7 พ.ค. เวลา 00:27 • ความคิดเห็น

“เมื่อรู้สึกว่าโลกทั้งใบปฏิเสธตัวเรา”

เคยไหมที่มีบางวันตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่า ไม่มีใครเข้าใจเราเลยสักคน ไม่มีที่ไหนที่ใช่ ไม่มีใครเรียกชื่อเราด้วยรอยยิ้ม มันเหมือนเราอยู่ในโลกที่ทุกอย่างพร้อมใจกันหันหลังให้
แต่จริงๆ แล้ว โลกมันไม่ได้ปฏิเสธเราหรอก โลกมันก็เป็นของมันอย่างนั้นมาตลอด มันหมุนไปเรื่อยๆ ไม่เคยถามหาว่าใครจะล้ม หรือใครจะลุก ไม่เคยหยุดเพื่อรอให้ใครทันมันสักคน
เราไม่จำเป็นต้องเร่งทำตัวให้เป็นที่รัก ไม่ต้องรีบทำตัวให้คนอื่นยอมรับ แม้มันจะเจ็บ แม้จะไม่มีใครเรียกชื่อเรา ไม่มีใครหันหน้ามาหา แต่เราก็สามารถอยู่ได้ขอแค่เราเปิดใจอ้าแขนยอมรับตัวเอง ยังยิ้มให้ตัวเองได้แม้ในวันที่มีน้ำตาคลอ
ดังนั้นในวันที่รู้สึกว่าถูกปฏิเสธทุกอย่าง ก็อย่าเพิ่งรีบหันหลังให้ตัวเองไปด้วยอีกคน
บางทีการยอมรับตัวเองในวันที่ไม่มีใครยอมรับ คือ สิ่งเดียวที่เราทำได้ และมันก็เพียงพอมากแล้ว
แล้ววันหนึ่งโลกมันก็จะหมุนพาเราไปเจอกับที่ที่ใช่ เจอกับใครบางคนที่เข้าใจเรา เจอกับแสงแดดที่ส่องมาตรงหัวใจเราให้เบิกบาน
แม้วันนี้โลกทั้งใบอาจไม่ได้เลือกเรา แต่เราก็ยังเลือกตัวเองได้เสมอครับ
1
โฆษณา