เรามาดูเรื่องราวที่ว่า พระอรหันต์ 1250 รูปมาประชุมโดยพร้อมเพียงกัน โดยมิได้นัดหมาย ส่วมมาก เราก็ฟัง หรือ อ่านผ่านไปเฉย โดยไม่เฉลียวใจ ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
เรื่องพระสุรเสียง ..ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ..ท่านตรัสเบา ๆ พระอรหันต์ 1250 รูป ก็ได้ยินเสียง ชัดเจน ได้ยินเสียง เหมือนกัน ทุกคำ ..
มี..พระท่านเล่าให้ฟัง ว่า เมื่ิอพระพุทธเจ้า ท่านตรัส องค์ไหน ทำจิตไม่ได้ ก็ไม่ได้ยิน พระสุรเสียงของท่าน
พระสุรเสียง ที่ประกอบ ด้วยแสงสีรัตนะ นั่น จิตที่ไม่มีบุญกุศลบารมี ก็ไม่สามารถ รับฟัง พระสุรเสียงได้
แม้ในการสอนธรรม การมาฟังธรรม จากจิตของผู้ที่มีธรรม จิตที่มีกรรมมาก ก็ต้องถอยห่างไปไกล ..จิตที่เป็นผู้ที่มีหูทิพย์ตาทิพย์ ท่านก็นั่ง ลำดับตามกำลังของบุญกุศลบารมี ที่สะสมมา จิตที่เป็นนามธรรม นั้นมันไหวง่าย ..บุญกุศลไม่เพียงพอ ก็เหมือนถูกหมุนออกมาไกล แต่ก็ได้ยินเสียงชัดเจน
นั่นเป็นเรื่องหนึ่งของจิตผู้ที่ถึงธรรม..ที่ตามนุษย์ ตาของผู้ที่มีกรรม ตากรรม มองไม่เห็น หูก็เป็นหูกรรม ฟังธรรมจากจิตของผู้ธรรม ..หัวไม่ได้ ก็หงุดหงิดรำคาญ ..จิตบางดวง ฟังธรรมไม่ได้ นั่งโงกเงกๆ รู้ตัวอีกที่ เค้าจบการบรรยายธรรมเสียแล้ว บางดวงก็นั่งฟังตาแป๋ว ..แต่ข้างในมันหลับ
..จิตบ้างดวงก็ ..นั่งฟังเหมือนกัน .ฟังเสียงอารมณ์ภายในกายของตัวเอง หูเอามาใช้การฟังธรรมไม่ได้ ..ฟังได้แต่เสียงอารมณ์ปรุงแต่งให้ คิดนั้นคิดนี้ ..เพลิดเพลินไปจนหมดเวลา บางคนก็จดจำมาได้มรรคแปด ..เวลาฟังธรรม กลับหงุดหงิดรำคาญ คันตรงนั้นตรงนี้ เกิดขึ้น..
คราวนี้ เราจะสร้างอมตะวาจาของเรา พูดให้หูเราได้ยิน เราก็กราบพระ ยกมือซ้ายมารดา มือขวาบิดา พนมมือขึ้น พูดว่า จิตของข้าพเจ้า มีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นที่พึ่ง แล้วก็พูว่า ..อะระหัง สัมมา ..เราก็ทำไป กราบของเรา ตาเราก็มองสิ่งที่เราทำ กราบพระ ไปจนครบ .นั่งพับเพียบเรียบร้อย ..บรรจงในการกราบ การบันทึกภาพเสียงตัวเอว พูดให้ชัดเจนเปล่งเสียงด้วยความกนักแน่น ให้บันทึกลงไปที่ธาตุทั้งสีาจองเราให้ได้ เราก็ถ่ายทำบันทึกภาพเสียงของตัวเองไปทุกวันๆ มัจะชัดเจนขึ้น ..จะได้ติดตัวไปทุกชาติๆ
ก่อนจะทำ ..ก็ต้องตั้งกล้องให้ดีๆ ..ภาพและเสียงที่บันทึก จะได้ชัดเจน ภาพไม่ไหว หูก็บันทึกเสียงชัดเจน ส่วนมากคนเราชอบไปเก็บบันทึกจดจำเรื่ิองคนอื่น เรื่องตัวเองทำดีๆ เราควรบันทึกของเราเอง ไม่อย่างนั้น มันมีแต่ภาพเสียงคนอื่น จดมา ..คนนั้นคนนี้ว่าฉ่ัน ติเตียนฉัน .ฉันก็โกรธโมโห .บันทึกเรื่องราวมีแต่กรรม ..เสียงคนอื่นดูดี ..สรรเสริญเยินยอ ก็จำมา
..เสียงคนอื่นพูดไม่ดี ก็จำมา ..จึงต้องฝึกพูด เอาปากมาพูด เสียงดีๆ..ไม่ว่าใคร ไม่ติเตียนใคร ..พูด ..อะระหัง สัมมา..สัมพุทโะ พุทธัง สะระนัง คัจฉามิ ..พูดจบก็ เคลื่อนตัวกราบ ..เราก็มาฟังเสียงตัวเอง พูดคำดีๆ เป็นปิยะวาจา ..ไม่ทำให้ใครเค้าเดือดร้อน ด้วยเสียงของเรา ..
วันนี้ ก็ได้ฟัวเรื่องจากน้องคนหนึ่ง ..เมื่อวานแม่ ..ตกรถเข็น เนื่องจากคนที่ดูแล เค้าเผลอปล่อยมือรถเข็นที่แม่เค้านั่ง รถก็ค่อยๆไหลลงไปทาลาด ลงข้างทาง .ผลก็ ..หัวเข่าแตกเย็บไปสิบเข็ม ..น้องเค้าถามแม่ว่า .เจ็บมั้ย ..แม่ก็บอกว่า..ฉันเห็นหน้าเธอก็หายเจ็บละจ๊ะ พอถามว่า แม่เบลอมั้ย แม่กบอกว่า ..แม่ไม่เยลอหรอก คนเข็นมันเบลอ..ละจ๊ะ ถามว่า แม่ทำใจยังไง ..แม่ก็บอกว่า ..ฉันท่อง..พุทโธๆ ตลอดลล่ะจ๊ะ ..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
