Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ปลายดาวอินฟินิตี้
•
ติดตาม
2 พ.ค. เวลา 16:02 • นิยาย เรื่องสั้น
ตอนที่ 5 เพลงเก่าในบ้านหลังนั้น
เสียงเปียโนหยุดลงพร้อมกับลมหายใจของเพียงดาวที่เผลอเก็บไว้ในอกเนิ่นนาน เธอลุกขึ้นจากม้านั่งไม้ริมหน้าต่าง วางจดหมายของยายละม่อมลงอย่างเบามือ แล้วขยับก้าวไปยังเรือนเล็กฝั่งตรงข้าม ริมแนวไผ่ที่ปลิวไหวอยู่เงียบงาม
บ้านหลังนั้นคือเรือนรับรองหลังเล็กของคุณป้า อดีตเคยใช้เป็นที่พักแขกผู้ใหญ่ ตอนนี้กลายเป็นมุมส่วนตัวของอิศรา
เสียงเปียโนเมื่อครู่นั้น—ไม่ใช่แค่บทเพลง หากเป็นถ้อยคำที่เปล่งออกมาแทนใจใครบางคน
เพียงดาวเดินอย่างเงียบเชียบ ผ่านพื้นไม้เก่าและบานประตูเปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง เสียงลมหายใจของเขาดังสม่ำเสมออยู่ด้านใน ไม่ใช่เสียงเปียโน หากเป็นความเงียบ…ที่เต็มไปด้วยถ้อยคำ
เธอไม่แน่ใจว่าก้าวเข้าไป หรือเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น
เขาอยู่ในมุมของเปียโน—ตัวสูงและเรียบง่ายแบบคลาสสิกมือซ้ายยังคงวางพาดอยู่บนแป้น ดวงตาก้มมองกระดาษโน้ตที่ไม่ได้มีตัวโน้ตใดๆ เป็นเพียงกระดาษเปล่า ราวกับเขาเพิ่งเล่นจากหัวใจ ไม่ใช่จากโน้ต
เพียงดาวยกมือขึ้นเคาะบานประตูเบาๆ
“ขอโทษค่ะ…ฉันได้ยินเสียงเปียโน”
เสียงเธอแผ่วเบา แต่อิศราเงยหน้าขึ้นทันที รอยยิ้มบางอย่างเกิดขึ้นที่มุมปาก
“ผมเล่นเพลินไปหน่อย”
“เพลงนั้น…” เธอลังเล “ฉันเคยได้ยินไหมคะ”
“เคยครับ” เขาตอบโดยไม่มองเธอตรงๆ “แต่ครั้งนี้...ผมเปลี่ยนมัน”
เพียงดาวเดินเข้ามาใกล้ มือยังถือกล่องเครื่องหอมจากเมื่อเช้า เธอวางมันไว้ข้างเปียโน กลิ่นจันทน์อ่อนๆ ลอยผสมกับกลิ่นไม้เก่า
“คุณย่าเคยบอกว่า...เพลงบางเพลง เราไม่จำเป็นต้องเล่นให้เหมือนเดิมทุกครั้ง” เขาพูดต่อ
เธอนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ไม่ใกล้เกินไป ไม่ห่างเกินไป
“คุณเปลี่ยนเพราะอะไรคะ?”
เขาเงียบไปนาน...ก่อนจะตอบเสียงต่ำ
“เพราะบางอย่างเปลี่ยนผม”
แค่ประโยคนั้น เพียงดาวรู้สึกว่าหัวใจเธอถูกสัมผัสเบาๆ
ไม่ใช่คำหวาน แต่เป็นความจริง
“ขอบคุณนะคะ ที่ให้กล่องนี้กับฉัน” เธอแตะกล่องเครื่องหอมเบาๆ
“มันเป็นของที่ผมรักษาไว้…แต่ตอนนี้ ผมคิดว่าคุณควรเป็นคนดูแลมัน”
เธอยิ้มบางๆ ดวงตาอ่อนโยน
“กลิ่นมันเหมือนความทรงจำที่ดี…แบบที่ไม่ต้องพูดถึง แต่ยังอยู่”
ทั้งสองเงียบงันอีกครั้ง
แต่เป็นความเงียบที่อบอุ่น ราวกับทุกเสียงอื่นในโลกหายไป
แล้วอิศราก็วางมือลงบนแป้นเปียโนอีกครั้ง
ท่วงทำนองเดิมที่คุ้นหูดังขึ้น…แต่ครั้งนี้…ช้ากว่า ละเมียดกว่า และเปี่ยมไปด้วยความหมาย
เพียงดาวไม่พูดอะไร เธอเพียงหลับตา
และในเสียงเปียโนนั้น เธอได้ยินเสียงของหัวใจใครบางคน…ที่กำลังเปิดออกอย่างเงียบงาม
ชีวิต
นิยาย
ปรัชญา
บันทึก
1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
บุหลันในม่านเมฆ
1
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2025 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย