เรื่องมด ..ตอนเด็ก ..เวลาน้ำท่วม มดแดงมันหนีน้ำ เราก็จับมันใส่ใบไม้ ลอยน้ำเล่น พอเล่นใต้ถุนบ้าน เจอมดคันไฟ ก็เอากระดาษจุดไฟ ไล่เผ่ไปตามทางที่มันเดิน ทำเหมือนมันเป็นผู้ร้าย ..คราวนี้ พอมาเริ่มปฏิบัติธรรมที่วัด ..ต้องนั่งที่ลานธรรม ใต้ต้นไม้ มีพระบรรยายธรรม พอเริ่มนั่ง เอามือมาประสานที่หน้าตัก ไม่ขยับเขยื้อน
พอนั่งได้สักครู่ มันคันไฟตัวเดียว มันไปกัดที่สะดือ .. มันค่อยๆกัด ..แล้วก็กันไปเรื่อย บางทีก็มันเขี้ยว กัดแบบเอาเป็นเอาตาย ทำเอาขนลุกขนพอง เราก็ทนไป ..จิตไปยึด ที่มันกัด ก็พยายาม นิ่งให้อยู่กับคำภาวนา ปรากฏว่าหลังปฏิบัติ สะดือบวมไปหลายวัน
เรานั้นไม่ถูกกับมด ไปนั่งที่ไหน ก็ว่ามองดูดีแล้ว แต่ก็ถูกมเตามรังควาญ ทุกครั้งไป จนเราเล่าให้พอฟัง ท่านบอกว่า ทำจิตเที่ยง กายนิ่ง จิตเฉยๆ คราวนี้ก็นั่งสวดมนต์ ก็มีมดไต่ขึ้นมาที่ขา ..เราก็สวดมนต์ไป . รู้สึกว่ามีมด แต่คราวนี้เค้่ไม่กัด ก็สวดไป ชำเลืองตาดูมด มีมดประมาท สักยี่สิบตัว ทำท่าเหมือนคนนั่ง เอาขาหน้าขึ้นมาพนม ..เราก็สวดไปจนจบ ก็มองดูเค้า .จนกราบพระเสร็จเรียบร้อย. ตั้งแต่นั่นมา เวลาปฏิบัติ ก็ไม่มีมดมารบกวนอีก
พระที่เรานับถือ ท่านเล่าให้ฟัง เมื่ออกธุดงค์ พวกมด ก็มานั่งเรียงราย กราบอยู่สองข้างทาง ไปปลักกลดที่หนึ่ง เค้าก็มาเป็นนามธรรม มานั่งพับเพียบ เหมือนคนโบราณ เอาผ้าขาวม้าคล้องคอ ..เอาปลายสองข้างไปไว้ข้างหลัง เค้ามาขอให้ช่วยปลดปล่อยเค้าที เค้่าถูกสาบให้มาอยู่สถานที่นีรู้มานานแล้ว พระท่านก็เมตตา แผ่เมตตา ให้เค้าอนุโมทนา ส่งจิตเค้่าไปเกิดในสถานที่ดีขึ้น
เรื่องราวพวก นี้ บางที่ก็เป็นเรื่องของธรรม ที่ช่วยสงเคราะห์ ให้เี่ได้เรียนรู้จัก เรื่องการเวียนว่าตายเกิด มดปลวก ..เค้าก็เคยเกิดเป็นคนมาเหมือนกัน แต่กรรมตอนเป็นมนุษย์ก็สร้างแต่กรรม กรรมก็ส่งให้ไปเกิด .ที่เค้าเรียกว่า ลงอบายภูมิ เรื่องราวเล่านี้ ก็เป็นส่วนหนึ่ง ที่เราสร้างบุญกุศลขึ้นมา แล้วก็ได้เรียนรู้ ค่อยได้เรียนรู้ ในคำว่า มะโนทะศึกษา
คราวนี้เมื่อเราไม่สร้างบุญกุศล ไม่ฝึกหัดปฏิบัติ เราก็ไม่เรื่องราว มะโนทะศึกษา ให้เราได้เรียนรู้..เรียนรู้ ทำความเข้าใจ เพื่อปล่อยวาง เหมือนเราเดินไปเจอใบไม้ใบหนึ่ง เราหยิบมาดู พิจารณาทำความเข้าใจ เมื่อรู้จักได้ดี เราก็วางมันลงไป แล้ว.ก็เดินต่อไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
