ตอนที่ 3: เงาที่ใกล้เข้ามา
ฉาก:
เช้าวันถัดมา นลินนั่งอยู่ในร้านกาแฟใกล้บ้าน พร้อมกับปัทมา เพื่อนสนิทของเธอ หลังจากคืนที่เธอพบข้อความข่มขู่ เธอดูอิดโรยและมีท่าทีวิตกกังวล
---
บทสนทนา:
ปัทมา: (จ้องมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง) "เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นอีกเหรอ? ดูเธอเหมือนไม่ได้นอนเลย"
นลิน: (วางแก้วกาแฟลง) "ฉันเจอข้อความข่มขู่ที่หน้าต่าง มันเขียนว่า 'เงาอยู่ใกล้กว่าที่คุณคิด'..."
ปัทมา: (ตกใจ) "อะไรนะ? แล้วเธอแจ้งตำรวจหรือยัง?"
นลิน: "ยัง... ฉันไม่รู้ว่ามันจะช่วยอะไรได้ไหม ตอนนี้ตำรวจก็ยังสงสัยฉันอยู่"
ปัทมา: (พยักหน้าอย่างจริงจัง) "ถ้าอย่างนั้น เธอควรบอกฉันทั้งหมด ทุกอย่างที่เธอคิดว่ามันเชื่อมโยงกัน บางทีเราสองคนอาจจะช่วยกันหาคำตอบได้"
(นลินถอนหายใจลึกก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวของเธอ)
---
ฉากแฟลชแบ็ก:
(นลินเล่าเหตุการณ์ในอดีตที่อาจเกี่ยวข้องกับคดีนี้)
นลิน: "เมื่อหลายปีก่อน ฉันเคยมีเพื่อนที่สนิทกันมากในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย... เราชอบวาดการ์ตูนด้วยกัน แต่จู่ ๆ เขาก็หายไป"
ปัทมา: "หายไป? หมายความว่ายังไง?"
นลิน: "วันหนึ่งเขาบอกว่ากำลังทำโปรเจกต์ใหญ่ และอยากให้ฉันช่วย แต่ฉันปฏิเสธไปเพราะฉันคิดว่ามันดูอันตราย... หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย ไม่มีใครเจอเขาอีก"
ปัทมา: "แล้วเธอคิดว่าเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เหรอ?"
นลิน: (ลังเล) "ฉันไม่แน่ใจ แต่ข้อความเมื่อคืนทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเขา... เขาชอบพูดถึง 'เงา' และสร้างตัวละครที่คล้ายกันนี้ในเรื่องของเรา"
---
ฉากเปลี่ยน:
ในขณะเดียวกัน ที่สถานีตำรวจ นักสืบกฤษณ์กำลังประชุมกับทีมงานของเขา
ตำรวจผู้ช่วย: "หัวหน้า เราเจอหลักฐานใหม่จากที่เกิดเหตุ... มีร่องรอยของสีหมึกที่เหมือนใช้วาดภาพ บางทีฆาตกรอาจจะเป็นนักวาดก็ได้"
กฤษณ์: "สีหมึก? ส่งไปตรวจสอบเปรียบเทียบกับอุปกรณ์ของนลินหรือยัง?"
ตำรวจผู้ช่วย: "เรียบร้อยแล้วครับ แต่ยังไม่มีผลออกมา"
กฤษณ์: "ดี รีบทำให้เร็วที่สุด และสืบประวัติของเธออย่างละเอียด โดยเฉพาะคนรอบตัวเธอ ฉันมั่นใจว่าฆาตกรต้องรู้จักเธอเป็นอย่างดี"
---
ฉาก:
ช่วงเย็นวันเดียวกัน นลินเดินทางไปพบกับอานนท์ บรรณาธิการของเธอที่สำนักงาน เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับงานใหม่ แต่การสนทนาเริ่มเบี่ยงเบนไปสู่เรื่องคดี
อานนท์: (ยิ้มพยายามให้กำลังใจ) "เธอไม่ต้องกังวลไปหรอกนลิน ตำรวจต้องหาตัวคนทำได้แน่ ๆ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดอยู่แล้ว"
นลิน: (กัดริมฝีปาก) "ขอบคุณนะคะ... แต่ฉันรู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องฉันอยู่ตลอดเวลา"
อานนท์: (เงียบไปครู่หนึ่ง) "หรือเธอคิดว่าเป็นคนใกล้ตัว?"
นลิน: "ฉันยังไม่มั่นใจ แต่... คุณอานนท์ คุณคิดว่ามันเป็นไปได้ไหมที่มีคนใช้การ์ตูนของฉันเป็นแรงบันดาลใจในการทำเรื่องแบบนี้?"
อานนท์: (นิ่งคิด) "ก็อาจจะเป็นไปได้ ถ้าคนคนนั้นเป็นแฟนคลับที่หลงใหลในผลงานของเธอมากจนเกิดอาการวิกลจริต"
(นลินพยักหน้า แต่ในใจกลับรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลในคำพูดของอานนท์)
---
ฉากจบตอน:
กลางดึก ขณะที่นลินกำลังนอนหลับ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลายสายเป็นเสียงเย็นชาที่เธอคุ้นเคย
เสียงปลายสาย: "คุณชอบความสมจริงไหม นลิน? ฉันกำลังทำให้มันเกิดขึ้นจริง"
(เสียงตัดสายทันที นลินนั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง จ้องมองโทรศัพท์ด้วยความหวาดกลัว)
---
ปมสำคัญในตอนที่ 3:
1. นลินเริ่มสงสัยว่าเพื่อนเก่าของเธอในอดีตอาจเกี่ยวข้อง
2. ตำรวจพบเบาะแสใหม่เกี่ยวกับหมึกที่ใช้ในที่เกิดเหตุ
3. อานนท์แสดงท่าทีบางอย่างที่น่าสงสัย
4. ฆาตกรยังคงส่งข้อความข่มขู่ผ่านโทรศัพท์ สร้างความกดดันให้กับนลิน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
