอานาปานสติในรอบนั้น แม้ว่าผมจะไม่ได้พบเจอเหตุการณ์แปลกๆ เหมือนครั้งแรกก็หาไม่ แต่กลับผมว่าใจมันสงบมากกว่าครั้งแรกขึ้นมาก มีสติรู้ทันมากขึ้น เผลอน้อยลง ก็ถือว่าผลลัพธ์ที่ออกมาเป็นที่น่าพอใจแก่ตัวผมไม่น้อย
เห็นที 15 วันเริ่มจะน้อยเกินไปสำหรับผมเสียแล้ว ผมจะปฏิบัติให้เต็มที่แบบนี้ตลอดเข้าพรรษา 3 เดือนไปเลยแล้วกัน มันคงจะได้พบเจอความ "สุข" แบบนั้นบ้างอย่างแน่นอน และเมื่อพระอาจารย์บอกว่า อังเดร เองก็จะเข้าพรรษาในปีนี้กับเราด้วย ผมเลยดีใจใหญ่ ที่อย่างน้อยๆ ก็จะมีเพื่อนคอยปฏิบัติธรรมร่วมกัน เพิ่มมาอีกหนึ่งคน
วันเข้าพรรษาใกล้จะเข้ามาแล้วนะครับ จากนี้ไปจะมีพระจากที่อื่นเข้ามาอีกรึเปล่า จะมากันมากขนาดไหน อย่าลืมติดตามรับชมได้ใน "ชนจิตฺโต" ในตอนต่อไปนะครับ
สวัสดี
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
